Vikan - 19.10.1939, Blaðsíða 13

Nr. 42, 1939
VIK AN
13
Binni og Pinni: Hvað eruð þið með, pabbi?
Vamban: Tvö villidýr.
Mosaskeggur: Þau eru ekki eins hættuleg
og þið.
Vaniban: Hjálp! Jakkinn minn!
Mosaskeggur: Þér finnið varla til i jakkan
um. Óskaplegur klunni getið þér verið.
Vamban: Ó, hvað ég er þyrstur. Strákana
ætti að loka inni í dýragarðinum.
Mosaskeggur: Ekki vildi ég gæta þeirra.
Milli tveggja elda.
Binni og Pinni: Megum við leika við kven-
dýrið ?
Mosaskeggur: Eruð þið vitlausir. Kvendýrin
eru hættulegust.
Kalli: Við reynum það nú.
Mosaskeggur: Hana, þar hefir hitt dýrið náð
í mig. Þetta er yður að kenna eins og alltaf,
ef eitthvað kemur fyrir.
Vamban: Hvar eru búrin? Þau geta ekki
farið af sjálfu sér.
Mosaskeggur: Strákamir hafa auðvitað tek-
ið þau. Við eltum þá.
Vamban: Æ, hvað er þetta?
Mosaskeggur: Hvemig látið þér maður?
Maður skyldi halda, að þér væmð ekki með
öllum mjalla.
Vamban: Þetta var strákunum að kenna.
Þér ættuð að vera farinn að þekkja þá.
Mosaskeggur: Hver er faðir þeirra?
Vamban: Sporin liggja yfir brúna. Ef þeir
hafa dottið ofan í hyldýpið.
Mosaskeggur: Þetta var fallega hugsað, en
þeir vara sig.
Vamban: Reynið þér að draga það burtu.
Mosaskeggur: Gerið það sjálfur. Ég hreyfi mig ekki eitt einasta fet.
Binni og Pinni: Pabbi, viltu lofa því að berja okkur aldrei framar?
Vamban: Fantar — já, já — — ég lofa því!
Mosaskeggur: Ýtið þér ekki svona á mig, maður.