Vikan - 15.08.1940, Síða 8

Prú Björg: Hlustaðu nú á, Sigga. Ward-hjón-
in komu héma, þau vilja taka þig að sér og ala
þig upp eins og þú værir einkadóttir þeirra.
Frú Björg: Það er ekki hægt að hugsa sér betri
hjón. Og auk þess er hann milljónamæringur. —
Sigga: Bjami vill líka ættleiða mig og mér þykir
vænna um hann.
Sigga: Og Bjami þarfnast mín, hann sér illa,
og hann verður að hafa mig til að hjálpa sér,
því annars missir hann dyravarðarstöðuna við
leikhúsið.
hjónin að taka þig að sér. Eg ætti eiginlega að
taka þig að mér, barnið mitt.
OIi og Addi í Afríku.
Frú Björg: Bjarni er of gamall til að ættleiða
þig. Ef eitthvað kæmi fyrir hann stæðir þú ein
uppi. Hvað yrði þá um þig?
Sigga: Heldurðu að Ward-hjónunum þyki alltaf
vænt um mig? — Björg: Ja, ég veit ekki. Ef þau
eignast börn verður þú kannske höfð útundan.
bústaður okkar. — Addi: Jú, einmitt! Þú hafðir
ef til vill búizt við höll umgirtri pálmum.
Addi: Nú, þetta er þá aðalbækistöð okkar. Og
hér eigum við að búa, þangað til við höfum náð
ræningjunum, sem eru hér á þessum slóðum.
Gjörðu svo vel og gaktu i bæinn.
Óli skoðar húsið. Inni í stærstu stofunni sér
hann eitthvað óvænt og kallar: Addi! Komdu
hérna! Flýttu þér!
Addi gnpur rimi sinn og nieypur mn um leio
og hann kallar: Er nokkur annar þarna inni?
— Öli: Ef til vill. Það hefir að minnsta kosti
verið einhver.
Þegar dimmt er orðið og Óli og Addi eru
lagstir til svefns, þeysir hópur vopnaðra úlfalda-
riddara hljóðlaust að húsinu og umkringja það.
Þeir ætla að brenna hvitu mennina tvo mni,
og þeir kveikja með kyndlum sínum í þurru
stráþakinu. Brátt er húsið eitt eldhaf.
En Oli og Addi hafa fylgt aðvörun hins ókunna
vinar og horfa nú úr felustað sínum í klettun-
urrl, hvernig hús þeirra brennur upp til ösku.
dregur Adda með sér að borðinu og sýnir
honum miða, sem festur er á borðið með hníf.
— Addi: Hvað stendur á seðlinum?
Hann þrífur miðann og les: Ef þið viljið sjá
aftur dagsins ljós, þá gistið ekki í kofanum í
nótt. Vinur. — Óli: Aðvörun til okkar — en frá
hvpriiim ?