Vikan - 03.09.1942, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 31, 1942
Gissur lætur byggja hús.
Rasmína: Plýttu þér nú að komast inn í bílinn. Aldrei hefi ég verið eins fegin
að losna úr neinu húsi og þessu. Það er eins og versta martröð.
Bílstjórinn: Yður hefir aldrei geðjast að því, er það, frú?
Gissur: Ég vil aldrei sjá það aftur.
Þjónninn: Húsið er allt vitlaust byggt.
Gissur: Við getum ekki alltaf búið á þessu gistihúsi. Hvert eigum við
að flytja næst. Ég býst við, að þú viljir helzt flytja í þitt eigið hús.
Rasmína: Já, þess vegna er ég nú að skoða þessar húsateikningar. Við
skulum láta byggja hús á lóðinni, sem við eigum í Sæludal. Ég ætla að
ná i fræga húsameistarann, herra Moldkofa. Hann teiknar svo dásam-
lega hús.
Rasmína: Jæja, herra Moldkofi, ég ætla alveg að láta yður
um að byggja húsið. Ég vil láta það koma mér á óvænt.
Gissur: Eins og konan mín segir, þá ætlum við ekki einu
sinni að koma og líta á það, fyrr en það er alveg tilbúið.
Herra Moldkofi: Látið mig um það. Ég er viss um, að ég
get byggt hús, sem yður mun líka vel. Ég sé alveg á yður,
£rú, hvemig það á að vera.
Teiknarinn: Ég er að teikna hundahús,
sem frú FjaUaköttur er að láta smíða
hana manni sínum'
Herra Moldkofi: Leggðu það til hliðar og
athugaðu hvaða teikningar við eigum af
sveitabústað.
Húsameistarinn: Við eigum heilmargar
teikningar, sem enginn vill lita rið.
Herra Moldkofi: Þetta eru einmitt teikningar, sem
við eiga. Hvar fannstu þær?
Húsameistari: Þetta eru gamlar teikningar að húsi
einhversstaðar uppi í sveit; ég veit ekkert hver
byggði það.
Húsateiknari: Ég er viss um að Rasmínu líkar
þetta vel.
Yfirsmiðurinn: Við byrjum strax að byggja, kallið
í mennina.
Verkstjórinn: Við verðum ekki lengi að klambra
þessu saman.
Hr. Moldkofi: Já, frú Rasmína,
við erum búnir að byggja húsið á
landareign yðar. Það er dásam-
legt. Þér getið flutt inn strax, það
er alveg tilbúið. Þér ættuð svo að
hringja til mín og segja mér
hvemig yður líkar það.
Rasmína: Jæja, ertu nú að koma
til þess að sjá nýja húsið okkar. Ég
er svo full eftirvæntingar. Hugsaðu
þér bara. Þeir luku við það á sex
vikum.
Gissur: Ég vona, að okkur Iíki það
vel. •
Rasmína: Guð minn góður! Það er alveg eins og húsið, sem við fluttum úr.
Gissur: Ef þetta væri ekki nýtt, þá myndi ég sverja, að þetta væri sama húsið.
Þetta er laglegt ástand.
Bílstjórinn: Það eins, sem er öðruvísi hér, er grasflöturinn og tréð.