Vikan - 01.06.1944, Blaðsíða 7

VIKAN, nr. 22, 1944
7
Landssmiðjan.
Framhald af 3. síðu.
ar f jölgaði svo að segja mánaðarlega, eftir
því sem viðfángsefnin urðu fleiri og marg-
þættari, og þó að járnsmíði hafi verið
höfuðverkefni hennar, hófust þar og tré-
' smíðaviðgerðir á skipum.
Landssmiðjan starfar nú í sjö deildum,
þar sem fram fer skipasmíði, rennismíði,
vélavirkjun, plötu- og ketilsmíði, eldsmíði,
málmsteypa og efnissala.
Landssmiðjan hefir alla tíð leyst af
Ásgeir Sigurðsson, forstjóri Landssmiöjunnar, er
fæddur í Reykjavík 25. júní 1904, sonur hjón-
anna Sigurðar Jónssonar frá Höskuldarkoti og
Guðrúnar Einarsdóttur. Ásgeir lærði járnsmíði í
H.f. Hamar og gekk að því loknu gegnum Vél-
stjóraskóla Islands. Siðan stundaði hann nám í
„Köbenhavns Teknilcum“ og útskrifaðist þaðan
árið 1928. Eftir heimkomuna varð hann verk-
stjóri í Hamri og síðan forstjóri Landssmiðjunn-
ar við stofnun hennar. Ásgeir er kvæntur Svan-
björgu Halldórsdóttur.
Lýsisgeymarnir á Siglufirði, sem Landssmiðjan
hefir sett upp. Við uppsetningu þessara geyma
voru notaöir vjnnupállar, sem flýttu mjög fyrir
verkinu. Ketil- og plötusmíðadeild Landssmiðj-
unnar er í hinum gömlu húsum vegagerðar rikis-
ins. Auk þess er eldsmiðja í þeim húsum líka.
Landgrœðslusjóður.
(Framhald af forsíðu).
hér er hafin sókn í ræktun og græðslu
eyddra landa. Þessa ræktunarsókn þarf
mjög að herða.
Verjast þarf landspjöllum svo sem verða
Gerðist sérhver fulltíða Islendingur aðili
að stofnun Landgræðslusjóðs Skógræktar-
félags íslands, yrði sjóðurinn frá upphafi
vegleg minningargjöf um endurheimt þjóð-
frelsi, sem þá að sjálfsögðu yrði aukin og
efld í framtíð, svo að svara mætti til þeirra
vona, er allir stofnendur sjóðsins bera í
brjósti um farnað þjóðar og lands.
r
Sitkagreni í gróðrarstöðinni í Múlakoti. Gróðursett 1937. Þau voru þá 60—70 cm. á hæð. Myndin
tekin snemma vors 1942.
má. En jafnframt þarf að hjálpa nytja-
gróðri til þess að nema landið að nýju.
Hvort tveggja er stórum auðunnara nú
en áður, sakir þeirrar reynslu og þekk-
ingar, sem fengin er, og verktækni og
úrræða, sem upp hafa verið fundin, að-
eins ef eigi skortir fjármuni til fram-
kvæmda.
Stjórn Skógræktarfélags Islands gengst
fyrir fjársöfnuninni. Landgræðslusjóður-
inn verður sjálfseignarstofnun. Sjóðnum
verður sett skipulagsskrá á næsta aðal-
fundi Skógræktarfélagsins.
Góðir íslendingar!
Gjörist aðilar að stofnun Landgræðslu-
sjóðs Skógræktarfélags íslands.
hendi mörg og mikil verkefni, sem ekki er :
rúm til að telja upp hér, og þótt aðal-
starf hennar hafi verið viðgerðir, þá hefir
það frá fyrstu verið og er enn í dag hug-
sjón hennar að koma upp sérstökum deild-
um fyrir nýsmíðar, sem notaðar yrðu bæði
til lands og sjávar, og hafa þegar verið
gerðar nokkrar tilraunir og undirbúning-
ur í þá átt.
Prá upphafi vega sinna hefir Lands-
smiðjan verið í miklu húsnæðishraki, haft
bæði lítið og slæmt húsnæði, en þrátt fyrir
það hafa verkefni hennar og framkvæmdir
vaxið frá ári til árs og starfsmönnum
fjölgað að sama skapi, svo að nú eru þeir
á annað hundrað.
1 hinu nýja stórhýsi, sem Landssmiðjan
hefir reist við Sölvhólsgötu, er nú rekin
mikil starfsemi, og þó eru þar ekki allar
deildir fyrirtækisins. Hver deild smiojunn-
ar hefir matstofu og snyrtiherbergi útaf
fyrir sig. í húsinu er allstór salur, sem
notaður er til kennslu fyrir meirapróf í
bifreiðaakstri, og auk þess hafa starfs-
menn hann fyrir félagsstarfsemi. T. d.
hefir karlakór Landssmiðjunnar þar æf-
ingar sínar, en í honum eru eingöngu
starfsmenn fyrirtækisins.
Landssmiðjan er rekin sem sjálfstætt
fyrirtæki, og greiðir tekju- og eignarskatt
eins og um einkarekstur væri að ræða, en
hún er eign ríkisins og heyrir undir at-
vinnumálaráðuneytið.
.......... ................r— .
Úr ýmsum áttum.
Kennari nokkur var að kenna landafræði. Til
þess að útskýra fyrir nemendum sínum lögun
jarðarinnar, tók hann hnöttóttar tóbaksdósir upp
úr vasa sínum. Dósir þessar var hann vanur að
nota hversdagslega. „Böm mín góð,“ sagði kenn-
arinn, „jörðin er eins í lögun og þessar tóbaks-
dósir.“
En á sunnudögum var kennarinn vanur að nota
aðrar tóbaksdósir, sem voru ferhyrndar.
Nokkrum dögum seinna spurði hann einn af
drengjúnum aftur, hvernig jörðin væri í lögun.
„Á rúmhelgum dögum er hún hnöttótt, en
ferhymd á sunnudögum," svaraði drengurinn.
Málafærslumaður einn ætlaði einu sinni að sýna
fyndni sina og sagði við prest nokkurn: „Ef
klerkastéttin kæmist i mál við djöfulinn, hvor
haldið þér að ynni það mál?“ — „Sjálfsagt
djöfullinn," svaraði klerkur, „því hann hefir alla
lögspekingana á sínu bandi."
„Hvað er hún gömul?“
„Tuttugu og fimm ára.“
„Nú, hálffimmtug!“