Vikan - 17.01.1946, Qupperneq 7

VTKAN, nr. 3, 1946
7
LAGIÐ, SEM IIAFÐI GLEYMST.
(Framhald af bls. 4).
hann henni. Líf hans var fólgið í vinnu og
starfi.
Loks fékk hann vinnu við borgar-
hljómsveitina, hann vann eins og þræll,
hann vildi læra að spila á hvert einasta
hljóðfæri, sem notað var í hljómsveitinni.
Mest voru leikin herlög og væmnir valsar
og örsjaldan sígild tónverk.
Hljómsveitarstjórinn hataði nútíma
tónlist og kaus fremur dauðann en að láta
hljómsveit sína leika trylltan „jazz.“
Smátt og smátt óx andúðinn á Gyðing-
um. Það sást greinilega, að Karl var af
gyðinglegum uppruna. Hann sá fljótt að
skynsamlegast fyrir sig væri að fara til
New York.
Og hann var sannarlega heppinn! Vit-
anlega átti hann það skilið. Hann þurfti
að hafa mikið fyrir frægð sinni. Það eina
sem hrjáði hann þessa stundina var það, að
hann fitnaði ört. Hann hreyfði sig aldrei
neitt, og svo þessi sífeldu heimboð---!
En þrátt fyrir hinar mörgu veizlur
fannst Charlie hann vera mjög einmana.
Ást á heimili og fjölskyldu er mjög rík í
sérhverjum Þjóðverja, svo að í seinni tíð
var hann farinn„að hugsa fyrir giftingu.
Stundum, þegar hann var í viðkvæmu
skapi, hugsaði hann um, hvað orðið hefði
af Carlottu — hún var sjálfsagt gift og
átti fullt hús af börnum.
Charlie elskaði börn. Hann vildi helst
eiga enska konu — amerísku stúlkurnar
voru snotrar og kaldar og það var von-
laust að ætla sér að snúa aftur til Þýzka-
lands á þessum tíma. Hann ætlaði að nota
tímann meðan hann var í Englandi til
þess að líta í kring um sig.
Charlie tók þátt í því að fara yfir hand-
ritin, sem send voru til samkeppninnar.
Flest þeirra voru hræðileg — það var sýni-
lega ekki svo auðvelt að yrkja!
Hann leit á eitt af handritunum — það
var mjög viðkvæmt kvæði — með mjög
hverssdagslegum orðum eins og hjarta og
þjáning, þrá og þrenging. Hann las það
með gleiðu brosi — svo varð honum litið á
undirskriftina. — Hjartað barðist í
brjósti honum.
— Eftir öll þessi ár! tautaði hann, því
að kvæðið var undirritað Carlotta Bruce
og heimilisfangið var Hawen Mews,
Chelsea.
Hún hafði sem sagt munað eftir honum
— og biðið hans. Hermann sá hana í anda
þar sem hún sat einsömul fyrir framan
arininn í flöktandi birtu frá loga hans —
útvarpið var opið. Það stóð á borðinu við
hliðina á henni. Hún hlustaði á dagskrána
— og svo hljómaði allt í einu þetta gamal-
kunna lag um herbergið — lagið hennar,
lagið, sem hann hafði leikið fyrir hana
niður við vatnið, meðan tunglið gægðist
hægt upp yfir f jallatoppana.
Hún hefir ef til vill tárast — og svo
þegar hún hefir heyrt að launum væri
heitið fyrir að yrkja við lagið, hafði hún
sent þessi vers, sem hún hafði samið um
þær mundir, er hún áleit, að hún fengi
aldrei að sjá hann framar.
Charlie varð að viðurkenna, að þetta
væri mjög lélegur kveðskapur, en hann
hafði djúp áhrif á hann, af því að hann
kom frá dyggu hjarta.
Hann skrifaði henni til Chelsea og
spurði hana, hvort hún vildi borða með
sér — mjög formfast og kurteislegt bréf.
Hann varð mjög æstur, þegar hann fékk
bréf hennar, þar sem hún þakkaði hornun
gott boð og sagðist mundu koma. Hann
klæddist x skyndi og gætti þess að fötin
færu vel — hann óskaði þess, að hún sæi,
að hann væri mikill og ríkur maður.
Hann þekkti hana strax aftur, þegar
hún gekk upp tröppur gistihússins, enda
þótt hún hefði breytzt nokkuð.
Hún var mjög grönn og bláa dragtin
hennar var snjáð.
„Carlotta! En hvað það er yndislegt að
sjá þig aftur!“
„Komdu sæll Karl,“ sagði hún brosandi.
„Það er engu líkara en að þú komist vel
áfram!“
„Guð minn góður! Já, það getur þú ver-
ið viss um! Hvað má ég bjóða þér?“ Þau
fengu sér sæti og hann bað um sherry.
Meðan þau borðuðu sagði hann henni
frá því, sem skeð hafði síðan þau vom
saman í Blauensee. Loks þagnaði hann og
horfði rannsakandi á hana.
„— Carlotta, augu þín eru alltaf eins!“
„— Já, Karl — það voru ánægjuríkir
dagar, ekki satt?“ Þau byrjuðu að rifja
upp gamlar endurminningar. Þau voru
búin að borða, en þau héldu áfram að tala.
Loks sagði hún, að hún þyrfti að fara,
vegna þess að hún væri búin að mæla sér
mót við vinkonu sína.
Charlie æfði það, sem eftir var dagsins.
Á eftir fór hann með umboðsmanni sínum
upp í veitingasalinn. Meðan þeir drukku
whisky og sóda sagði Charlie honum frá
Carlottu.
,,— En góði Charlie, þetta er stórkost-
legt. Fyrsta flokks auglýsing!" sagði
Heinz „Hvers vegna giftist þú henni ekki,
þar sem þú hefir fundið hana aftur ? Æsku-
unnusta þín!“
„Þetta er ekki svo vitlaus hugmynd,“
Pramh. á. bls. 14. •
BYGGIÐ HÚS YÐAR
SJÁLFIR.
(Framhald af bls. 3).
„hall“ og þau stærstu einnig
góða setustofu með stórum
bogaglugga. í þessu herbergi
verður vél, sem getur hitað
vatn. Þar inn af er eldhús og
búr, svo og setustofa með
frönskum glugga. Góð geymsla
og þvottahús eru á neðri hæð-
inni, en þrjú svefnherbergi uppi
á íofti. Þessi hústegund er fyrir
sveitirnar. Svo er önnur gerð,
minni, fyrir sveitirnar í upp-
löndum Skotlands, ög hefir hún
eitt herbergi niðri í stað setu-
stofunnar.
Bæjarhúsin, sem eni að
nokkni sambyggð, hafa minna
eldhús en stóra setustofu, f jórir
sinnum fimm metrar. Tvö
svefnherbergjanna eru þrisvar
sinnum fjórir metrar og hið
þriðja þrisvar sinnum fimm
metrar. Þau hafa innbyggða
skápa og eru slíkir skápar víða
í húsinu. Baðherbergið er niðri,
en þvottahúsi og geymslu
sleppt. Öll húsin hafa anddyri.
Skilnim milli húsanna verða
ekki úr timbri heldur úr steypu
eða múrsteini.
Ykkur mun þykja einkenni-
legt að við kaupum ekki nema
fimm þúsund þessara húsa.
Ástæðan er einfaldlega sú, að
okkur skortir nauðsynlegan
gjaldeyri. Svía langar ekki í
sterlingspundin okkar heldur
þær vörur, sem sú mynt getur
keypt. En við höfum ekki aflögu
þær vörur, sem þá vanhagar um.
PÓSTIJRINN.
Pramh. af bls. 2.
að bera aðeins á þá joð, og ef það
ekki nægir til að slökkva þá, að láta
þá grafa út ósnerta. Er reynslan sú,
að ískurður I graftarbólur og kýli á
þessum stöðum og einkum ef kreist
er, getur leitt til hættulegra, jafnvel
lífshættulegra, Igerða. Melting þarf
að vera í lagi og oft hefir D-bæti-
efnaát góð áhrif.“
(trr „Fegrun og Snyrting.")
Stúlkan: Ég veit hvernig á að
bjarga manni frá drukknun: Taka
hann fyrst upp úr vatninu og ná svo
vatninu upp úr honum."
Húsmóðirin við vinnukonuna:
„Hvernig stendur á því, Jóna, að það
heyrist aldrei nokkurt hljóð í eld-
húsinu, þegar þessi kunningi þinn er
þar hjá þér á kvöldin."
„Jú,“ svaraði Jóna, „sjáið þér til,
frú. Hann er svo ákaflega matlystug-
ur, að hann gerir ekkert annað en
borða."
IGömuS 1
kross - saumsmynztur |
| allt frá 1851 og eldri, fást nú í bókaverzlunum. Með þess- |
^ um Kross-saumsmynztrum eru prentaðar litaskýringar. |