Vikan - 10.10.1946, Síða 12

12
VTKAN, nr. 41, 1946
ljóst — hvert stefndi. Það var ekki vel gert
vegna Crystal. Það var ekki til góðs fyrir neitt
okkar------“
„Og Steven?" sagði Jill. „Alicia er þó trúlofuð
Steven. Hann elskar hana.“
,,Eg veit það, Jill. En —- hvað átti ég að gera ?
Auðvitað kom ég illa fram við Crystal. En þetta
varð svona smám saman. Crystal var svo miklu
eldri en ég, að mér gat ekki dottið í hug að hún
— nei, ég veit ekki, hvernig ég get sagt frá þvi,
Jill. En þú skilur þetta?“
Ást hégómagjamar konu, sem ekki var leng-
ur ung, á ungum manni. Og þessi kona gift
manni, sem hafði framtíð Andys í hendi sér og
sem — Andy hafði viðurkennt það — hafði gert
óendanlega mikið fyrir hann.
„Já,“ sagði Jill og kinkaði kolli. „Eg held, að
ég skilji það. En þú hefðir átt að vera ákveðn-
ari, Andy!“
„Já, heldurðu, að ég viti það ekki, Jill. Imynd-
arðu þér ef til vill, að ég hafi ekki reynt að neita
færis til að forðast, sem staðgengill Bruce — ég
á við, til að forðast afleiðingarnar af því, sem ég
hafði tekið mér fyrir hendur með þvílíkri létt-
úð? Ég var ekki ástfanginn af Crystal. Ég hafði
geysimikið dálæti á henni, við vorum lengi góðir
vinir, en ekkert fram yfir það. En svo, nú já, það
tekur því ekki að fara að rifja það allt upp aftur.
Ég átti Bmce mikið að launa. Og sama var um
Crystal að segja, að vissu leyti — hún hafði
verið mér mjög góð, Jill. Ég gat ekki farið til
Brace og sagt: „Ég get ekki lengur verið auð-
mjúkur þjónn konu þinnar. Hún er nefnilega
orðin ástfangin af mér.“ Það gat ég þó
ekki-------"
„En til hvaða bragðs ætlaðir þú að taka? því
að þetta gat þó ekki gengið svona til lengdar."
Andy varð allt í einu mjög fölur og þreytu-
legur.
„Ég veit það ekki, Jill,“ svaraði hann. „Ég
vonaði í sífellu, að eitthvað myndi verða til að
kippa öllu í lag. Alicia . . . Steven . . . Ég áleit,
að þegar þau væru gift, myndi Brace aftur hverfa
til Crystal og ég sjálfur — losna. Já, þetta hljóm-
ar kjánalega, Jill, en hugsaðu hara um, hversu
mikið Bruce átti skilið af mér!“
„Hve lengi hefir Alicia verið trúlofuð Steven?
Um það bil tvö ár?“ •
„Já, eitthvað nálægt þvi. En Alicia heldur á-
fram að draga hann á asnaeyrunum. Samt elsk-
ar hann hana. Hann dýrkar fegurð, og Alicia
er feikilega lagleg."
„Já, Alicia er lagleg,“ hugsaði Jiil, og fannst
hnifur vera rekinn í hjarta sér. „Svo lagleg, að
Brace var líka ástfanglnn af henni. Hafði verið
það áram saman, sagði Andy. Árum saman-------“
Hún forðaðist að horfa í hin áhyggjufullu, bláu
augu Andys og tók pappírshnífinn upp af borð-
inu og velti honum á milli fingra sér, meðan hún
þröngvaði sjálfri sér til að spyrja þeirrar spurn-
ingar, sem ekki mátti ómælt vera.
„En hvers vegna kvæntist Bruce ekki Aliciu,
þegar hann hafði frjálsar hendur til þess?“
Áftur ríkti þögn í bókaherberginu. En frá
músikherberginu hljómaði tryllingslegt lag með
miklum hraða. Það var ein af tónsmiðum Stev-
ens. „Nattens Arabesk" kallaði hann hana. Það
var einmitt það, sem hann lék, þegar Juliet var
að gefa upp andann-----— Jill þekkti aftur hinn
sterka, næstum því sljóvgandi bassa, sem fjar-
lægðin og hinar lokuðu dyr juku að styrkleik á
kostnað hins granna dískants. „Andy átti sýni-
lega erfitt með að svara,“ hugsaði hún. Veslings
Andy. Hún hafði verið ósanngjörn við hann. En
það var, vegna þess að hún hafði séð breytinguna
á augum Crystal í hvert skipti, sem Andy kom
inn í herbergi hinnar sjúku.
„Jill,“ sagði hann loksins. „Þessari spurningu
get ég ekki svarað, án þess að særa þig. Fyrst
verð ég að fá að vita eitt. Elskar þú Brace? Eða
er það aðeins — hetjudýrkun? Hvers vegna gift-
ist þú honum? Jú, ég veit vel, að hjónaband þitt
hefir veitt þér auð, stöðu og örugga framtíð. Ég
veit líka, að flestar konur hefðu tekið þessu boði
fegins hendi, aðeins vegna andlits hans og -— nú
já, vegna þess að Brace er nú einu sinni Brace!
En það er nokkuð annað með þig. Ég skil ekki, að
þú vildir gifta þig af neinum af þessum ástæðum.
Og samt — samt held ég, að þú elskir hann
ekki."
Hún beið og velti pappírshnífnum á milli fingra
sér og virtist vera að setja nákvæmlega á sig
hinar útskornu myndir. Eina hljóðið í herberginu
MAGGI
OG
RAGGI.
Telkning eftir
Wally Bishop.
1. Eva: Strákar! Hjálpið þio mér.
2. Raggi: Hvað er að þér, Eva?
Eva: Eg get ekki risið hjálparlaust á fætur!
Maggi: Þú ættir alveg að hætta að reyna að
læra þer.nan listdans, Eva!
3. Eva: Það er svo erfitt að fóta sig á dans-
skónum!
Maggi: Við verðum að bera hana heim, Raggi!
4. Drengur: Halló, strákar! Eruð þið nú orðnir
trúðleikarar!
Maggi: Við skulum ekkert anza honum!
var daufur ómur af músik Stevens, en hin sljóvg-
andi takt hindraði hana í að hugsa skýrt. Það
var eins og hann orkaði á tilfinningar hennar.
Hvers vegna hafði hún gifzt Brace — Bruce, sem
var ástfanginn af Aliciu og hafði vérið það árum
saman?
En samt fannst henni sér ekki verða neitt um
að komast að því. Eða öllu heldur — það hafði
ekki komið henni á óvart. Henni varð hugsað til
kvöldsins áður, þegar hún og Guy sáu Aliciu
leggja höfuðið flýralega á öxl Bruce og þau gátu
greinilega séð, að það var ekki í fyrsta skiptið.
Guy setti á sig uppgerðarsvip. Hann hafði spurt
um eitthvað til að draga að sér athygli þeirra, en
hann virtist hvorki vera hissa né hrærður af
því, sem hann sá. Það gat bent til þess, að Guy
væri ekki ókunnugt um samband þeirra. Allir
að undanteknum henni og Steven — hljóta að
hafa vitað það. En Steven var svo niðursokkinn í
músik og drauma um fegurð að harm myndi
aldrei verða var neinnar veilu í ást og tryggð
þeirrar konu, sem hann tilbæði. „Hvernig skyldi
sambandið milli Brace og Aliciu vera?“ spurði
Jill sjálfa- sig. Það var augljóst, að Andy hafði
valið orð sín með mikilli nákvæmni til að gera
henni þessa vitneskju ekki of beiskjufulla. Og nú
beið Andy svars hennar. Hvers vegna hafði hún
gifzt Brace? Hvers vegna?
Andy kom nær. Hún fann nærvera hans, en
vildi ekki snúa sér við til að horfa í augu honum.
Hann spurði:
„Viltu ekki horfa á mig, Jill. Og heldur ekki
svara. Veiztu, að kvöldið, sem við voram saman
í óperunni — hélt ég, að þú elskaðir mig. Eins og
ég elska þig?“
„Ö, nei, Andy. Ég bið þig segðu ekki
meira------“
„Það er bara vegna þess, að þú vilt ekki hlusta
á mig! Gott! Ég skal ekki kvelja þig! Ég elska
þig of mikið til þess. En ef það er bara vegna
tillits til Bruce, að þú vilt ekki hlusta á mig —
þá veiztu núna að slíkt tillit er misskilið."
„Þú hefir eklti sagt mér, hvers vegna hann
kvæntist mér en ekki Aliciu," sagði Jill hægt.
Aðeins að Steven myndi hætta að leika! þá
væri auðveldara að forðast allan misskilning.
„Og þú hefir ekki svarað minni spurningu,"
sagði Andy. „Eða — var það þitt svar, Jill? Var
það — — ?“
„Nei, nei, Andy! Ég . . .“ Hún þaut frá honrnn,
alveg niður að hinum endanum á skrifborðinu.
„Skilurðu þá ekki — ég verð að fá að vfta það!“
„Þá það,“ sagði Andy. „Ég hefi aðvarað þig.
En ef það er einungis stolt þitt, sem ég mun
særa-------“
„Eigum við ekki að sleppa þessu stolti? Segðu
mér það nú. Heyrirðu það!“
„Verði þinn vilji!“ Andy andvarpaði og byrjaði
að segja hið sanna. „Brace kvæntist þér, vegna
þess að hann varð ósáttur við Aliciu. Eftir dauða
Crystal. Nú — viltu nú koma með mér? Annars
verður það of seint. Mér þykir leiðinlegt að hafa
neyðzt til að segja þér frá þessu, en ég elska
þig. Og Jill — þau munu ásaka þig fyrir að hafa
myrt bæði Crystal og Juliet."
„Ég hefi ekki gert það,“ sagði Jill vélrænt.
Hún var að hugsa um annað. Það var sem
sagt þess vegna, að Bruce hafði beðið hana að
giftast sér. Hann hafði sagt hreint og beint —
og það var þá sem henni fannst ,,hreinskilni“
hans svo eðlileg — að það yrði hjónaband, sem
byggt væri á skynsemi og hagkvæmum sjónar-
miðum.»Hann hafði ekki minnst einu orði á, að
hann elskaði hana eða að hann ó^kaði þess, að
hún elskaði hann. Hann hafði að minnsta kosti
verið hreinskilinn í þvi efni. Og hafi hún í hjarta
sínu verið nógu heimsk til að vænta þess, að
hann myndi læra að elska hana — nú, þá gat hún
sjálfri sér um kennt. Þvi að auðvitað var það
heimskulegt. Mjög heimskulegt. En þá hafði hana
ekki grunað, að Alicia væri elja hennar — Alicia,
sem var ekki einungis fögur, heldur einnig hættu-
leg.