Vikan - 01.04.1948, Page 1

EZIO PIIMZA
bassasöngvarinn frœgi
"1%/f etrapolitan-söngleikahúsið í New York
er óskaland allra óperusöngvara.
Þeim, sem þar hafa sungið, eru allir vegir
færir, þeir eru allsstaðar eftirsóttir. Kunn-
ustu óperusöngvarar heimsins hafa starf-
að þar, svo sem Caruso, Galli-Curci, Titta
Ruffo o. fl.
En Metropolitan-söngleikahúsið er í
öldudal um þessar mundir, segir ameríski
tónlistargagnrýnandinn Winthrop Sarge-
ant í grein í myndablaðinu ,,Life“. Hann
minnist með söknuði hinna miklu söngvara,
sem taldir eru hér að framan og fleiri frá
sama tíma og spyr, hvort nokkur af þeim,
sem nú starfa þar, þoli samanþurð við þá.
Hann svarar sjálfur og svarið er neit-
andi — með einni undantekningu. Bassa-
söngvarinn Ezio Pinza, sem hér birtast
myndir af í ýmsum gervum, er sá eini, sem
minnir á hina stóru frá gullöld óperunnar,
segir Sargeant.
Pinza er Itali. Hann er fæddur í Róm
árið 1895 og ólst upp í miðaldaborginni
Ravenna. Hann var sjöunda barn fátæks
trésmiðs og voru öll systkini hans dáin áður
en hann fæddist. Hann var skírður For-
tunato Pinza sumpart í þeirri von, að hann
fengi að lifa (Fortuna þýðir hamingja),
sumpart af því að presturinn neitaði að
skíra hann Ezio í höfuðið á heiðnum, róm-
verskum hershöfðingja. Ezionafnið festist
samt við hann. Sem drengur vann hann
ýmist á verkstæði föður síns eða var send-
ill í bakaríi. Á þeim aldri, sem væntanlegir
óperusöngvarar eiga að vera önnum kafnir
við söngnám, var hann bremsumaður á
járnbrautarlest jafnframt því, sem hann
bjó sig undir að gerast atvinnumaður í
hjólreiðakappakstri. Hann á enn kapp-
akstursreiðhjólið sitt frá þeim tíma. Það
var einhverju sinni, er hann var annars
hugar að syngja „0 Sole Mio“ í steypi-
baði eftir hjólreiðakeppni, að einum félaga
Framhald á bls. 2.