Vikan - 01.07.1948, Blaðsíða 6

6
VIKAN, nr. 27, 1948
þætti hún nú aftur vera of frökk. „Það er vand-
lifað hér,“ hugsaði Stella bæði reið og særð.
Hún gekk inn í garðinn um leið og síðasti
bíllinn ók af stað og hraðaði sér £lð steinþrepunum,
þegar hann kallaði á hana.
„XJngfrú Mannering, megið þér vera að tala
við mig andartak?"
Hún dró andann djúpt. Hún hafði haldið að hún
gæti aldrei framar orðið hrædd við hann, en á
þessari stundu var hún óttaslegin. Gekk hún til
baka hægt, með saman herptan munn og var
óttaglampi í augimum eins og í hræddu barni.
Ef hann talaði ruddalega til hennar eða kæmi
með særandi ákúrur eins og hann gerði stundum
myndi hún vafalaust fara að gráta. Og hún vildi
samt fremur deyja en að gráta fyrir augum
þessa andstyggilega manns.
„Hvar lokuðuð þér Chang inni í dag?“ spurði
hann.
„I herberginu rnínu," svaraði hann.
„Hvers vegna í herberginu yðar?“ spurði hann
hvasst. „Hann verður alltaf hræddur þar sem
hann kannast ekkert við sig. Næst, ungfrú
Mannering, verðið þér gjöra svo vel að biðja Gay
og Miguel að stinga honum inn í mitt herbergi
og lofa honum að fá inniskó til að leika sér að.
Þá kann hann bezt við sig.“
„Það skal ég gera, herra Harringay. Fyrir-
gefið! Eg vissi ekki —• — "
„Þér áttuð að spyrja mig,“ svaraði hann.
„Afsakið," sagði hún aftur lágt. Harringay
horfði ergilegur á hana.
„Það er andstyggilegt," hélt hann áfram. „Eg
get ekki þolað að loka vesiings, iitla dýrið inni,
en auðvitað má ekki valda Clare neinum óþæg-
indum hérna með hundinum. Eg óska af heilum
hug að Chang vildi vingast við Clare," sagði
hann með innbyrgðri reiði. Hann þagði um stund
og starði alltaf á Stellu. „Konur," sagði hann
svo, „konur umtuma alltaf öllu hjá manni. Nú, þá
það,“ sagði hann að endingu heldur mýkri á
manninn, „Þá er það ákveðið. Þér skiljið það,
það á að stinga honum inn í mitt herbergi og fá
honum inniskó!" Með þessum kveðjuorðum sneri
hann sér við og fór sína leið.
Steila hljóp eins hratt og hún komst upp i her-
bergi sitt og var þungu fargi létt af henni. Augu
hennar voru rök af tárum.
Hvernig hefði hún átt að vita þetta ? Gay
hafði beðið hana að loka hundinn inni og auk
þess var þetta nú hundur ungfrú Emrys, en ekki
Harringays. Harringay fannst hún frökk á
heimilinu — það var auðséð — en það var ósann-
gjarnt.
En hvað hann hafði verið reiðilegur. En nokkur
hluti af reiði hans hafði beinzt að Clare en ekki
að Stellu einni.
„Hann getur ekki þolað neitt af okkur,"
hugsaði Stella- „Hann vill ekki hafa okkur héma
— hann vill ekki hafa hjá sér neinn nema bróður
sinn og litla kjölturakkann."
Tár hennar þomuðu og hún fór að hlæja ofsa-
lega.
„Veslings maðurinn, hann hefir nú í þrjátiu og
sex ár fengið vilja sinn í öllu og svo kemur Clare
— og ég — að vísu telst ég þar ekki með. Það
er Clare, sem spillir og mun spilla öllu fyrir
honum hér á Paradís. Já, bara að hún komi til
með að gera það! Þessi andstyggilegi, eigingjami
maður!“
VII. Kafli.
„Stella!" Gay kom inn í skrifstofuna með
samanbrotna örk í hendinni. „Viljið þér gera
mér greiða?"
„Já, auðvitað. Hvað er það Gay?“
,,Farið fram og náið í Miguel. En án þess að
tekið sé eftir þvi. Piers er vonandi ekki heima?"
„Nei, það held ég ekki,“ svaraði Stella og leit
undrandi upp frá borði sínu. „Ég sá hann ríða
af stað snemma í morgun------------- “
„Ágætt," sagði Gay. „Farið þá fram og náið
í ^Tiguel. En segið það ekki við neinn."
Stella gerði það óðara-
„Ég vildi fá ykkur bæði sem votta að þessari
undirskrift minni,“ sagði hann og skrifaði nafn
sitt á örkina. Stella og þjónninn settu nöfn sín
undir hans nafn, að því búnu sagði Gay nokkur
orð á spönsku við þjóninn og stakk einhverju í
lófa honum. Sendi hann Miguel brosandi burtu og
sagði þjónninn um leið eina setningu með áherzlu.
Stella, sem lærði spönsku hjá ungfrú Emrys og
var farin að venjast talsvert því máli, sem hún
heyrði daglega meðal þjónustufölksins, skildi
merkinguna í svari Miguels. Var það á þá leið
að hann skyldi vera þögull sem gröfin.
„Góður náungi," sagði Gay þegar hurðin
lokaðist á hæla Miguels. „Hann virðist vera hræði-
legur þorpari eftir útlitinu að dæma og með þetta
olíuborna hár, en ef ég lenti í raunverulegri
hættu, kysi ég fremur að hafa hann með mér en
flesta aðra karlmenn, sem ég þekki.“
„Hann er duglegur maður," svaraði Stella. „Það
eru þeir allir hérna. Og ég er viss um að þeir
myndu vilja fremja morð, ef þeir héldu að ykkur
Harringay og ungfrú Emrys væri einhver hagur
í því.“
Gay hló.
„Það held ég einnig. Satt að segja hafa for-
feður þeirra við fleira en eitt tækifæri gert það
fyrir ætt okkar. Einhvern tíma skal ég sýna
yður sögu ættar okkar ■— það gæti verið yður
skemmtilestur að lesa hana. Flest allir þjónar
okkar eru komnir út af litlu sveitinni, sem fyrsti
Harringayinn kom með hingað, og þeim finnst
Paradís ekki síður heyra þeim til en okkur."
„Til þessarar tilfynningar finna allir, jafnvel
þótt þeir hafi ekki átt hér forfeður," svaraði
Stella.
„Er það þannig með yður,“ spurði hann og
brosti að alvörusvipnum á andliti hennar.
„Já — raunar ekki að Paradis heyri mér til
heldur ég henni,“ flýtti hún sér að leiðrétta hjá
sjálfri sér. „Eg væri reiðubúin til að verja hana
— vera henni holl-------“ Hún þagnaði og fann
að það var víst ekki sem bezt að skilja þessa
skilgreiningu hennar.
„Mynduð þér vilja vera mér hollar einnig?"
spurði hann.
„Já auðvitað. En hvernig á ég að sýna þá
hollustu mína?“ hún leit forviða á hann.
„Segið engum frá því að þér skrifuðuð undir
þetta skjal hjá mér sem vitundarvottur."
„Því lofa ég,“ sagði hún. Hann horfði á hana
um stund og hélt svo áfram eins og honum
fyndist hún eiga skilið að hann sýndi henni meira
trúnaðartraust. „Þetta var erfðaskrá min!“
„Erfðaskrá yðar! Ö, Gay — góði Gay — þér
eruð þó ekki — “
Blessað
barnið!
Teikning eftir
George McManus.
Mamman: María, við verðum að ganga frá öllum þessum leikföng- María: Þetta er þriðja fangið — hvar á ég að
um og taka til í húsinu. Við fáum tigna gesti í kvöld. láta þetta allt saman?
María: Eg vildi helzt losna við þau fyrir fullt og allt!
Mamman: Þetta var meira púlið! Ég held við Pabbinn: Sjáðu, elskan, ég kom í leikfangabúð á leiðinni heim og
ættum að reyna að losna við eitthvað af þessum fékk heilmikið af leikföngum mjög ódýrt- Þeir ætla að senda afgang-
leikföngum. Lilli á of mikið af þeim. inn!
María: Það er hverju orði sannara. Hann hefur
ekkert að gera við svona mikið af leikföngum.