Vikan


Vikan - 21.07.1949, Blaðsíða 13

Vikan - 21.07.1949, Blaðsíða 13
VIKAN, nr. 29, 1949 13 Sigurvegari pantersins Wan Mal heitir lítill Malajadreng- ur. Eitt sinn læddist hann út úr þorp- inu, sem hann átti heima í. Þorpið heitir Kampong. Hann vildi ekki láta neinn sjá til ferða sinna, og vildi komast hjá því að svara spurningum um það hvert hann væri að fara. Svo var mál með vexti að dreng- urinn hafði verið svo heppinn að finna villt duriantré í skóginum. En ávextir þessa trés er mesta hnoss- gæti Malaja. Erindi Wan Mal út í skóg var það, að athuga, hvort þroskaðir ávextir hefðu fallið niður úr tré þessu. Ef svo væri ætlaði hann að gæða sér á ávöxtunum án vitundar annarra. En að því búnu hafði hann ákveðið að segja fógetanum (pengbulu) frá fundi sínum. Þegar Wan Mal var kominn út úr Konpongþorpinu lagði hann leið shia eftir stíg er lá til skógar. Hann hljóp við fót eins og sagt er. I beltinu hafði hann ,,parung“. Það er langur beittur skógarhnífur. Það var alllöng leið þangað sem duriantréð stóð. Þetta ferðalag var áhættusamt. Það er hættulegt að ferðast um frumskóga. Síðustu daga hafði stórt panterdýr verið i nánd við Kampongþorpið. Og þetta dýr er ekkert lamb að leika sér við. Dag nokkurn hafði dýrið verið svo ósvifið að fara inn í þorpið, drepa hund og fara með herfang sitt. BAllNASAGA En í skóginum voru fleiri hættuleg viihdýr. Svo sem tigrisdýr, slöngur, nashyrningar, villisvín, fílar og fleiri. Wan Mat lagði sig þvi i mikla hættu við það að leita ávaxtanna. En það var ekki daglegt brauð að fá durian-ávexti. Loksins var hann kominn svo nærri trénu að hann fann lyktina, sem lagði frá því. Lyktin af durian- ávöxtunum er allt annað en góð. Evrópumenn þola hana ekki. Skyndilega nam Wan Mal staðar. Við rætur durianstrésins lá stórt svart dýr. Það var panterinn. Hann var að tæta sundur skurn durian- ávaxtar með hinum beittu klóm. Villidýrin eru jafn sólgin i ávexti þessa eins og Malajarnir. Þetta á Biblíumvndir 1. mynd: . . . Og hann sagði þeim dæmisögu þessa: Einu sinni var rík- ur bóndi. Hann átti land, sem hafði borið mikinn ávöxt; og hann hugs- aði með sér og sagí'i: Kvað á ég nú að gjöra ? . . . Og hann sagði: Þetta skal ég gjöra: ríía niCur hlöður mínar og byggja aCrar stærri og þar vil ég safna öliu korni minu og auðæíum saman. 2. mynd: En guð sagði við hann: Heimskingi, á þessari nóttu verður sál þín af þér heimtuð. . . . Svo fer þeim, er safnar fé og er ekki ríkur hjá guði. 3. mynd: „Hver sem ekki ber sinn eigin kross og fylgir mér eftir, get- ur ekki verið lærisveinn minn“. 4. mynd: „Hver sem eyra hefur að heyra, hann heyri". við jafnt um kjöt og jurtaætur. Dýr- in verða fjörug og æst við að éta á- ve-xti þessa. Wan Mal kleif upp í tré það, er var næst honum. Það var ekki stórt. Hann ætlaði að bíða þarna þangað til panterinn færi. En dýrið fór sér hægt við ávaxtaátið. Allt í einu sperrti það eyrun, reis á fætur og urraði. Wan Mal braut óvart grein. Þetta heyrði villidýrið og stökk að trénu þar sem Malajadrengurinn sat. Dýrið langaði bersýnilega i kjöt á eftir ávöxtunum. Wan Mal fölnaði. Hann vissi að panterinn, öðru nafni hlébarði, klifrar ágætlega. Og hnífurinn yrði lélegt vopn í viðureigninni við dýrið. Það yrði ekki lengi að ráða niður- lögum drengsins. 1 því vetfangi, er villidýrið ætlaði að stökkva upp í tréð, heyrðist brak í skóginum. Panterinn sneri sér við og urraði grimmdarlega. Stór nashyrningur staðnæmdist hjá duriantréinu. Nashyrningurinn, blés eins og járnbrautareimvagn. Á næsta augnabliki kom hann auga á panterinn. Nashyrningurinn reiðist oft eins og skot. Og svo var að þessu sinni. Þetta risavaxna dýr, þaut i áttina til hlébarðans til þess að ráð- ast á hann. Jörðin skalf undan þess- um risa, er hann steig til jarðar. Wan Mal gladdist afar mikið yfir komu þessa væntanlega bjargvættar. Hann hoppaði í greininni af gleði. Hann hrópaði: „Badak, badak.“ „Nashyrningur, nashyrningur." Panterinn bjóst til þess að stökkva uppá bak nashyrningsins. En sam- tímis að panterinn tók stökkið stað- næmdist nashyrningurinn og rak hornið í hlébarðann. Þeyttist hann upp að tré því sem Wan Mal sat á. Tróð hristist svo að drengurinn var næstum dottinn. Panterinn, datt, og var hálf með- vitundarlaus. Og áður en hann gæti staðið á fætur réðst nashyrningurinn á hann, og gekk af honum dauðum. Að því búnu fór risi þessi að duriantrénu og fór að gæða sér á ávöxtum er dottið höfðu niður úr trénu. „Slamaljalan", hvíslaði Wan Mal. Hann var þakklátur fyrir lífgjöfina. Þegar nashyrningurinn hafði lokið ávaxtaátinu hélt hann leiðar sinnar rymjandi og blásandi. Drengurinn mælti: „Góða ferð“, Hann fór svo niður úr trénu, og hélt að duriautrénu. Ávextirnir voru ekki uppétnir. Hann tíndi fullt fang sitt af þeim, og hljóp af stað heimleiðis. Daginn eftir gerði Wan Mal það heyrin kunnugt að hann hefði fund- ið duriantré og að badak tugu kantik kual, það er hinn fallegi, sterki herra nashyrningur hefði losað kampong- þorpið við hinn voðalega, svarta panter. Þetta var tvöfaldur gleðiboðskap- ur, sem olli þorpsbúum afar mikillar gleði, og setti þorpið á annan end- ann, eins og sagt er þegar miklir atburðir gerast. Strætisvagnastjóri einn í London hafði alltaf eina af bréfdúfum sínum með sér í vinnuna. Þegar hann vissi fyrir vist hvenær hann myndi koma heim í kvöldverðinn, skrifaði hann á miða og sendi bréfdúfuna með hann. Konan hans var fegin að fá skilaboðin og þurfa því ekki að biða með mat- inn. Veiztu þetta — ? Mynd til vinstri: Pyrsta konan, sem flaug í heiminum var systir þeirra frægu Wright bræðra, sem fyrstir áttu nothæfa flugvél. — Mynd að ofan til hægri: Það eru aðeins Háskotar sem nota „Skotapils". •— Mynd í miðju: Meðal hestsævi er 15 ár. — Mynd að neðan til hægri: John nokkur Andrew Beck átti jarðeign, sem metin var á 1% milj. dollara. Þegar hann dó, iét hann eftir sig erfðaskrá, sem hljóðaði svo: „Allar eigur minar ætia ég fjölskyldu minni".

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.