Vikan - 25.08.1949, Qupperneq 3

"VIKAN, nr. 34, 1949
3
Framhald af forsíöu.
írjálsíþróttamanna íslendinga í sumar,
þeirra Gunnars Huseby og Arnar Clausen
— einkum þó vegna frammistöðu hins síð-
ara í tugþrautinni, á áður-umgetnu móti,
er hann vann 2. sætið í keppni þessari, —
næst á eftir Ólympíumeistaranum Mathias
— sem er mesta þrekþraun á sviði frjáls-
íþróttanna.
Forsaga og tildrög þessa framúrskar-
andi afreks eru þau, að Örn hafði æft
með Hauk bróður sínum og ,,fitlað“ við
ýmsar greinar frjálsu íþróttanna um nokk-
urra ára skeið — hann er þó aðeins tví-
tugur — án þess að helga sig nokkurri
þeirra sérstaklega, mest vegna þess að
honum þótti skemmtilegra að breyta til
:í æfingunni og reyna hæfni sína í ýmsum
greinum. Hann var að eðlisfari fljótur að
hlaupa, eins og bróðir hans, og þroskaði
þann eiginleik með aðstoð góðra þjálfara,
eins og Svíanna Bergfors og Olympíu-
þjálfarans O. Ekbergs. Hann tók þátt í
keppni í ýmsum greinum, eins og sprett-
hlaupum, hástökki og langstökki, þar sem
hann hefur verið meðal hinna beztu und-
anfarin ár, þótt hann keppti við sérgreina-
menn. Að eigin sögn, keppti hann fyrst á
opinberu móti 17. júní 1945, þá 16 ára, í há-
stökki; voru þeir bræður jafnir á 1.65 m.
I köstunum hefur hann sjaldan keppt, en
þó æft þau meðfram að einhverju leyti.
Grindahlaup, — sem hann setti íslandsmet
í fyrir skömmu — og stangarstökk æfði
hann lítið eða ekkert, fyrr en hann fór
að æfa tugþrautina með tilliti til Ólympíu-
þátttöku. — Eins og kimnugt er, keppti
Örn á Ólympíuleikunum við ágætan orðs-
tír en afleit keppnisskilyrði. Varð hann
12. maður í „greininni“ af 37, er hófu
keppni og hækkaði þá íslandsmetið úr 5552
upp í 6444 stig. Var það fyrsta sinn sem
hann keppti í tugþrautinni og má segja,
að myndarlega væri af stað farið! Hefur
Gunnar Huseby varpar kúlu á íþróttavellinum
í Reykjavík. (Ljósm.: Ól. K. Magnússon).
Þessir piltar tóku
þátt i móti Norð-
urlandaþjóða og
Bandaríkjam. í
Osló í sumar.
Þeir voru hver
um sig fremstir
Norðurlanda-
manna í sinni
grein, þótt þeim
auðnaðist ekki að
sigra Ameríku-
mennina. Þeir
eru (taldir frá
vinstri): Finn-
björn Þorvalds-
son, Haukur
Clausen, Örn
Clausen og Gunn-
ar Huseby.
framhaldið og verið eftir því, því að næsta
skipti sem hann keppti, — hér heima í
sumar, — bætti hann metið enn og fór
upp í 6980 stig. Þriðja keppni hans er svo
Bandaríkja—Norðurlanda keppnin, sem
áður getur, þar sem Örn hækkaði enn hið
ágæta met sitt og nú upp í 7197 stig! Á
síðustu Ólympíuleikum vann Mathias
þrautina á 7139 stigum; svo að óhætt er
að segja, að Erni hafi vel tekizt — eða
réttara framúrskarandi. Enda vakti hin
frækilega frammistaða hans svo mikla
hrifningu, að fátítt er á Norðurlöndum,
að sögn sjónarvotta, og gaf m. a. tilefni
til framangreindra ummælamesta „íþrótta-
spámanns“ Finna. Þau ummæli hefur hann
síðar undirstrikað með því að skýra opin-
berlega frá þeirri skoðun sinni, að Örn
hefði hin ágætustu skilyrði til að fara upp
í 8000 stig í tugþrautinni, þ. e. að ryðja
heimsmeti Ameríkumannsins Morris 7900
stigum, settu á Ólympíuleikunum í Berlín
1936! — Vegna þess hve tiltölulega lítið
Örn hefur æft ýmsar greinar tugþrautar-
innar og svo þess hve ungur hann er og
fljótur að hlaupa, hefur hann hin vænleg-
ustu skilyrði til mikilla framfara í þraut-
inni. Hver veit, hve miklar þær framfarir
gætu orðið við beztu skilyrði? Þar hvílir
skylda á íþrótta-aðstandendum Arnar, að
sjá honrnn fyrir þeim.
Örn æfir ekki mjög mikið, — er það ó-
vanalegt um tugþrautarmann, — t. d. und-
ir hið umrædda stórmót ekki nema 2—3
sinnum í viku. Hann er 1.83 m hár, vegur
81V2 kg. nakinn og telur heppilegustu
keppnisþyngd sína vera 80 kg.
9á íþróttamaður í flokki íslenzkra á-
hugamanna, sem mest er þekktur ut-
an lands síns, er Norðurálfumeistarinn og
Norðurlandamethafinn í kúluvarpi, Gunn-
ar Huseby. Hinar frækilegu utanfarir hans
í sumar, ásamt öðrum íþróttamönnum, og
þau afrek, sem hann hefur unnið í ferðun-
um, — að setja Norðurlandamet, með 16.41
m. varpi í Noregi og verða beztur af Norð-
urlandakeppendunum í kúluvarpinu á áð-
ur umgetnu leikmóti Bandaríkjanna og
Norðurlanda — hafa, ásamt afreki Arnar,
gefið tilefni til hinna óvenjulegu hrós-um-
mæla um íslendinga. Gunnar hefur líka
sýnt framúrskarandi fræknleik og dugn-
að í íþrótt sinni að geta, þrátt fyrir ýmis-
legt mótdrægt, tekið stöðugum framför-
um, og það svo miklum, að enginn er eða
hefur verið honum fremri á Norðurlönd-
um. Það var auðséð á árangri hans strax
í vor, 15.59 m„ að honum myndi takast
að ryðja Islandsmeti sínu frá 1946, 15.69
m., en engan grunaði, að hann myndi gera
það svo rækilega, sem raun er á orðin og
fara svo langt fram úr metum allra Norð-
urlanda-kúluvarpara. Það var mikill sig-
ur fyrir Guxmar og íslenzka íþróttamenn.
Nokkur vonbrigði urðu mönnum, og hon-
um sjálfsagt líka, að honum skyldi ekki tak-
ast að komast „upp á milli“ amerísku kast-
aranna. Það afrek hans var þó ágætt,
að verða næstur þeim.
Gunnar hefur verið hinn ókrýndi kúlu-
varps-kóngur íslendinga allan tímann frá
1941, þá 16 ára, þegar hann setti hið ótrú-
lega — ótrúlega af 16 ára dreng — íslands-
met sitt með 14.79 m. varpi. Það met sitt
hækkaði hann ekki tvö næstu sumur. En
1944 ,,stökk“ hann upp í 15.50, 1946 hækk-
aði hann enn upp í 15.69. Það met stóð
þar til nú í sumar, að hann hefur hækkað
metið þrisvar sinnum — 15.82, 15.93 og
svo síðast hin mikla stökk-hækkun í endi
Noregsfararinnar, 16.41 m.! Þetta má kalla
framför; enda spurði norski blaðamaður-
inn Gunnar, hvort næsti áfangi hans yrði
ekki 17 metrar. Gunnar sagði, að nægur
tími yrði til að ræða það síðar, — enda
Framhdld á bls. 14
Öm Clausen kastar kringlu. Lengst hefur Örn
kastað kringlunni um 42.00 m.
Iþróttavíkingar Islendinga