Vikan - 11.05.1950, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 19, 1950
13
4
Frásögn eftir Xnge-Britt Allert
Teikningar eftir Nils Hansson
Þyrnirós ó?r upp og varð mjög
falleg stúlka. Stundum var hún
dálítið lengur burtu en venjulega,
þegar hún var úti í skógi að tina
blóm, og þá varð drottwingin óró-
leg og hugsaði um spádóm þrett-
ándu álfkonunnar. En hver gat
fengið af sér að gera svo indælli,
lítilli prinsessu illt ?
Tíminn leið, og loks kom sá dag-
ur, þegar Þyrnirós varð fimmtán
ára. öll börn í bæ konungsins voru
boðin til hátíðar í höllinni, og
drottningin og Þyrnirós gengu sjálf-
ar um beina og buðu köku og tertu.
Það var hávaði og gauragangur og
allir voru í bezta skapi.
Að lokum voru öll börnin svo södd
að þau voru alveg að springa. Þá
stakk Þyrnirós upp á því, að þau
léku sér i feluleik. Auðvitað vildu
börnin heldur heldur skoða allar in-
dælu brúðurnar og fallegu leikföng-
in hennar Þyrnirósar, en það var nú
samt reglulega skemmtilegt að fara
í feluleik ,í stóru höllinni.
Hvar skyldi nú vera bezt að fela
sig? Þau hlupu lengi um, en að sið-
ustu fundu þau öll góða felustaði.
Nokkur börn hlupu á bak við hásæti
konungsins, önnur skriðu undir rúm
Þyrnirósar og sum földu sig rækilega
undir ráðherrasessunum.
Þyrnirós þaut um höllina til þess
að finna felustað og að síðustu kom
hún í gamlan turn, sem hún hafði
aldrei komið í áður. Hún gekk mjög
undrandi upp hinn mjóa hringstiga.
Þetta var nú sannarlega æsandi,
hvert skyldi stiginn liggja ? Og hún
gekk hægt*ög gætilega upp stigann.
Ekki leið á löngu, þangað til hún
rakst á járnrennda hurð í stein-
veggnum, í lásnum var ryðgaður
lykill, og þar sem prinsessan alveg
eins og allir aðrar litlar stúlkur var
mjög forvitin, gat hún ekki stillt
sig um að snúa lyklinum og opna
þessar þungu dyr til þess að sjá,
hvað væri þar fyrir innan.
— „Ja hérna, góðan dag, góðan
dag,“ heyrðist vingjarnleg rödd segja
inn í herberginu. „Hvaða lítil stúlka
er það eiginlega, sem hefur villzt alla
leið hingað í þennan hluta hallar-
innar? Hér er enginn vanur að vera
nema kötturinn." Út í dimmasta og
fjarlægasta kima herbergisins sat
gömul kona og hló framan í prins-
essuna, sem var steinhissa yfir þvi,
að hitta einhvern í þessum afkima
hallarinnar.
Veiztu þetta
Hundar í skjólfötum.
Mynd til vinstri: Hæð yfir sjávarflöt ákveður tízku Tonkinkynþátt-
anna í Indó-Kína. Konur Meokynþáttarins bera „matfosakraga", þó að
þæi' búi langt frá sjó. — Mynd efst til hægri: Caymen-Indíánar kafa niður
á 20 feta dýpi eða meira til þess að veiða humra. Þessir piltar eru góðir
sundmenn og geta verið í kafi í 3 mínútur. — Mynd neðst til hægri: Hvaða
ár ákvað hæstiréttur Bandaríkjanna, að tómatar teldust til matjurta? 1893.
Mrs. D. Bridle frá Weybridge, Surrey, Englandi á þessa „frakka-"
klæddu hunda. Þeir eru þarna klæddir í vetrafrakkana sína og eru
á leiðinni á hundasýningu í New York.