Vikan - 03.06.1993, Page 34

BRAGI í EDEN
því aö hitta útlendinga sem
segja kannski viö mig: „Ég
kom hérna fyrir tíu árum,
fimmtán árum eöa tuttugu
árum og mikiö hefur þetta
breyst.“ Þaö er ekki svo langt
síöan ég hitti Ameríkana sem
sagöi: „Ég trúi því ekki aö
þetta sé sama landið og ég
þekkti árið 1943." Þessi mað-
ur haföi verið hér sem her-
maður og haföi komið, án
þess aö eiga hér nokkra
kunningja eöa neitt, til að líta
á landiö. Svo þekkti hann ekk-
ert aftur nema hvaö hann
sagðist hafa verið í bragga-
hverfi á hæöinni viö flugvöll-
inn þar sem Perlan er núna.
Svo hef ég fengið heilmikiö
af heimsþekktu fólki í heim-
sókn gegnum árin. í augna-
blikinu man ég eftir því að ég
seldi Pamelu í Dallas nokkrar
ullarpeysur. En þetta festist
ekki í minninu vegna þess aö
þetta er alltaf aö gerast af og
til; fólk sem maður hefur séö
og heyrt í sjónvarpinu. Þaö
hefur stundum hvarflaö að
mér aö ég ætti kannski aö
vera meö einhver skilti uppi á
vegg: þessi kom og þessi
kom - og dagsetningar en
þaö hefur aldrei komist í fram-
kvæmd. Auðvitað er gaman
aö sjá heimsfrægt fólk en
dagarnir vilja veröa þannig aö
eitt tekur viö af ööru næstum
þvi á hverri mínútu og ég vil
hafa góöa yfirsýn yfir staðinn.
KEPPINAUTAR
vikan: Þú ert alltaf aö breyta
einhverju hérna. Hvenær
veröur staöurinn kominn (
endanlegt horf?
bragi: Þaö verður senni-
lega aldrei. Það er svo lengi
hægt aö lagfæra hlutina en
mér finnst sjálfum að ég hafi
aldrei breytt neinu sem ekki
þurfti aö breyta. Mynstrið er
alltaf aö breytast í þessu; aö-
sóknin, hvaö fólk vill kaupa og
annaö. Ég reyni bara aö fylgja
því eftir og vil helst vera skrefi
á undan því sem ég á von á
aö muni gerast. Og þar sem
ég hanna hlutina sjálfur er ég
fljótur að framkvæma þá í
staö þess aö þurfa að bíöa á
teiknistofum. Ég á ábyggilega
eftir aö umsnúa heilmiklu í
viöbót meðan mér endist líf
og heilsa en ég hef ekki hug á
aö stækka staðinn í fermetr-
um. Að sjálfsögöu hef ég ein-
hvern tímann gert eitthvað vit-
laust eins og gengur en
kúnstin í viðskiptum er ekki
endilega aö gera allt rétt. Hún
er sú aö gera meira rétt en
keppinautarnir.
vikan: Þú varst nú meö
frægan keppinaut hérna á
tímabili.
bragi: Já, Paul Michelsen
var heilmikill keppinautur en
viö vorum alltaf góöir kunn-
ingjar. Viö áttum í mikilli sam-
keppni og hann átti þaö
kannski til þegar ég var búinn
aö setja upp eitthvert verö á
tómötum að lækka sína um
krónu. Ég frétti það auðvitað
fljótlega og lækkaði mína um
tvær krónur. En þetta var allt í
góöu. Nú er hann búinn að
búa í Reykjavík í ein ellefu,
tólf ár síöan hann seldi en
hann fær sér alltaf kaffi hjá
mér og spjallar viö mig þegar
hann kemur hingaö. Aftur á
móti fer hann aldrei á gamla
staöinn sinn. Þaö var á sinn
hátt miklu meiri reisn yfir
Hverageröi meðan hann var
hérna. Hann haföi þá gáfu,
sem ég hef víst ekkert of mik-
iö af, aö koma sér á framfæri
og auglýsa staðinn sinn - en
um leið var hann að auglýsa
Hverageröi.
vikan: Nú er komið Tívolí
beint á móti þér en keppir þó
ekki viö þig um hylli feröa-
mannanna.
bragi: Tívolíið kom þannig
til aö fyrst voru vangaveltur
um aö byggja þaö í Mosfells-
þæ, Hafnarfirði eöa Reykja-
vík. Svo kom Hveragerði til
greina en það vantaði land.
Ég átti land og hugsaöi mér
aö þaö væri betra aö hafa
Tívolí í Hveragerði en ein-
hvers staöar annars staöar.
Ef það væri til dæmis í Mos-
fellsbæ væru þeir sem væru
þar ekki í Hveragerði. Svo ég
leigði þeim landið og seldi
þeim þaö síðan. Þaö hefur
líka reynst mér mjög happa-
drjúgt aö hafa þaö hérna við
hliðina á mér vegna þess aö
þeir sem fara þarigað koma
viö hjá mér og öfugt. Þetta er
stærri segull sem dregur
meira að sér.
FORTÍÐ OG FRAMTÍD
HVERAGERÐIS
vikan: Hvernig séröu Hvera-
geröi fyrir þér í framtíðinni?
bragi: Ég held aö það
veröi nú engar stórvægilegar
breytingar hérna næstu tvö,
þrjú ár en ég held aö Hvera-
geröi veröi stærsta byggöar-
lag á Suöurlandi eftir svona
fjörutíu, fimmtíu ár. Þaö á
miklu meiri möguleika til þess
aö veröa stórveldi en allir aör-
ir byggðakjarnar á Suöurlandi.
Vegna jaröhitans í næsta ná-
grenni viö bæinn eru mögu-
leikarnir miklir en þeir eru ekki
alveg á næsta leiti vegna
samdráttar í þjóðfélaginu og
annars sem hefur dregiö úr
framkvæmdagleði hér. Hótel
Örk á eftir aö stækka og veg-
ur heilsuhælisins að aukast
þótt þaö verði kannski ekki al-
veg á næstunni.
VIKAN: Hvernig fannst þér
aö búa hérna fyrr á árum,
þegar Hveragerði var lista-
mannabær?
bragi: í gamla daga var
þetta lítið samfélag þar sem
allir þekktust. í þessu samfé-
lagi voru listamenn eins og
Jóhannes úr Kötlum, Kristján
frá Djúpalæk, Kristmann Guö-
mundsson og margir aörir en
þótt þetta væru þekktir menn
þá voru þeir fyrst og fremst
nágrannar og maöur tók þá
sem slíka. Þaö var helst aö
Kristmann skæri sig úr því
hann var svona hlutlaus
heimsmaður og blandaöi ekki
eins geöi við mann og hinir.
Þaö er mikil eftirsjá aö þess-
um mönnum. Og þótt við höf-
um Gunnar Dal og Indriöa G.
Þorsteinsson núna þá var
meiri breidd í þvi þegar þeir
voru fleiri. Gunnar blandar sér
ekki of mikið í bæjarlífiö.
Hann er mikið heima hjá sér
en kemur þó niður í Eden og
fær sér kaffi. Þá kemur oft
mikiö af fólki og sest viö borð-
iö hans. Þaö voru held ég ein-
ir þrír eöa fjórir sem geröu sér
sérstaka ferö frá Reykjavík í
gærmorgun til aö hlusta á
meistarann. Þaö er ekki eins
og hann sé aö flytja nein er-
indi. Hann bara sest þarna og
svo kemur fólk og sest viö fót-
skör meistarans. Hann dregur
að sér fólk. Kristmann var
kannski svona kaffihúsamað-
ur líka - en á hans tíma vant-
aöi bara kaffihúsið.
Þegar hér var komiö sögu
höföum viö skoðað glæsilegt
listasafn Braga, þar sem meö-
al annars eru þekktar myndir
eftir Gunnlaug Blöndal, Kjar-
val og fleiri, gengiö um garö-
inn hans og rennt augum yfir
allar deildirnar í Eden og
drukkum nú kaffi í veitinga-
salnum. Á skrifstofu fyrirtæk-
isins hanga margar manna-
myndir eftir Braga. Hann er
lunkinn teiknari en þaö kemur
sér vel fyrir mann sem aldrei
fellur verk úr hendi og kemst
yfirleitt ekki í rúmiö fyrr en um
tvöleytið eftir miðnætti. Samt
fer hann snemma á fætur og
er kominn á fullt í fyrirtæki
sínu um níuleytið næsta dag
og finnst hann hafa sofið of
mikið. Hann hefur fundið lífs-
fyllingu sína í hamingjusömu
hjónabandi sem hefur fært
honum ungan son - aö ekki
sé nú talaö um Eden sem er,
þegar öllu er á botninn hvolft,
annaö nafn á Paradís. Enda
klykkti Bragi út meö þessu
kínverska spakmæli, eftir aö
viö höföum tæmt síðasta
kaffibollann: „Ef þú vilt vera
hamingjusamur einn dag
skaltu fara á svolítið kenderí,
ef þú vilt vera hamingjusamur
alla ævi skaltu leggja stund á
garöyrkju." □
34 VIKAN ll.TBL. 1993