Menntamál - 01.10.1946, Qupperneq 6

108
MENNTAMÁL
fræði, hjúkrunarkonurnar María Pétursdóttir og Arn-
gunnur Ársælsdóttir meðferð ungbarna og hjálp í við-
lögum, og svo kenni ég uppeldis- og sálarfræði, íslenzku,
heilsufræði og fleira. Söngkennsla verður líka og kennir
Robert Abraham sönginn. Auk þess eru handíðir og leik-
fimi, eins og ég sagði áðan.“
„Mér skildist á yður, að skólar sem þessi væru ekki
jafnmikil nýjung erlendis og hér á landi?“
„Nei, það er öðru nær. í Bandaríkjunum til dæmis að
taka er farið að krefjast af starfsstúlkum barnaheimil-
anna, að þær hafi sambærilega menntun við kennara
barnaskóla og gagnfræðaskóla. Á Norurlöndum er víða
krafizt tveggja ára sérnáms, en gagnfræðapróf er yfirleitt
sett sem inntökuskilyrði í sérskólana. Sumir þessara sér-
skóla eru kunnir að góðu, eins og til dæmis Fröbels-
Seminariet í Kaupmannahöfn, en frægastur skólanna á
Norðurlöndum er þó líklega Social-pedagogiska semina-
riet í Stokkhólmi, sem hinn kunni uppeldisfræðingur, frú
Alva Myrdal, veitir forstöðu."
„Haldið þér nú ekki, að einhverjum finnist þetta skóla-
hald hálfgerður óþarfi?“
„Jú, ég geri ráð fyrir því. Ég hef heyrt það til dæmis,
að inntökuskilyrðin í skólann séu alltof hörð. Það geti
allir notið tilsagnar um, hvernig eigi að passa börn, þótt
þeir kunni ekkert til bókarinnar. Þeir geta það sjálfsagt,
en þeir hafa bara ekki eins mikið gagn af því. Og við
megum ekki gera okkur ánægð með neitt annað en það,
sem er bezt fyrir börnin. Og ég veit ekki, hverjir ættu
fremur að þurfa að halda á góðri og alhliða menntun en
þeir, sem ætla að gera það að lífsstarfi sínu að ala upp
börn, ætla sér að umgangast og annast dag eftir dag þess-
ar litlu, vaxandi verur, svo spurular sem þær eru og
næmar fyrir áhrifum.“
„En er ekki ástæða til að ætla, að fleiri eða færrí
£f þessum sérmenntuðu stúlkum hverfi fyrr en varjr