Menntamál - 01.08.1971, Blaðsíða 4

♦------------------------------------♦
Hvað
er
nýtt?
♦---------------------------------♦
MENNTAMÁL
110
Greinasafnið um forskólann í þessu hefti
ber öll beztu einkenni þess, að til umræðu er
nýjung. Samanlagt sýna greinarnar, að inn-
leiðsla almennrar forskólakennslu er enn ófrá-
gengið mál, óleyst viðfangsefni, sem krefst
grannskoðunar félagslegra markmiða og
kennslufræðilegra leiða, býður heim ábend-
ingum um óreynd eða ófullnýtt tækifæri til
menntunar ungra barna í skóla og utan, og
hvetur jafnvel til hugleiðinga um hin dýpri rök
til sjónarmiða okkar og athafna í uppeldis-
málum almennt.
Það er eðlilegt, að með umræðum um
skólamál sé slíkt ótvírætt lífsmark helzt að
finna þar sem augljósar nýjungar eiga í hlut.
En fleira er nýjung en nýjar stofnanir. Á
menntaskólunum og háskólanum hafa á und-
anförnum árum orðið miklar breytingar; þeir
hafa tekið slíkum stakkaskiptum, að þeir eru
ekki síður nýstárlegir og fréttnæmir en for-
skólinn, gefa ekki síður tilefni til íhugunar
markmiða og leiða, innan þessara skólastiga
og í skólastarfinu almennt. Jafnvel þar sem
minna er um breytingar kemur nýtt á döfina.
Við jafn öra þróun og þá, sem nú á sér stað
í íslenzku þjóðfélagi, má líta svo á, að einmitt
þær stofnanir, sem sízt fylgjast með í þróun-
inni, verði nýstárlegar — í þeim skilningi,
að það verður ófrágengið mál, hve vel þær
henta hinum nýju þjóðfélagsaðstæðum, óleyst
viðfangsefni, hvernig laga skuli þær að nýjum
þörfum þeirra, sem þær eiga að halda áfram
að þjóna: undirstöðuatriðin koma aftur á dag-
skrá.
Það gæti verið ómaksvert fyrir kennara á
öðrum skólastigum að spyrja sjálfa sig, hvort
þeir séu eins reiðubúnir til umræðna um
grundvallaratriði og þeir, sem um forskólann
fjalla.