Vorið - 01.04.1933, Blaðsíða 6

30
VORIÐ
Ríkur og fálækur.
Pétur litli var ekki nema 14
ára. Hann var elztur af systkin-
um sínum, þessvegna hafði hann
nú orðið að brjótast þessa löngu
og erfiðu leið yfir fjallið, til kaup-
staðarins, í stað föður síns, sem
lá veikur. Og nú var hann kominn
þangað. Hann nam staðar rétti úr
bakinu og horfði upp í skrifstofu-
glugga kaupmannsins, sem hann
varð að ná tali af.. Hann var viss
um að búðarþjónarnir myndu
ekki láta sig hafa eyrisvirði nema
eftir boði kaupmannsins. Að biðja
kaupmanninn um hjálp var hon-
um margfalt erfiðara en hin
langa ganga yfir fjallið, en hann
varð að leggja þá þraut á sig,
vegna þeirra sem biðu heima.
Hann drap á skrifstofudyrnar.
»Kom inn!« var sagt með hrana-
legri rödd fyrir innan, og hann
var ekki fyrr kominn inn úr dyr-
unum, en gamall kengboginn
skrifstofumaður hreytti út úr sér:
»Nú, hvað vilt þú hingað? Ertu
kominn til að borga það sem þið
skuidið ?«
Pétur litli, sem hafði heyrt
margt misjafnt um þennan skrif-
ara, h'orfði hvasst íraman í hann
og mælti:
»Ég' þarf að tala við kaupmann-
inn«.
»Þá fyrirhöfn getur þú sparað
þér«, sagði sá gamli. »Þið fáið
ekki eyrisvirði út nema þið greið-
ið það um leið. Þið voruð búnir að
lofa að greiða skuldina í október,
þið hafið lofað að greiða hana nú.
Nú er ekkert um annað að gera
en senda ykkur sýslumanninn, og
gera einhvern enda á þetta«.
Pétui- kreppti hnefana og
hörkusvipur færðist yfir andlit
hans, en hann sagði aðeins: »Ég
er hingað kominn til að fá að tala
við kaupmanninn«.
»ósvífni hvolpur!« urraði skrif-
arinn um leið og hann gekk inn í
einkaskrifstofu kaupmannsins.
Skrifarinn var lengi inni hjá
kaupmanninum, en þegar hann
loksins kom lék illgirnislegt bros
á vörum hans um leið og hann
sagði: Nú getur þú gengið inn.
Ég óska þér til hamingju með
betlið«.
Pétur litli mátti hafa sig allan
við að ausa ekki skömmum yfir
skrifarann, en hann stillti sig, og
gekk hnarreistur fram hjá skrif-
urunum.
í innstu skrifstofunni sat kaup-
maðurinn við skrifborð sitt. Hann
var maður á fertugsaldri.
»Kemur þú einn í dag?« spurði
kaupmaðurinn þungbúinn á svip.
»Já, pabbi er veikur, og tvær
systur mínar eru einnig veikar.
Mamma ætlaði að fara í staðinn
fyrir pabba, en ég fékk hana til
að vera heima, og fór sjálfur.
Pabbi er mikið veikur«.
Kaupmaðurinn barði með fing-
urgómunum á skrifborðið.