Vorið - 01.01.1935, Blaðsíða 5

VORIÐ
5
Gimnar. — ó, pabbi, ertu kom-
mn, var sagt með veikum rómi í
sujónum. — Ég vissi það að guð
luundi bænheyra mig.
—. — _ Þessi frásögn verður
ekki mikið lengri. Selbóndinn bar
s°n sinn heim að Seli, og braust
síðan af stað til næsta bæjar og
fékk þar mann til að sækja lækn-
irinn. Daginn eftir kom svo lækn-
irinn og gerði við sárið. Fótur-
inn var illa farinn, en hann bjóst
við að Gunnar mundi lifa. Og
Gunnar lifði. En hann varð að
liggja allan veturinn, og fram á
vor. Þegar hann komst á fætur,
var hann haltur og varð það síð-
an alla sína æfi. Að lokum má
geta þess, að uppfrá þessu snerti
Gunnar aldrei á byssu, og aldrei
varð hann nokkrum fugli að
bana. H.
Reyna má það.
Leikendur: Niels, 12 ára, Ei-
rílcur 11 ára, Katrín 18 ára.
Niels (les hátt í sögunni
sinni): Þá kom Gústaf Vasa inn
í borgina. Þegar hann sá, að
margir af mönnum hans voru ölv-
aðir, varð hann reiður og gekk
niður í ölkjallarann.------
Eiríkur: Heyrðu Niels.
Niels (heldur áfram að lesa):
--------og gekk niður í ölkjall-
arann og sló gjarðirnar af tunn-
unum svo að ölið og vínið flóði
út um gólfið.
»Viltu gera svo vel og hypja þig burtu
frá fílnum drengur minn«.
»Eg ætla ekki að gera honum neitt«.
Eiríkur: Heyrðu, Niels.
Katrín: Getur þú ekki þagað,
Eiríkur, á meðan Niels er að lesa.
Þú ættir að líta eitthvað í þínar
bækur heldur en að vera að trufla
aðra.
Niels: Nú, hvað viltu, Eirikur?
Eiríkur: Ertu ekki bráðum bú-
inn að læra, svo við getum komið
út og leikið okkur eitthvað?
Niels: Nei, ég þarf að lesa
þetta nokkrum sinnum yfir enn-
þá.
Eiríkur: Skárri er það nú tím-
inn sem þú þarft til að læra þetta,
þú ættir að sjá til mín. Ég þarf
ekki aö iesa yfir nema einu sinni
þá kann ég allt reiprennandi.
Katrín: Já, þú hefur nú alltaf
verið afkastamaður. En hvernig
stendur á því, að það eru svo
margar villur í stilabókinni
þiimi?