Vorið - 01.12.1941, Blaðsíða 7

V O R I Ð
77
beðið eftir Maríu frænku, sem „Og hér eru peningarnir, týndu
ætlaði að dvelja þar um jólin. þeim nú ekki. Kápan er yndisleg“,
Hún ætlaði að koma með járn- segir móðir hennar.
brautarlestinni fyrri hluta að-
fangadagsins. Ásta, dóttir hjón-
anna, fjórtán ára að aldri, átti að
sækja hana í bíl. Óli bílstjóri
stjórnaði honum. Klukkan tíu um
morguninn ók hann út úr bíla-
skýlinu.
„Þú ferð í loðkápuna þína“,
kallaði móðirin til Ástu. Og and-
artaki síðar kemur Ásta út í
hvítri loðkápu, með hvíta loðhúfu
og í hvítum sokkum.
Hún hefði heldur kosið að fara
í sportfötunum. En af því að
María frænka hafði gefið henni
loðkápuna í jólagjöf árið áður,
varð hún að vera. í henni. Móðir
hennar réttir henni minnisblaðið,
°g á því stendur allt sem hún á
að kaupa áður en járnbrautarlest-
in kemur.
„Allt of hvit“, svaraði Ásta á-
kveðið. „Mig vantar bara eyrun,
þá væri ég eins og héri“.
„Segðu heldur eins og engill.
Það á betur við á aðfangadags-
kvöldi“.
Bíllinn ók af stað og kom á
járnbrautarstöðina hálftíma á
undan lestinni. Það kom sér vel,
því að bæði Ásta og Óli bílstjóri
þurftu að verzla. Þau skildu og
héldu hvort í sína áttina. Það var
mannmargt í þorpinu 1 dag eink-
um í stóru verzluninni, þar sem
var hægt að fá flestar jólavörur.
Hér ætlaði Ásta að kaupa ýmis-
legt smávegis.
Meðan hún beið við búðarborð-
ið, sá hún tvær smástúlkur koma
hæglátlega inn í búðina. Þær
leiddust og litu út fyrir að vera