Vorið - 01.12.1941, Blaðsíða 11

V O R I Ð
Nora Thorstensen:
Einbúinn í Bjarkadal
(H J. M. endursagöi)
Friðrik og Karl höfðu fengið
jólaleyfið fyrr en þeir bjuggust
við, en það kom til af því, að
einn kennarinn hafði veiksj, og
nú voru þeir báðir komnir upp í
Bjarkadal, en þar átti Karl heima,
og þar ætluðu þeir nú að halda
heilög jól og hvíla sig frá skóla-
náminu.
Bjarkadalur var ekki venjuleg-
ur bóndabær, heldur dálítið þorp,
samnefnt dalnum er það stóð í,
sem risið hafði upp í kringum
sögunarmyllurnar, sem faðir Karls
veitti forstöðu. Hann hafði farið
að heiman fyrir nokkrum dögum
í verzlunarerindum, og var ekki
von á honum heim fyrr en á að-
fangadag, en þá komu drengirnir
eins og þeir væru kallaðir til þess
að hjálpa til í jólaannríkinu. Þeir
hjuggu niður eldiviðinn, og léttu
á margan hátt undir með full-
orðna fólkinu.
Morgunn einn, skömmu fyrir
jól, vaknaði Karl mjög snemma.
Honum datt þá allt í einu nokk-
uð í hug; hann vissi ekki hvort
hann hafði dreymt um þetta, en
hann mátti til að tala um það við
ffiömmu sína undir eins, þótt hún
væri ekki komin á fætur. Hann
stökk fram úr rúmi sínu og lædd-
ist hljóðlega inn í svefnherbergi
móður sinnar.
Móðir hans varð undrandi þeg-
ar hún sá hann standa framan við
rúmstokkinn, en áður en hun gat
nokkuð sagt mælti Karl:
„Ég hef verið að hugsa um
hann Erling, hvernig líður hon-
um?“
„Já, Erlingur; ég man það
núna, að það er nokkuð langt síð-
an hann hefir komið hingað, en
eins og þú veizt, þá er það gamall
siður, að hvert heimili hér í þorp-
inu sendir honum eitthvert lítil-
ræði fyrir jólin“.
„Já, ég fer til hans í dag. Frið-
rik kemur með mér“.
„Það er allt of langt fyrir ykk-
ur að ganga í svartasta skamm-
deginu og í slæmu færi. Bíðið
heldur þangað til á morgun, þá
getið þið fengið Blakk gamla lán-
aðan og ekið upp eftir“, sagði
móðir hans.
Þessu svaraði Karl engu, en
gekk inn til Friðriks og vakti
hann, og er þeir höfðu ræðst við
nokkra stund var það fastákveðið,