Bjarmi - 31.01.1907, Síða 1

BJARMI
KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ

Reykjavík, 31. janiiar 1907
2. blað
y>Ég er vegurinn, sannleikuririn og lífið. Enginn kemur til föðursins, nema
fyrir mig«. Jóh. 14, 6.
Kristur kallar.
Lag: Sjáið mérkið, Kristur kallar.
Einn og alla Kristur kallar:
y>Komið, fylgið mér!
berjist undir mínu merki'
meðan dagur er«.
Komuml helgum hirði vorum,
hjarta vort og lif,
þvi að liann og enginn annar
er i striði hlif.
Einn og alla Kristur lcallar:
»Komið, lítið á
hvita akra, verkmenn vantar,
vinni hver sem /ná«.
Komum I helgum hirði vorum
hjarta vort og lif,
þvi að hann og enginn annar
er í siarfi lúif.
Einn og alla Kristur kallar:
»Komið, hvíld að fá,
þér sem grátið, þér sem mœðist
þgrnibrautum á«.
Komuml helgum hirði vorum
hjarta vort og líf
þvi að hann og enginn annar
er í þ raut u m lilif.
Yegirnir — eini vegurinn.
Þegar vér virðum fyrir oss hina
veraldlegu hlið mannlífsins á góðu
dögunum, þá sýnist hún í fljótu bragði
einkar glæsileg. Pá opnast mönnum
nær óteljandi vegir að gæðum þessa
heims. Vér sjáum, að þá keppir
hver við annan um þessa vegi; sumir
vilja afla sér fjár, aðrir metorða, en
sumir kjósa sér helzt þyrnistig frægð-
arinnar, þó hann sé torsóttari, þvi
þá verða nöfn þeirra uppi, meðan
lönd eru bygð. Áfram, áfram! lirópa
þeir, hver í kapp við annan. Vex
hugur, þegar vel gengur. Sjálfstraust-
ið fer sívaxandi, og loks verður það
að ofmetnaði, svo að ýmsir ofurhug-
ar marka á skjöld sinn: »Hjálp-
um oss sjálfir, svo drottinn þurfi ekki
að gera það. Sjálfur leið þú sjálfan
þig!«
En alt er í heiminum hverfult.
Enginn er sæll, fyr en æfi hans er á
enda séð. Góðu dagarnir enda stund-
urn sviplega. Harðæri dynur yfir til
lands og sjávar; slys og sjúkdómar
fara herskildi um mannlífið og engar
varnir duga. Þá fækkar framfara-
vegunum, eða þeir gerasl æ lorsótt-
ari, þangað til þeir liverfa með öllu
og þá tekur við vegleysan ein. Það
eru þrautatímar. Þeir, sem vilja
glíma, gcla það þá ekki, og þeir, sem
þykjast menn, eru það þá ekki. Eng-
inn getur öðrum hjálpað. Þá fá þeir