Bjarmi - 15.05.1907, Blaðsíða 4

68
B .1 A R M I
enginn guð að sjá« (Hebr. 12, 14).
En í himnaríld þessarrar bókar er
ekki heilagur guð; liánn elskar alt,
ilt og gott. Og livergi er þessheld-
ur getið, að hann muni »gjalda sér-
hverjum eftir hans verkum«, því
liann er ekki réttlátur.
Andar framliðinna, illir og góðir,
eira ekki í þessu himnaríki. Þeir
eru ólmir að komast aftur hingað;
góðu andarnir til að frelsa og
hugga, eins og Jesús haii gjört á
undan þeirn, en illu andarnir tii að
smeygja hugsunum sínum inn hjá
mönnum og þá er spilið búið. Þar
af koma syndirnar, sem ekki cru
þó anna'ð en »skuggar, sem líða
hjá«.
Eftir þessu er það ekki satl, sem
Jesús sagði: »Enginn kemur lil
föðursins, nema fyrir mig«, og ekki
heldur þessi orð: »Guð er guð allr-
ar liuggunar«. Frelsarar og huggar-
ar eru óteljandi.
Vér þurfum nú ekki að lelja upp
meira af þessum »smámunum« lil
þcss, að þeir, sem elska Krist og
varðveita hans orð, geti séð, að þetla
»vísindalega« samband við anda er
»ill tré af illum sent« í garð kristin-
dómsins, og »hæfilegt í eldinn ein-
an«, að vitni Krisls og poslula hans.
»I£g kenni til sakir þín, hróðir
minn Jónatan!« kvað Davíð eftir
Jónatan vin sinn fallinn.
Oss fer eins. Vérkennum tilsakir
allra þeirra trúarhræðra vorra, sem
liafa vilst sjálfir og villa aðra úl á
slíka glapstigu. Þeir hyggja að
svona vaxin »þekking« geti orðið
til að »slaðfesta« það, sem »dj'r-
mætast er í vorri kristilegu trú«.
En sú blindni! Þeir eru dotnir úr
sögunni í baráttunni fyrir málefni
Krists. Það er áreiðanlegl og það
er hryggilegt.
Þó vér fáiim fleiri himnahréf, þó
að engill af himni boðaði oss ann-
an fagnaðarboðskap en Krists, þá
tryðum vér því ekld, því vér vitum,
að annar fagnaðarhoðskapur er ekki
til. Hann heíir sjálfur »staðfest«
sinn boðskap með upprisu sinni og
himnaför.
Þeir, sem þrá einingu í kyrkjunni,
verða fyrst að sjá, að hún er ó-
möguleg, nema sameinað sé með
orði Krisis, með trúnni á hann og
elskunni til lians.
Þá fyrst er hygt, svo að standi:
»Ef drottinn byggir ekki liúsið, þá
erfiða smiðirnir lil einskis«.
Hrefna litla.
Jesús sagði: »Sann-
lega segi ég yður
nemaþér lakið sinna-
skifti og verðið eins
og börn, nninuð þér
ekki koma i himna-
ríki«. (Mt. 18. 3.)
Það her stundum við, þegar sagt
er frá einhverjum trúarsterkum
manni, sem ius var að vitna um
frelsara sinn, að þá liugsa menn eða
segja: »Það er auðheyrt, að þessi
saga hefir ekki gjörzt á íslandi«. —
Sem betur fer »gjörast þó einnig
slíkar sögur á Islandi«, sögur, sem
meðal annars ættu að geta fært
hugsandi mönnum lieim sanninn
um, hvað heimskulegt það er að
segja, að trúarlífi fslendinga liljóti
að vera öðruvísi varið en trúarlífi
annara þjóða.
En sögurnar okkar, sögurnar um
sigur guðs anda i íslenzkum ltjörl-
um eru of oft lálnar gleymast von
bráðar. Mörgum er ljúfara að segja
og lieyra aðrar sögur, þótt æðimikið