Bjarmi - 15.01.1908, Blaðsíða 1

BJARMI
S KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =====
II. árg.
Iteykjavík, 15. jan. 1008.
y>Vci þcim, sem hneykslunum veldur. Lúk. 17, 1.
2. tbl.
Ábyrgð kristins manns.
Kafli úr rœðu
eftir Olaf prófast Olafsson í Hjarðarholti.
Allir berum vér, karlar og konur,
ungir og gamlir, ábj'rgð á öllu lííi
voru, á hugsunum vorum, orðum og
athöfnum, frammi fyrir drotni Iifsins.
Oss kæmi það máske bezt í breyzk-
leika vorum, að þessi ábyrgð væri
ekkert annað en ímyndun eða tilbún-
ingur kennimannanna; en hún er nú
samt hvorugt, heldur guðlegur, lieil-
agur, margstaðfestur sannleiki. Sönn-
unin íyrir því, að þessi ábyrgð hvíli
á oss öllum er bæði rödd drottins í
samvizkum vorum og orð hans í lieil-
agri ritningu, og allir hans dómar í
mannkynssögunni, fyrst í sögu Gvð-
ingaþjóðarinnar og svo í allri mann-
kynssögunni. Þar lýsir sér umbun
og blessun í einhverjum myndum fyrir
hlýðni við guð, og refsing í einliverri
mynd, niðurlæging og vanblessun fyrir
óhlýðni og ótrúmensku við hann, sem
geldur einum og sérhverjum eftir hans
verkum. Ef engin ábyrgð væri til,
þá gæti hvorki verið til umbun né
hegning..
En þó að oss kunni að þj'kja þessi
ábyrgð alvarleg, og lijarta vort titri
við þá tilhugsun, að vér skulum þurfa
að svara til þessarar ábyrgðar, svo
breyzkir og brotlegir sem vér erum,
þá er það þó óumræðileg blessun
fyrir oss, að þessi ábyrgðartilfinning
hjá oss sé næm og sívakandi, en ó-
umræðilegt tjón fyrir oss, að hún sé
sljó og sofandi, því að í henni felst
sterkasta hvötin til að vinna öll vor
verk í ótta drotlins, svo að vér, þeg-
ar kvöld er komið, verðum fundnir
trúir þjónar hins mikla lánardrottins.
Þú ber ábyrgð á lífi þínu fyrir
drotni, öllu þvi, sem þú gerir öðru-
vísi en hann vill, og — öllu þvi, sem
þú vanrækir að gera, en guð, sem gaf
þér lííið, ætlaðist til að þú gerðir.
Og einu megum við ekki gleyma.
Vér berum ekki að eins ábyrgó á lífi
sjálfra vor, heldur berum vér líka á
ýmsan hátt ábj'rgð á lífi barna vorra
og annara samferðamanna á vegi
lífsins.
Oss finst það sjálfsagt öllum nóg,
— ineira en nóg, að eiga að standa
drolni lífsins ábj'rgð á voru eigin líli
við daganna enda, þótt ekki eigum
um vér líka að standa ábj'rgð á lífi
annara. En vorar eigin skoðanir á
þessu losa oss ekki við ábj'rgðina.
Hún hvílir á oss, hvort sem vér vilj-
um eða viljum ekki. Lögmál drott-
ins leggur oss liana á lierðar með
svo skýrum og ótvíræðum orðum, að
liér getur ekkert verið um að villast.
Vér erum ekki búnir að fletta nema
einu blaði í ritningunni, þegar þessi
ábyrgð verður fyrir oss, þar sem þeir
eigast við bræðurnir Kain og Abel.
Drottinn spyr: »Hvar er Abel bróðir
þinn?« Kain svarar með annari
spurningu: »Á eg að gæta bróður
mins?« Og refsingin, sem drottinn