Bjarmi - 01.10.1909, Blaðsíða 6

B J A R M I
158
Mér var meira en Iílið hugðnæmt
að koma á fundinn morguninn eí'lir.
I)ar liilti ég ýmsa trúaða vini mína og
nefni ég þar einkum Holstein greifa
frá Holsteinborg og prestaöldunginn
síunga, Nyeborg frá Stenmagle, er
báðir sitja í stjórn beimatrúboðsfé-
lagsins; og þegar fundarmenn — um
200 — sungu í fundarbyrjun: »Pú
minn drottinn þyrnum krýndi«, varð
mér ósjálfrált að bera saman presta-
fundinn á Pingvöllum, sem ég var
nýkominn frá, og þennan fund; og
ég viknaði við, er ég mintist þess,
bvað drottinn bafði slull mig áfram,
og veill mér tækifæri lil að kynnast
öðru betra en váfaspurningum og
lieilabrotum nýju guðfræðinnar, scm
nú var verið að liella yí'ir landa míná
á Fróni. — — Pað var margl golt
orð talað þessa daga á samkomun-
um, og nægur tími ætlaður lil bæna-
gerða bæði að morgni og milli funda,
og hátíðleg stund var það, er vér í
fundarlok seinni daginn gengurn 250
til altaris, en þó eru beztu endurminn-
ingar mínar frá þessum fundi, eins
og Ileirunij sambænjn og söngurinn;
tungan er slirð og penninn enn ó-
þjálli til að lýsa því, en mér liefir
orðið oftar en einu sinni aö gleyma
timanum og gleyma öllum þjóða- og
tungumálamun, er bundruð trúaðra
manna sungu lofsöngva eða íluttu
bænir umhverfis mig. — Og aldrei
mun mér fyrnast bænasamkoman
mikla, er baldin var áður en slitið
var allsberjarþingi »Kristilegrar við-
leitni« í Berlín 1905. Par var beðið
og sungið á mörgum tungumálum 3
eða 4 klukkutíma sainfiej'tt og ég
hugði það naumast hálfa stund.
Oft verður þjóðarígur, skoðana-
inunur, ólíkar venjur og tungumál
til óþæginda ferðamanninum. En
drottinn skilur jafnt mál smáþjóð-
anna sem stórþjóðanna, og við söng
og sambæn finna börnin lians bezt
livað skild þau eru, Jiótt þau séu úr
fjarlægum og ólíkum löndum.
(Fraiub.).
Úr ýmsum áttum.
Heima.
Séra Haraldur Níelsson sækir um
lausn frá preslsembælli því er hon-
um var veill síðasll. vor, samkvæmt
kosningu safnaðárins. Ástæðan er ill-
kynjuð bálsveiki, er bann hefir Iengi
lcent, en ágérst befir við inessugjörð-
irnar, svo að læknir lians hefir ráðið
honum að segja táfarlaust af sér.
Séra Friðrik Friðriksson er seltur lil
að Jijóna embættinu til næslu fardaga.
Séra Bjarni Hjaltested þjónár fyrir
séra Harald á Hóldsveikraspítalanum
til vorsins.
Uiigur prestur skrifar:
»Eg gæti skrifað þér langt mál um
starf mitt, en tíminn leyfir það ekki.
— Aðeins skal ég taka það fram að
ég finn glögt til þess, að ég er veik-
ur og get því svo litlu til leiðar koin-
ið, en mér þykir vænt um »Bjarma«,
mér finst altáf beldur birta í sálu
minni, cr ég les bann — ég óska að
bann lialdi áfram að hjsa. — Pað er
svo dimt yfir trúarlífinu nú sem stend-
ur, að það veitir ekki af að fá bjarma
einhversstaðar að. Ég vildi óska að
»Bjarmi« væri á sem lleslum lieimil-
um og þó geri ég svo lítið til að út-
breiða bann o. s. frv.«.
Apeland sjómannatrúboði frá Nor-
cgi, sem verið liefir á Sigluíirði í
sumar með Scheen sjómannapresti,
skrifar oss 3. f. m. meðal annars:
» . . . Þér megið trúa því að dýrð
guðs liefir verið meðal vor á Siglu-