Bjarmi - 15.07.1913, Síða 3

B J A R M I
115
unda lofa Guð fyrir líf og starf hinna
trúföstu sannleiksvotta, sem héldu
fast við trúna á guðdóm Jesú Krists
og voru fyltir og knúðir fram af kær-
leik lians. Þúsundir lofa Guð fyrir
Spurgeon, fyrir William Booth, fyrir
Vilhelm Beck, fyrir Hallgrím Péturs-
son o. m. fl. Allir tilbáðu þeir Krist,
lieygðu sig fyrir guðdómi hans og
trúðu á frelsandi kraft blóðs hans.
Og hið mikla frelsisverk Jesú Krists
skein svo fyrir þeim, að þeir voru
gagnteknir af því — og þó horfðu
þeir á það úr fjarska. En hvað nú,
er þeir hafa i nánd fengið að líta
dýrð Guðs sonar og fá að sjá hann
eins og hann er.
Og þú, kæri bróðir eða systir, hetir
þú séð þetta verk Guðs svo, að þú
gelir í sannleika verið með í þeim
mikla lofsöng? Heíir þú litið inn í
hin breslandi augu Guðssonar á kross-
inum og séð í þeim hið eilífa frelsis-
verk hins krossfesta, sem er Guð yfir
öllu, blessaður um allar aldir? Hefir
þú gefið honum hjarta þitt og lært
að tilbiðja hann sem Guð þinn og
frelsara. Hans blóði er þó úthelt fyrir
þig. Hann dó fyrir þig; hann bar
þó þína synd. Hann kallar á þig nú!
Rís upp og lilbið hann og játaðu svo
fyrir öllum heimi: Jesús er Gud;
hann er eilífur, alstaðar nálægur
Guð. Ilonum sé dýrð og vegsemd
með Guði föður í heilögum anda.
Amen!
Nýguðfræðin og Jón Helgason próf.
(Framh.)
IV.
Margt slíkt gæti gcfið i skyn, að rcfs-
ingin sc voðalcgar sálarkvalir, sektarlil-
finning, samvizkubil á liáu sligi út at
syndugu lífi, þá cr augu sálarinnar opn-
ast loks fyllilega fyrir hryllilegleika synd-
anna; pá er hún skynjar, live spilt og
óhrein hún sjálf er, og kann að hafa vald-
ið spilling og saurgun sálum annara með
syndugu líferni, og með pvi hefir útilok-
að sjálfa sig og aðrar sálir frá pví, að
gela veitt móltöku náð Guðs og fyrir-
gefningu og eilifu lífi i Guðs ríki, sem liún
er sköpuð til að erfa og práir dýpst inni.
Refsidómurinn væri eftir pví sjálfs-
dómur; synduga lífernið sjálft fellir dóm-
inn og framkvæmir hann, — útilokunar-
dóminn frá Guðs rikinu, frá eilifa lífinu;
en af pví leiða sálarkvalirnar, samvizku-
bitið.
Jesús segir: wFaðirinn dæmir heldur
ekki nokkurn mann«, og: »Ef einhvcr
heyrir orð mín og gætir þeirra ekki, þá
dæmi ég hann ekki«. Ennfremur: »Orðið
sem ég liefi talað, pað mun dæma hann
á efsta degi«, og »pessi er dómurinn, að
Ijósið kom í heiminn og mennirnir elsk-
uðu myrkrið meira en ljósið«. Pað er
pví svo, að menn fara á mis við lrelsun-
ina og blessunina með pví, að kjósa lieim-
inn en hafna Guðs ríkinu; vilja ekki eða
skeyta ekki um að færa sér í nyt endur-
lausn Jesú Krists, scm þeim stendur lil
l)oða. Peir hafa sjálíir hafnað ljósinu,
kosið myrkrið og með pví dæmt sjálfa
sig til glötunar. Sj'nd þeirra og spilling
helst við, en hún Iiindrar fj'rirgefandi
náð Guðs frá þvi, að fá aðgang að sál-
inni, til þess að skapa í hcnni nýtt líf,
endurfæða hana og gera hana móttæki-
lcga fyrir sæluna. Af því að maðurinn
er gæddur frjálsum vilja getur hann hægt
trá sér og hafnað kærleika Guðs.
Ljós og liiti sólarinnar streymir úl hvert
augnablik niður li! jarðarinnar, en skýin
valda pví oft, að hann kcmur ekki jurt-
um og skepnum að fullum notum. Skýin
purfa fyrst að þokast burtu.
Gamtir, slitnir belgir gcta ekki þolað,
að gej'ma nýtt vín, er vegna ólgunnar
sprcngir þá. Pað purfa nýir belgir fyrir
nýtt vín. Sál mannsins er svo spilt, veikl-
uð at syndinni, að hún er ekki hæf til,
að veita móttöku Guðs hcilaga kærlcika.
Ný sköpun parf til þess i sálunni; nýr
kraftur, nýtt líf parf að fæðast. Pað er
endurtæðingin. Jcsús segir: »Sannlcga,
sannlega segi ég þér, ef maðurinn fæðist
ekki af vatni og anda, gelnr liann ekki
komist inn i Guðs ríkið«.