Bjarmi - 15.07.1913, Blaðsíða 8

120
B J A R M I
væri tíðkaður erlendis, sennilega þj’rftu
og prestarnir sjálfir að lesa meira í biblí-
unni en þeir gerðu margir, og alla sér lleiri
góðra bóka um rilninguna, og benli liann
þá sérstaklega á skýringarritin þýsku
(kend við Jóh. Weiss), sem nú eru lesin
við háskólann.
Ilann bjóst við, að »bókstafskenningin«
gamla yrði mörgum til falls, en bætti þó
við, að biblían væri sér fullgild í trúar-
og siðferöisefnum (norma fidei el mor-
um), hann skoðaði hana framhaldandi og
samanhangandi opinberunarsögu, »en eigi
að gera hana að bókstafspáfa, þá cr eg
ekki með«, . . . »leitum heldur fullgildis
hjá Guði inn í voru eigin lijarta« . . .
»Vér skulum trúa þvi, að biblían sé svo
mikil gullnáma, að vér komumst þar allir
fyrir .... Vitni svo liver af sinni trúar-
reynslu og vinni hver sem má að cflingu
kristindómsins með þjóð vorri« ....
Pegar byskup bafði lokið erindi sinu,
stóð upp Kristinn prófastur Daníelsson
og kvaðst verða að hverfa af fundi, cn
vilja biðja byskup að bera upp tillögu
eða yíirlýsingu þess efnis, að sýnódus
»teldi ómaklegar árásir þær á háskóla-
guðfræðinga og byskup, sem birst hafa í
blaðinu Ingólfur«, (sem sé grein Gísla
Sveinssonar í Ingólfi24. júní).— lin byskup
neitaði að bcra upp þessa tillögu, kvaðsl
ekki vilja neina atkvæðagreiðslu um á-
greiningsmálin. — Gæti eg trúað, að ef
þcssi lillaga hefði komist lengra, þá hefði
einhver prestanna lagt fram aðra tillögu
eða yíirlýsingu gegn nýu guðfræðinni. —
Og hefði satt að segja verið fróðlegt að
sjá hvor þeirra hefði hafl meira fylgi.
Pví að úr því að allir viðurkenna, að
stcfnurnar séu tvær í kyrkju vorri, og
guðfræðingar deila um þær í blöðum og
prestafundum, get eg ekki séð, að hægt
verði til langframa að banna þeim að
láta álit sitt i Ijósi með atkvæðagreiðslu,
þvi að þá geta þeir játað lit sinn, sem
einhverja hlulu vegna taka ekki þátt í
opinberum umræðum um málið. Pað
þarf meira en litlar vinsældir eða alræðis-
vald til, að nokkrum fundarstjóra þolist
til lengdar, aö neita að bera upp slíkar
tillögur.
Ilaraldnr próf. Nielsson lalaði næstur
og mælti mjög með skýringarrilum Weiss
og barnabiblíunni, og fór svo nokkrum
orðum um, að í gamla testamentinu væru
nokkrir rangir og enda hneysklanlegir
siðferðilegir .dómar.
Sr. Gísli lijarlansson talaði nokkur orð
um að enginn gæti réttlætt sjáll'an sig
og því væri friðþæging Krists alveg lífs-
nauðsyn.
Var þá gelið morgunvcrðarhlé og fundi
frestað til hádegis.
(Framh.)
Úr fermingarljóði.
(1. Kor. 9, 21—25.)
I.ng: Sœlir þelr, er sárt til jlnna.
Ilátið cr í hjörtum ungum
heilög þrá og vonarljós;
syngja börnin sælum lungum
sjóla bimins dýrð og hrós.
Hverlur bliður bcrnsku-dagur,
búast má við þraul og raun;
eftir stríðið ílokkur l'agur
fær á himnum sigurlaun.
Börnin ungu kát þá keppa
kransinn dýra’ að vinna sinn;
settu marki síst þau sleppa,
sjálfur hjálpar lausnarinn.
Hvað er dýpra, hreinna, liærra
en hlýða Guði og trúa’ á Krist?
Hvað er sveini og svanna kærra
en sæla á jörð og himnavist?
Ilvar er meiri fegurð, friður,
Irelsi, tign og heiðurskranz,
en hjá Guði, cr gcfur yður
geislakrónu lausnarans?
Jónm, J. Halldúrsson.
mú er gjaifidagi „Itjarma*’ kominn.
Útgefandi: Hlutafélag í Reykjavik.
Rilstjóri: Bjann Jónsson kcnnari, Grettisgötu 24, Rcykjavík.
Afgreiðslu- og innheimtumaður: Sigurjón Jónsson, Laugavegi 63.
Afgreiðslan opin kl. 9—10 f. h. og 2—3 e. h.
Prentsmiðjan Gutenbcrg.