Bjarmi - 07.03.1916, Síða 4

28
B .1 A R M I
aði gegndi hann ýmsum trúnaðar-
störfum.
Síra Arni var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Dýrleif Sveinsdóttir
frá Hóli í Höfðahverfi (d. 2. des.
1894). — Áttu þau tvö börn, sem
bæði eru nú í Ameriku. — Síðari
kona hans er Auður Gísladóttir frá
Þverá, systir Ásmundar prófasts á
Hálsi og þeirra hræðra: Ingóifs lækn-
is, Garðars stórkaupmanns og síra
Hauks. Áltu þau 9 börn, og lifa 7
þeirra.
Ölluin kunnugum mun bera sam-
an um, að sira Árni hafi verið með
merkustu prestum þessa lands sér
samtímis. Störf lians voru mörg og
liann leysli þau vel af hendi, en alt
af voru prestsstörfin honum kærust.
Vissi eg ekki lil, að honum tæki ann-
að sárar, en þegar honum virtist van-
trúaröldur fara um hérað sitt og liálf-
trúarhikið fara um íslenzku kirkjuna.
Framan af prestskaparárum sínum
var hann hvað eftir annað að hugsa
um að gerast prestur landa vestan
hafs, einkum til þess að gela þar
betur en hér heima gefið sig allan
við prestsstörfunum. — Pví betur
sem eg kyntist honum, því betur féll
mér við liann, enda virtist mér hann
tala með meiri skilningi um lifandi
og starfandi kristindóm en æðimargir
aðrir prestar.
Skarðið er slórt og óvænt orðið
meðal vina hans, en stærst þó í ást-
vinahópnuin heima fyrir, enda mun
margur senda þangað hlý hugskeyti,
síðan andlátsfregnin barst.
S. A. Gislason.
Oskirnar þeirra.
Einu sinni gisti H. C. Andersen
æfintýrahöfundurinn danski hjá skáld-
bróður sinum B. S. Ingemann presti
í Sórey. Skáldin sátu saman eina
kvöldstund og töluðu um æfintýri og
æfintýraheiminn.
»Hvers vildir þú óslca þér«, mælti
Ingemann við Andersen, »ef þú mælt-
ir fá ósk þína uppfylta«?
Andersen svaraði:
»t*á mundi eg óska mér þess, að
eg mætti verða skýr inaður og skáld
golt, og að eg mætli bera gæfu lil að
ummynda livers manns hjarta í Ifk-
ingu hið j)á fögru mynd, sein eg ber
sjálfur í brjósti mér, og að eg mætli
ávalt lifa í áslljúfri minningu hjá
j)jóð minni«.
»En hvers óskar þú«? spurði And-
ersen. Ingemann sat stundarkorn
hugsandi, en mælti síðan með still-
ingu: »Eg vil óska þess, að Guðs
vilji verði á mér í öllu«.
»Þú heíir rélt fyrir þér, vinur«,
maélti Andersen, »þessi eina ósk þín
er betri en allar mínar þrjár saman«.
Gömul nöfn á föstu-sunnudögunum.
Sunnudagurinn í föstuinngangi
nefndist: Eslo mihi (vertu mér), því
að þá liófst inessan á þcim ritningar-
slað (á latínu), sem byrjaði á jiess-
um orðum: Ver mér verndarbjarg,
vígi mér til hjálpar, því að þú ert
bjarg mitt og vigi (Davs. 71,3).
Fyrsti sunnudagur í föstu nefndist:
Invocavit (hann kallaði á (mig), af
ritningarorðinu: Ákalli hann mig,
mun eg bænheyra hann (Davs. 91,15).
Annar sunnudagur nefndist: Remi-
niscere (Minst j)ú), af ritningarorðinu:
Minst þii miskunnar þinnar, Drottinn,
og kærleiksverka, því að þau eru frá
eilífð (Davs. 25,6).
Þriðji sunnudagurinn nefndisl: Oculi
(augu), af ritningarorðinu: Augu min