Bjarmi - 15.02.1922, Qupperneq 2

26
BJARM í
AUur vinviðurinn, með gögnum
hans og gœðum, iilhegrir greinunum.
Hann dregur ekki til sín næringu úr
jörðinni bara til eigin nota, heldur
til þess að greinin fái svo mikið,
sem hún þarfnast. Eins og stofninn
er upphaf greinarinnar, þannig er
hann einnig þjónn hennar.
Jesús Kristur, sem vjer eigum líf
vort að launa, gaf sig sjálfan algert
fyrir oss og til vor. »Dýrðina, sem
þú gafst mjer, hcTi jeg geíið þeim«
(Jóh. 17, 22). »Sá, sem trúir á mig,
mun einnig gera þau verk, sem jeg
geri; og hann mun gera enn meiri
verk en þessi« (Jóh. 14, 12). Öll
fylling hans og auðlegð er boðin og
búin oss, sem trúum. Alt, sem Jesús
gerir á himnum, gerir hann vor
vcgna. Hann hefir engin áhugamál,
er oss sjeu óviðkomandi. Hann er
meðalgangari vor og árnaðarmaður
hjá föðurnum.
Öll greinin, með gögnum hennar
og gœðum, tilhegrir vinviðinum. Grein-
in lifir ekki sjálfri sjer, heldur til að
bera ávöxt, er sýni hve göfugur við-
urinn er. Hún hefir að eins rjett til
að lifa sem þjónn lians.
Dýrðleg ímynd köllunar vorrar og
hinnar fullkomnu vígslu til þjónustu
Guðsl Eins og Jesús gefur oss sjálf-
an sig algert, langar oss til að tii-
heyra honum algert. Sjerhver starfs-
viðleitni vor, sjerhvert augnablik lífs
vors, sjerhver hugsun og lilfinning
tilheyri Jesú, svo að ávöxtur vor sje
frá honum og fgrir hann. Þegar vjer
höfum komið auga á það, hvað vín-
viðurinn er fyrir greinina, og hvað
greininni er ætlað að vera fyrir vfn-
viðinn, þá verður oss það einnig
Ijóst, að vjer höfum að eins eilt að
hugsa um og lifa fyrir: sem sje ríki
og dýrð vors blessaða frelsara, starf
í hans þjónustu og eftir lians vilja,
svo að oss auðnist að bera þá á-
vexti, er geri nafn hans dýrðlégt.
Dásamleg líking um vínviðinn, sem
opinberar oss leyndardóm hins guð-
dómlega kærleika — hið himneska
líf í andans heimi, — hve lítið jeg
hefi skilið í henni! — Jesús Kristur,
lifandi vínviðurinn á himnum, og eg,
lifandi greinin á jörðu! Hve óljóst
mjer var það, að ‘einmitt í honum
er fullnæging alls þess, er jeg þarfn-
ast. Og hve lítið jeg skeytti mínum
fullkomna rjetti til að »meðtaka náð
á náð ofan« af hans fyllingu. Og svo
undur lítið hefi jeg skilið í því, að
hann þarfnast mín, og að hann á
fullkominn rjett á að hreinsa af mjer
alt, sem tilheyrir mjer sjálfum.
í þessu ljósi vil jeg gerskoða hið
nána samband milli Jesú og læri-
sveina hans, uns sú skoðun leiðir
mig til fullkomins samfjelags við
minn blessaða frelsara. Jeg vil hlusta
og trúa, uns jeg hrópa af hug og
hjarta: Vissulega er Jesús mjer hinn
sanni vínviður, sem ber mig og nærir
og notar mig til að bera ríkulegan
ávöxt. Og þá skal jeg óhræddur
segja: Vissulega er jeg grein á hinum
sanna vínviði — Jesú, -— jeg er í
honum, hvíli í honum, bíð hans,
þjóna honum og lifi að eins til þess,
að hann megi nota mig til að kunn-
gera ríkdóm náðar hans og flytja
glötuðum heimi ávexti hans.
Þegar vjer leitumst við að skilja
líkinguna á þessa leið, mun hin
blessaða skipun, sem sögð er í sam-
bandi við hana, einnig opinbera oss
sitt sanna gildi. Umhugsunin um það,
hvað vínviðurinn er fyrir greinina,
og Jesús fyrir hinn trúaða, mun
blása nýju lífsafli í orðin: »Verið í
mjer«. Pað er eins og hann segði:
Sjá, hve algert jeg tilheyri þjer! Jeg
er óaðskiljanlega sameinaður þjer!