Bjarmi - 01.05.1922, Síða 6

86
BJARMI
skólann. Námsgreinar eru margar og
allar hver annari skemtilegri, þar sem
allir kennarar eru ljómandi skemti-
legir og allir ágætlega starfi sínu
vaxnir. Námsgreinar eru: Biblíuskýr-
ing, 7 st. á viku, danska, (3—5 st.),
kirkjusaga, kristniboðssaga, bókmenta-
saga og veraldarsaga, 2 st. bver,
sálmabókin, trúfræði, ræðugjörð,
sálarfræði og heilsufræði, 1 st. hver,
ennfremur leikfimi og bókfærsla fyrir
þá sem óska. 5 kennarar skýra
biblíuna, 3 kenna hitt.
Skólalíf er hjer mjög skemtilegt,
samræður oft um ýms atriði biblí-
unnar, sem verða eðlilega til þess að
varpa ljósi yfir og skýra þau atriði,
og við þannig lagaðar umræður, þegar
hjartað þráir mest að skilja rjett og
fylgja Jesú, er jeg ekki í neinum
vafa um að hann er sjálfur nálægur
veitir og gefur hinar rjettu skýringar.
Það er líka holl að vera í þeim
fjelagsskap og getur veitl mikinn
andans styrkleik.
Aðsókn að skólanum fer vaxandi,
en húsnæði hans er tiltöiulega lítið
og óhentugt í leigubústað. Hefir þvi
verið leitað samskota meðal heima-
trúboðsvina i Danmörku, eins og oft
endranær við svipuð tækifæri, til að
safna fje i byggingarsjóð. Gengur það
svo vel að í sumar á að reisa nýtt
og vandað skólahús, þar sem 70—80
nemendur geta verið í þrem deildum.
f 3. deild verða kenslugreinar fleiri
og margt um að velja.
í sambandi við trúarlííið hjer í
Haslev, get jeg ekki látið hjá líða að
renna huganum lieim til íslands, en
þar er ekki glæsilegt um að lítasl,
alt á rúi og stúi í kristilegu tilliti.
Jeg get ekki annað en beðið Guð að
gefa íslandi algerða trúarvakning, jeg
sje ckkerl, sem það vanhagar frekar
um, en anda trúar og vonar, anda
buggunar og bænar. I barnaskólunum
þekkjum við allir hvað kristindóms-
fræðslunni er ábótavant og undir-
búningi undir fermingu víðast hvar
um landið, og um kristindómsfræðslu
I æðri skólum á íslandi geta þeir
ráðið í sem ekki þekkja, að hún
muni vera lítil, þar sem ávextirnir
sjást ekki; því að Jesús segir: y>Trjed
þekkist af ávöxtununuc. Matt. 12, 33.
Við þekkjum tómu kirkjurnar og
brauðasamsteypurnar og við vitum
líka um suma ungu prestana, sem
engan kjarna hafa að flytja, ekki ann-
að en tóma efasemda-guðfræði, sem
þeir hafa lært, eða prjedika máske
sumir hverjir sofandi kristindóm, sem
þeir ekki sjálfir trúa. Manni virðist
sem svo að þeir hafi preslskapinn
fyrir atvinnu, en boði ekki krislin-
dóm af kærleika til Guðs og manna.
Jesús segir þó að maður skuli elska
náunga sinn sem sjálfan sig; já, en
það er nú það, sem oss marga vantar
að elska, að jeg ekki tali um skortinn
á því að elska með kœrleika Jesú
Krisls, sem gaf sig sjálfan fyrir oss.
Ilvað á maður að segja um leik-
mannaslarfsemina? Jeg er nú ekki
kunnugur í Reykjavík eða öðrum
bæjum og gelur það verið að þar
sje dálítill visir til krislilegra leik-
mannastarfsemi og þá helst þar sem
K. F. U. M. slarfa, en þau eru nú
of fá á íslandi, engin vísir út um
landið, og cngir lúterskir trúboðar.
En hjer I Danmörku þykir trúuðu
l’ólki næsluin eins nauðsynlegt að
hafa lrúboða sem presl, — og þá
ætti það ekki að vera siður á íslandi,
þar sem svo margir prestar er soT-
andi, — en leikmennirnir eru solandi
líka, fáir eða engir sem vilja helga
líf sitl kristilegri starfsemi. Að vísu
er nú nokkuð vorkunnarmál, þeir sjá
ekki hvernig þeir gela lifað af þeirri
slarfsemi, af því að áhugi almennings
er svo lítill að leggja fram fje til