Bjarmi - 01.05.1922, Qupperneq 13

BjfAfíMl
93
með »akadcmiskri« mentun 0» prófi i
öðrum embættisnámsgreinum, og mönn-
utn, sem enga æðri (akademiska) meniun
hal'a lilotið, en ei u kunnir að kristileg-
um áhuga, andlegum þroska og hæíileika
til prestlegrar starfser'ni, veittur hinn sami
rjettur til prestskapar innar þjóðkirkj-
unnar tneð sjerstökum skilyrðum.
Pað verður því ekki sagt, að farið sje
lengra í frumvarpi þessu, en fordæmi sjeu
fyrir innan þjóðkirkna annara landa, er
það nýmæli er tekið upp hjer, að íslensk-
ir prestar og prestsefni, sem lokið liafa
embættisprófi til prestskapar við erlenda
háskóla eða prestaskóla (t. a. m. i Vest-
urheimi) og, í viðlögum, íslenskir menn
með trúboðsskólaprófi eða kennaraskóla-
prófi, geti öðlast rjett lil prestskapar, er
þeir hafa kynt sig sem trúaðir og áhuga-
samir kristnir menn og fengin er ábyggi-
leg vissa fyrir, að þeir haft til að bera
nauðsynlcgan andlegan þroska og hæfi-
Ieika til prestskapar.
Að hjer cr koniið fram með nýmæli
eins og þessi urn rýmkun hinna sjerlegu
prestskaparskilyrða hjer á landi, stendur
í sambandi við þær horfur, sem eru á
þvi, að erfitt verði að fá presta í ýms
embætti þjóðkirkjunnar, sem laus eru og
losna kunna á næstunni, — embætli, sem
miklir erfiðleikar eru á að útvega milli-
bilsþjónustu, sem nokkurt lag er á, svo
víðátlumikil seni prestaköll eru orðin iijer
á landi víðast hvar vegna samsteypanna.
Af þeim kandídötum, sem árlega útskrif-
ast frá háskóla vorum, hverfa ávalt fleiri
og færri að öðrum atvinnugreinum, sem
arðvænlegri þykja en prestskapurinn, en
prestsembættin standa óveitt. Hjer er þvi
ekki að ástæðulausu farið fram á rýmk-
un skilyrðanna til prestskapar innan þjóð-
kirkjunnar. Ilvað snertir þá menn, sem
fcngið hafa prestlega mentun, þótt ekki
hafl þeir fengið hana lijer á landi, eða
slarfað sem prestar bjá islcnsku safnað-
arfólki erlendis, þá verður ekki sjeð, livað
ætti að vera því til fyrirstöðu, að slikir
menn fengju rjett til cmbælta bjcr á
landi sem þjóðkirkjuprestar, er þcir álit-
ast til jiess hæfir og einhver söfnuðurinn
hefir óskað að fá þá fyrir presta. Hitt
kann að þykja varliugaverðara, að opna
þeim mönnuni leið til prestskapar lnnan
Þjóðkirkjunnar, sem ekki hafa fengið beint
prestlega mentún, heldur mentun til und-
irbúnings undir önnur störf, er lieimta
aðra og sjerstaka hæfileika. Kn hjer cr
þess fyrst og fremst að minnast, að það
er engan veginn gagnstætt anda kristin-
dómsins, sem ávall hefir lagt áberslu á
liinn almenna prestdóm kristinna manna,
þótt rýmkað sje um skilyrðin til prests-
skapar. En því næst er hjer um menn
að ræða, sem mentast hafa tíl að vinna
störf, sem engan veginn geta lalist óskyld
prestsstarfinu. . Um trúboðsskóla-mentun
þarf ekki að fjölyrða; hve skyld hún er
hinni prestlegu mentun liggur i augum
uppi. En einnig kennaraskólamentunin ér
henni skyld. Kennaraefni vor fá öll nokk-
ura guðfræðilega mentun, enda munu
þeir menn vera til innan alþýðu-kennara-
stjettar lijer á landi, sem sökum krisli-
legs áhuga og andlegs þroska og löngun-
ar til að láta gott af sjer leiða, munu
fyllilega slanda sumum presta vorra á
sporði, þótt þeir hafi ekki fengið svo
nefnda æðri skólamentun. Loks er þess
að minnast, að hjer er ekki farið fram á
meira en heimild til þess í viðlögum, að
veita slíkum mönnum prestsembætti inn-
an þjóðkirkjunnar og þá að sjálfsögðu
þeim einum, sem biskup við nákvæma
prófun hefir komist að raun um, að eru
hæfir til slikra starfa.
Sumarkveðja,
(Brot).
I.
Ljúfur og kær, og ljósmildur og fagur,
ljómar á himni sumars fyrsti dagur.
Drolni má lof og dýra heiðurs óma,
djúpri með lotning mál og hjartn róma.
Verndað oss hefir voða frá og grandi.
Vaíið í ástar-faðm með kærleiksbandi.
Mælt ei nje sungið mannsins tunga getur
mildi og kærlcik Guðs um liðinn vetur.
Lofi þig Drottin allir, allar tíðir.
Ástmildir liljóma þakkar-tónar bliðir,
bestu er eiga hugur, mál og hjarta
heiðri þig kærleiks-sólin dýrðar bjarta.
II.
Lifnar nú gleðin, ljúf i liverju hjarta.
Ljósfögur skin þar vonarstjarnan bjarta.
Drottinn því kær með sólar-mildi sina,
sumarið blítt nú enn oss lætur skína.