Bjarmi - 01.02.1923, Síða 2

u
BJARMÍ
allri læknastjett vorri og allri Sví-
þjóð til ómetanlegs gagns«. — —
Jólabrjef.
Til ,vina heima.1)
Það er nokkuð snemt að fara að
skrifa jólabrjef snemma í nóvember;
þetta brjef kemur þó varla til íslands
fyr en um nýárs leyti. Og í Kína
erum við dálitið á undan ykkur í
tímatalinu, bjer um bil 9 klukku-
stundum. Áður en að aðfangadags-
kvöld er liðið héima, er jóladagur
runninn í Mið-Kína, — því bjer eru
jól þó að láir haldi þau helg.
Nú fer að líða að jólum, svo
stendur í almanakinu; mjer finst það
líka þegar jeg sit inni og hugsa um
sumarið heita og langa, heitasta og
lengsta sumar æfi minnar, sem nú
er liðið. Hitarnir miklu hafa fyrir
löngu flutt sig suður á bóginn. Tvenn-
ar uppskerur hef jeg sjeð á þessu
langa sumri. Nú er ugglaust farið að
hausta, — »bleikir akrar og slegin
tún«. Nú líður að jólum.
En lítum út og látum náttúruna
sjálfa segja okkur hvað hausti og
jólum líður. í rúma tvo mánuði höf-
um við engin veðrabrigði sjeð; stöð-
ug sumarblíða, þægilega heitir sólar-
dagar án skugga og skýjadraga; »bú
linn, bú röa«, segja Kínverjar (ekki
kalt, ekki heitt). Indælla veður í
miðjum ágúst er sjaldgæft á gamla
Fróni. — Hvað líður þá hausti og
jólum? Akrarnir eru ný sánir og lið-
langan daginn eru allir að vökva
stóru ávaxtagarðana og þriðja upp-
skeran er víða fyrir höndum. — En
Kínverjar segja að haustið sje komið.
1) Brjeflð kom of seint til að komast í
jólablað Bjarma. Ritstj.
Þeim ber saman við almanakið
og því verður að trúa. Nú fer að
líða undir jól. Mjer finst jeg kenna
hangikjötslykt úr vestur- og norður-
átt; sælar endurminningar löngu lið-
inna tíma fylla hugann: — »er vjer
sátum við kjölkatlana og átum oss
sadda«. Biðja vil jeg »Langakrók«
að seilast niður um reykháfinn þeg-
ar síður í kjötkötlunum heima Por-
láksmessukvöld, því nú hef jeg enga
lyst á bragðlausum hrísgrjónum.
Enginn ímyndi sjer þó að skortur
sje á góðum mat í Kína, frjósamasta
og best ræktaða landi heimsins. Og
þó Kínverjum sje jafnan hrósað fyrir
sparneytni, hef jeg aldrei á íslandi
heyrt um verri matháka nje feitari
veislukost en jeg hef sjeð í Kína. í
veislu sem nokkuð kveður að, væri
hjer skömm að bjóða upp á minna
en 40—50 rjetti. Gestirnir fara heldur
ekki ótt að neinu; að borða góðan
mat er þeim nautn; þeir smjatta á
hverjum munnbita og sitja fram á
nætur og moða í sig eins og hestar;
og þó ekkert sjái á þeim eru þeir
heimsins verstu vinsvelgir. En um
það skal ekki fjalla í jólabrjefi.
Væri jólahald undir veðurfari og
matarræði komið, mundi inaður ein-
skis sakna í Kina; og þá mundi
ekki hugurinn hvarfla heim til ís-
lands fremur um jólin en aðra tíma.
Hafið þið nokkurn tíma haldið jól
í heiðnu landi?
Við förum til kirkju fyrsta dag
jóla. Hjeðan liggur leiðin gegnum
versta hluta borgarinnar. Götulýður-
inn er alveg eins hávær helga daga og
virka. Maður kemst naumlega áfram
fyrir fólki, fyrirferðamiklum burðar-
mönnum, ávaxtasölum, hundum og
svínum. Jeg varð alveg veikur á þessari
leið í fyrra, jóladaginn fyrsta í Kína.
Gegnum skarkalann heyrði jeg skamm-
irnar og blótið frá tveimur kerling-