Bjarmi - 01.03.1923, Page 6

34
BJARMl
segir að brauðbitinn minn fari í
flöskuna hans pabba«.
»Blessað barnið? sagði Helga og
stundi við. »Hvað heitirðu annars«.
»Eg heiti Páll«.
»Má jeg fylgja þjer heim, Páll litli?«
Drengurinn horfði snöggvast á hana.
»Ef þú vilt«, sagði hann svo. »En
það er ekkert gaman«, bætti hann
við í afsökunar róm. »Við erum fátæk
og litli bróðir minn er lasinn og —«
»Mig langar til þess að sjá hann«.
Sagði Helga. »Jeg á lítinn dreng sjálf
og þykir gaman að sjá litla drengi«.
»Þá skulum við koma«, sagði
drengurinn. »Nú þarft jeg að flýta
mjer, þvi mamma er alein heima
með barnið«.
»Pú ert vænn drengur að hugsa
um hana mömmu þína«, sagði Helga.
»Það verða æfinlega gæfumenn, sem
eru góðir við hana móður sína«.
»Aumingja mammal« sagði Páll
litli og varp öndinni mæðulega.
Þau gengu þegjandi um hríð. Stöku
maður leil sem snöggvast við velbú-
inni heldri konunni og tötrum klædda
snáðanum, sem gekk. all rösklega við
hlið hennar, en Helgu fanst á ný
brugðið fyrir sjónir sjer mynd óláns
og örbyrgðar.
»Hefir pabbi þinn drukkið lengi?«
spurði hún alt í einu. »Jeg veit það
ekki«, svaraði drengurinn. »Jeg heyrði
mömmu segja einu sinni að hann
hefði byrjað aftur, þegar nýja knæpan
kom, — þar er svo fint og honum
þykir svo gaman þar, að hann spilar
þar á kvöldin«.
»Spilar hann á hljóðfæri?« spurði
Helga.
»Nei, á spil, stundum græðir hann,
en stundum tapar hann öllu, sem
hann á, og þá er hann svo voða
reiður þegar hann kemur heim«.
»Hver selur vín í þessari nýju
knæpu? Veistu það?« spurði Helga.
»Nei, en mamma segir að það sje
finn maður, sem býr í stóru og
fallegu húsi, — hann hugsar víst lít-
ið um hvað hann kemur miklu illu
til vegar. segir mamma. — — En nú
þarf jeg að kaupa brauðið, bíddu
hjerna á meðan«.
Að vörmu spori kom hann aftur
með böggul undir hendinni, hýr í
bragði og ljettur í spori, »jeg fjekk
bæði »normalbrauð« og hveitibrauðff,
sagði hann, »og tvo snúða að auki«.
Gleðin skein út úr föla andlitinu hans.
»Og þarna eigum við heima«, sagði
hann og benti á stórt hús skamt frá.
»Parna sem ljósið er í kjallaranum.
Jæja gott, mamma hefir þá eignast
olíu, stundum eigum við enga oliu,
og þá getum við auðvitað ekki kveikt,
en verðum að láta okkur nægja skím-
una af rafljósinu þarna hinum megin
við götuna«.
Hann leit á Helgu, um leið og hann
sagði þetta eins og hann vildi jafn-
framt spyrja: »Hvernig líst þjer á
það?« Pau námu staðar við kjallara-
dyrnar. »Komdu inn«, sagði Páll,
»en farðu gætilega, þvi það er svo
vondur inngangur, þetta er alt hálf-
smiðað, mamma varð samt fegin að
fá plássið, því hún var á götunni i
haust, og litli bróðir fæddist þarna
inni rjett eftir að við fluttum. Mamma
segir að þau hefðu bæði dáið, ef Guð
hefði ekki gefið þennan góða vetur.
Guð, en ekki mennirnir.segir mamma«,
bætti hann við með spekingsvip.
»Nú skal jeg skjótast ofan á undan
þjer, og taka í hendina á þjer, —
svona, og nú kalla jeg á mömmu
það birtir þegar hún opnar kompu
dyrnar. — — Mamma, — mamma
— opnaðul — Jeg er kominn með
brauð«.
Hurð var opnuð og Ijósglætu lagði
fram á moldargólfið. »Hver er með þjer,
barn?« var spurt í bálfum hljóðum.