Bjarmi - 01.06.1923, Blaðsíða 4

§6
BJARMÍ
Pá var það að síra Ásmundur skólastjóri
á Eiðum, sendi mjer þessa ræðu, er hann
flutti við skólasctningu i haust, að jeg
gæti af henni sjeð stefnu skólans. Mjer
fanst ástæða til að fleiri sæu erindið og
fjekk leyfi til að birta það hjer. — All-
lengi hafa kirkjur verið mjög illa sóttar
víða hvar í Múlasýslum, og trúmálakæru-
leysi alment, en því ánægjulegra er að
vita áhuga skólastjórans á Eiðum, á því,
að skólinn vinni kristindóminum gagn,
og efli heimilislrúrækni.
í skólanum eru bænir haldnar kvölds
og morguns, sungnir sálmar og lestnir
stuttir kaflar úr nýja testamentinu, og á
raorgnana talar skólastjóri nokkur orð á
eftir. Á sunnudögum eru lestnir húslestrar
eða hlýtt messu, sjálfur messar skóla-
stjórinn stöku sinnum.
Guð gefi að það beri alt sem bestan
ávöxt.
Ritstj. Bjarma.
Kristilegt barnauppeldi.
Eftir
prófessor Ilallesby, dr. theol.
I.
óvita-íir barnsins.
Líf mannsins er tvennskonar: óvit-
undarlíf og vitundarlíf. Pessu tvennu
mætti likjá viö tvo sirkilhringa, er
báöir hefðu sama miðdepil, en væru
þó misstórir. Óvitundar hringurinn er
stærri. Hvert augnablik lífs míns ger-
ist miklu meira innra hjá mjer en
það, sem jeg þekki deili á eða veit
um.
Þelta kemur greinilega i ljós er vjer
sofum. Lifið heldur áfram sinn vana-
gang, þó að svefninn stöðvi starf vit-
undarinnar. Vitundin er því að eins
hluti af heildarlifi inínu. Enn berlegar
kemur þó þelta í ljós á fyrstu barns-
árunurn. Vjer lifum sem sje minst
tvö fyrstu ár æfinnar áður en vit-
undin tekur til starfa, — áður en
oss er það sjálfum ljóst, að vjer lifum.
Þannig nær þá óvilundin ekki að
eins yfir meiri hluta lífs vors, held-
ur og yfir fyrsta hluta þess. Vitund-
arlíf vort vex upp úr óvitundinni. Og
svefninn sýnir oss, hvernig vitundar-
lífið verður ávalt eins og að sökkva
sjer niður í djúp óvitundarinnar, til
að endurnýja afl vitundariífsins Þetta
óvitundar-djúp er venjulega nefnt und-
irvitund.
Líf vort með Guði er með sama
hætti: bæði óvitundarlíf og vitundar-
líf. Og einnig þar er óvitundin í meiri
hlula. Líf mitt nieð Guði inniheldur
miklu meira en það, sem mjer á
hverri stundu er ljóst eða jeg veit
um. Lífið með Guði heldur áfram á
nóltunni, þegar jeg sef. Já, einnig á
daginn, þegar vitundin er önnum kaf-
in við daglegu störfin.
Fyrsti hluti lífs vors með Guði er
einnig á vegum óvitundarinnar. Á yf-
irnáttúrlegan hátt nær Guð sambandi
við hinn óvitandi hluta persónu vorr-
ar. Áður en vitundarlíf barnsins vakn-
ar, snertir Guð óvitundarlíf þess með
sfnum lífgandi anda. Dýpstu og smá-
gerðusítu rætur lifs vors eiga upptök
sfn inni í Guðs eigin lifsfyllingu.
Þessa snertingu framkvæmir Guð
við barnið í skírninni. Þar með er
hin lilla mannvera sett i lifsviðskifta-
samband við Guð. En óafvitandi, það
er að segja: viðskiftin gerast í hinum
óvitandi hluta persónulífsins. Vitund-
arlíf nýfædda bamsins er sem sje
ekki vaknað enn.
Látum oss nú hafa það hugfast,
að hinn óvitandi hluti persónu vorr-
ar er i sífeldu og fjörugu viðskifta-
sambandi við umheiminn, bæði við
Guð og mennina, já, jafnvel einnig
við engla og ára. Með þessum hlula
persónu vorrar höfum vjer hið eðli-
iega meginsamband við alt lff um-
hverfis oss. Vitundarlíf vort er þá
sá hluti lífsins, sem telja má ein-
staklingseign vora. Óvitundarlifið ber