Bjarmi - 07.01.1928, Qupperneq 1

BJARMI
XXII. árg. Reybjavíb, 7. jan. 1928 2. tbl.
Jeg vil gjöra þá sterka í Drotni, og af hans nafni skulu þeir hrósa sjer, segir Drottinn. — (Sak. 10, 12).
Burðarmenn.
Ræöa við setningu hins almenna sóknarnefnda-
fundar i Rcykjavík. — Flutt í dómkirkj-
unni i Reykjavík 18, okt. 1927 af
sírn Magnúsi Guðmundssyni
i Ólafsvik.
B ae n.
Algóði, himneski Guð og faðir vor allra.
Vjer, börnin þín, komum hjer fram fyrir
þig, til þess að lofa þig fyrir hina óum-
ræðilegu náð og blessun, sem þú veittir
oss sekum, með gjöf þíns eingetna sonar,
Jesú Krists.
Vjer vegsömum þig fyrir það, að hann
er vor læknir, sá læknir, sem vill lækna
öll vor sár.
Vjer þökkum fyrir það, að hann styrkir
oss og gerir oss öflug og þróttmikil í
stríði lífsins og haráttu þess.
Vjer þökkum þjer einnig, að þú hefir
lagt oss skyldur á herðar, sem vjer eig-
um að rækja.
Og vjer biðjum þig, gef oss styrk og
náð til þess, að rækja þær af öllum huga
og allri sál.
Gef oss meiri sálarkraft. Gef oss þrek
til að bera bræður vora og systur til
frelsarans.
Æ, Drottinn, fyrirgef oss, alt vort lóm-
læti i starfi voru fyrir þig hingað til.
Fyrirgef oss allar vorar syndir, og, iyrir-
gef öllum þeim, sem þrá fyrirgefningu.
Gef oss öllum þá náð, að verða þín
hörn í sannleika.
Fyltu sálir vorar með kærleika þínum
og kærleika frelsarans, svo að alt vort
líf hjer eftir beri þjer og honum vitni.
Bænheyr oss i hans blessaða náðar-
nafni. Amen.
Texti: Mark. 2, 1—12.
Margir menn hafu dáðst að starfi
Rauða krossins á vigvöllunum. Mynd
nokkur, er jeg hefi sjeð, slendur
mjer oft fyrir hugskotssjónum. Hún
var af burðarmönnum Rauða kross-
ins. Hún var af þeim mönnum, sem
báru særða og lemstraða menn burt
úr valnum til sjúkrahúsanna,
Það var mynd þeirra manna, sem
voru að bjarga lííi þeirra, sem orðið
höfðu fyrir því óláni, að særast og
lemstrast. Þeir höfðu sett sig sjálfa í
hættu til að bjarga. Þeir hugsuðu
ekki um erfiðleikana. Þeir hugsuðu að
eins um það að koma þeim særðu
þangað, sem lækningar er að vænta,
þangað sem þjáningarnar eru linaðar.
Þeir hugsuðu um það eitt, að gera
þá kcerleiksskyldu sina, að hjálpa
þeim, sem hjálpar þurfa, þangað,
sem hjálp er að fá.
Hinn heilagi texti, er jeg las upp,
segir oss frá mönnum, er þannig
störfuðu; mönnum, sem ekki ljetu
eríiðleikana, er á vegi þeirra urðu,
aftra sjer frá að bera þann, er hjálp
þurfti, til hins eina, sem hjálpað gat.
Burðarmenhirnir sem textinn segir
frá, trúðu því, að Jesús gæti og vildi
hjálpa. Óg einmitt sökum þess, hve
ríkt traust þeirra var til Jesú,' þá
gáfust þeir ekki upp, þótt mannfjöld-
inn hindraði þá, að komast með
hinn lama mann lil Jesú. Hvort þeir
hafa vitað að i hinum lamaða lik-
ama bjó lömuð sál, er ekki hægt að