Bjarmi - 15.01.1928, Blaðsíða 1
BJARMI
■= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
XXII árg.
Reykjavíb, 15. jan. 1928
3. tbl.
„Vjer höfum sjeð og vitum, að faðirinn hefir sent soninn, til að vera
frelsari heimsins". — I. ]óh. 4, 14.
Aðalmunur
gamallar og nýrrar guðfræði
Erindi flutt á sóknarnefndafundi í Rvik
19. október 1927.
Af Sigurbirni Á. Gislasgni.
Smáleturskaflarnir eru þó síðari viðbót.
Þegar rætt er um trúmál, kvarta
ýmsir um, að of mikið sje gert úr
ágreinings-atriðunum; menn eigi að
sameinast um aðalatriðin, en láta öll
aukaatriði liggja í þagnargildi. Lang- I
oftast er þó ekkert samkomulag um
hvað sjeu »auka-atriði«, en venjan
sú, að enginn kannist við að hann
sjáljur hafni neinum aðalatriðum
kristinnar trúar. Minsta kosti þykjast
prestar og aðrir trúmálamenn jafnvel
kristnir eftir sem áður hvað mörgu
sem þeir hafna af kristinni trú feðra
sinna.
Aðrir líta svo á, að of lítið sje
rætt og ritað af stillingu og þekkingu
um ágreiningsmálin í trúarefnum.
»Slagorð« og stóryrði heyrist að visu
á báðar hliðar, en þau skýri í raun-
inni lítið annað en lundarfar þeirra,
sem nota þau. — Æðimörgum er ekki
vel ljóst hvað er sameiginlegt og hvað
ekki með þeim tveim stefnum innan
kirkju vorrar, sem kenna sig við
gamla og nýja guðfræði, og jafnvel
hætt við, að guðíræðingarnir sjálfir
ætli hvorir öðrum þær skoðanir, sem
þeir hafi ekki.
Er þá miklu æskilegra og líklegra
til góðs árangurs, að menn tali sam-
an hreinskilnislega um ágreinings-
atriðin, en að hvorir gangi á snið
við aðra, og sendi hnútur í heimunnar
skrípamyndir af skoðunum hinna.
Ress vegna tókum vjer, forgöngu-
menn þessara fundahalda, þetta mál
á dagskrá, og reyndum að gera ráð-
stafanir til að þeir menn, sem fram-
arlega standa hjá báðum stefnum,
gætu fengið tækifæri til að lýsa skoð-
unurn sínum á aðalmismun gamallar
I og nýrrar guðfræði. Hitt var ekki
tilætlunin, að bera eld að þeim trú-
máladeilum, sem þegar geysa í landi
voru, nje knýja aðra hvora til að
falla frá skoðunum sínum. Vjer mun-
um flestir, sem til máls tökum hjer,
vera þegar svo sannfærðir í þeim
efnum, að orðadeilur hagga ekki
sannfæringu vorri um gildi þeirrar
trúar, sem vjer kunnum að eiga.
En hitt getum vjer gert, að tala hrein-
skilnislega um hvað aðgreini og hvað
sameini þessar fyrnefndu stefnur; og
sje þannig talað frá báðum hliðum,
ætti oss að vera auðveldara að kom-
ast hjá að búa til skrípamyndir af
skoðunum hvorra annara, — og þeim,
sem óákveðnir eru, er þá hægra að
átta sig á, hvorri stefnunni þeir vilji
fyigja-
Vandalaust verk er það ekki, að
I hefja slíkar umræður.