Bjarmi - 15.09.1929, Blaðsíða 4

168
B J A R M I
manna. Honum skilst það, að of-trú
þeirra á kirkju þeirra glepur þeim
sýn, svo að þeir vilja ekki trúa að
nokkur geti lifað sönnu trúarlífi utan
kaþólsku kirkjunnar. — Og eins sje
við því að búast að »módernistar« eða
svæsnir nýguðfræðingar vefengi frá-
sögur hans, úr því að þeir hafna
kraftaverkasögum biblíunnar. — En
vænt þykir honum þó um hvað pró-
fessor Heiler, og margir aðrir Norður-
álfumenn, hafa tekið drengilega mál-
stað hans,
»Jeg hefi verið spurður«, segir dr.
Áppasamy, »hvort Sundar Singh sje
alveg óbreyttur í trúarlegu tilliti, frá
því hann ferðaðist um Norðurálfuna.
— Sje þar nokkur breyting á, þá er
hún sú, að hann dvelur enn nieira
en áður við lífið í öðrum heimi.
Hann finnur að dagarnir fækka óð-
um hjer á jörðu, og fer sem Páli
postula, að hann fagnar því að los-
ast úr jarðnesku tjaldbúðinni og fá
að vera alveg með Kristi, en feginn
vill hann vinna meðan dagur er«.
Gyðingaland hefir tekið miklum
stakkaskiftum síðan pað losnaði úr klóm
Tyrkja. Akuryrkju og iðnaði hefir fleygt
fram, og aðfluttir Gyðingar hafa flutt
stórfje með sjer til allskonar fram-
kvæmda. Árið 1925 fluttust inn í landið
yfir 33 þúsundir Gyðinga; en Múhameds-
trúarmönnum af arahiskum ættum, er
fyrir voru, var ekki rótt í skapi. Höföu
þeir áður ráðið þar einir öllu og vildu
ekki vikja, og hjetu svo á trúbræður sína
í nágrannalöndum að hagnýta sjer gæði
landsins.
Innflytjendur ekiftust svo í trúarlegu
tilliti: Árin 1922—1927 63893 Gyðinsiar,
57600 Múhamedstrúarmenn og 3815
kristnir menn. — í árslok 1927 voru um
649 þús. Múhumedstrúarmenn af íbúum
landsins, 79 þús. kristnir og 148 þús.
Gyðingar. — En síðan hafa fleiri farið en
komið, og þó einkum Arabar, er þykjast
ekki njóta sin fyrir Gyðingum.
Frá Ungverjalandi.
Dr. Roland Hegedus, fyrv. fjár-
málaráðherra Ungverjalands, hefir
tekið mikilli andlegri breytingu fyrir
nokkru. Hann var að missa heilsu
og lá lengi í sjúkrahúsi. Hjúkrunar-
konan færði honum biblíu, en hann
varpaði bókinni gramur út í horn
og kvaðst ekki lesa »skröksögur
Gyðinga«. Hjúkrunarkonan ljet samt
biblíuna vera i herberginu, og nokkru
siðar fór hann að lesa hana. Sá lestur
gerbreytti öllu lífi hans. Hann fjekk
aftur heilsuna, og hefir nú um hríð
ferðast um Ungverjaland til að prje-
dika, og þúsundir hlusta á hann.
Honum er ljúfast að tala um þá
breytingu, er verði á mannsbjartanu
er Kristur fær að tala við einstakl-
inginn í orði sínu.
Fyrir skömmu flutti hann ræðu í
þjettskipuðum samkomusal »skotsku
missiónarinnar« í Búdapest. Hjer er
ofurlítið ágrip af orðum hans, sem
gagntóku alla, því að dr. Hegedus
er meðal kunnustu mælskumanna
þjóðar sinnar.
Texti hans var Jóh. 7 : 37. Jesús
stóð og kallaði: »Ef nokkurn þyrstir,
þá komi hann til min og drekki«.
Dr. Hegedus sagðist vera vanur að
tala um, hvað sjer hefði veitst við
biblíulestur. Sú gjöf hefði verið á
þann veg, að hann hefði sjeð og
reynt, að ekki væri unt að gera of
mikið úr gildi Guðs orðs. Biblían
hefði leitt hann til Guðs.
»Frá alda öðli hefir mannleg sál
spurt um: Hvernig er unt að finna
Guð? Hvernig er unt að komast í
nána sameiningu við alheims and-
ann, hjarta tilverunnar? — Biblian
svarar þeirri spurningu fyllilega, að
minu áliti. Þar birtir Jesús Kristur
Guð. Satt er það að vísu, sem sagt