Bjarmi - 15.10.1929, Qupperneq 2

182
B J A K M I
andi fjölda hinnar starfandi kristni
samtíðar vorrar. Án þess að útiloka
sig frá ljósi nökkurrar þekkingar, er
henni Ijóst, að engir atburðir eins
langt aftur i tíinanum og þeir sögu-
legu atburðir, sem liggja til grund-
vallar kristindóminum, eru eins vel
staðfestir og þeir. Guðspjöllin og rit
nýja testamentisins eru vitnisburður
þeirra manna og þeirrar kristni, sem
innsigluðu vitnisburð sinn meö því,
að leggja í sölurnar fyrir hann meira
en dæmi eru til. Og með allri virð-
ingu fyrir rannsókn og þekkingu, er
augljóst að nýja testamentis ritin,
eins og þau eru, eru ábyggilegur
grundvöllur sögu og boðskapar; að
rannsókn varpar yfir þau ljósi meiri
skilnings, en skyggir ekki á sann-
söguleik þeirra og gildi. — Þessi já-
kvæða vissa á biýnt erindi til að
styrkja boöskap nútiðar kristninnar.
Án hennar vantar allan grundvöll
undir boðskap og líf.
En þegar ræða er um vissu og
óvissu á sviði kristindómsins, ber
ekki að gleyma, að gildi kristindóms-
ins og sannleikur hvílir ekki ein-
vörðungu á sannsöguleik nýja testam.
og þeirri staðfestingu, sem hann fær
í sögulegri rannsókn, heldur stendur
öllum opin leið til að reyna gildi og
kraft kristindómsins i nútiðarlífi.
sþjer skuluð öðlast kraft« var fyrir-
heiti sem fiumkristninni var gefið.
Henni . var sýnd leið, sem hún átti
að ganga með Guði sínum, fyrir
Jesúin Krist. Og henni var heitið
nálægð hans og krafti hans anda í
lífi sínu, ef hún gengi þá leið. —
Enginn öðlast verulega vissu um
gildi kristindómsins, nema hann sje
fús til þess að prófa hann í lifinu.
Og söguleg rannsókn, fráskilin því að
leggja út á þá leið, sem kristindóm-
urinn bendir, veitir mjög einhliða
sjón á þvi, sem kristindómurinn hefir
til sins ágætis. Orð og ummæli nýja
testam. verða ekki á annan veg skilin
en að Kiistur hafi heitið nálægð sinni
og áhrifum lærisveinum sínum um
allar aldir, eins raunverulega og
meðan hann umgekst þá að sýnileg-
um návistum.
þetta verður ekki reynt nema
þannig, að maður í allri auðmýkt
vilji hagnýla sjer þær leiðir til þess,
sem hann bendir oss á. Vissa frum-
kristninnar hvíldi ekki einungis á
vissu um, hvað Kristur hafði verið
og gert, heldur líka á því, hvað hann
var henni áfram, og hvað hún fram-
kvæmdi fyrir hans áhrif. t*essi vissa,
sem byggist á reynslu, stendur jafnt
til boða nú og áöur fyrri. Þegar alt
lif kristninnar og kristnihald skoðast
i því ljósi, að það eigi að færa kraft
Guðs, fyrir Jesúm Kiist, inn i mann-
legt líf, til að umbreyta því í sam-
ræmi við hans vilja, blasir það við
oss í nýju ljósi, sem færir frið og
fullvissu. Þannig eignast menn ekki
einungis sjálfir fullvissu um gildi
kristindómsins, heldur færa menn
líka þannig öðrum heim hinn örugg-
asla vitnisburð uin kraft fagnaðar-
erindisins.
Hjá engri þjóð hefir það ef til vill
loðað við fremur en hjá oss Islend-
ingum, að brjóta megi til mergjar
gildi kenningar kristindómsins, með
beilabrotum einum saman. Ekki ber
að gera lítið úr þýðingu alvarlegrar
og djúprar umhugsunar, en á hitt
má ekki skyggja, að umhugsun og
lff má ekki vera fráskilið hvað öðru.
Sá lykillinn, sem hvað helst opnar
leið til verulegs skilnings á kristiu-
dóminum, er að sækja fram á leið
þess lífs, sem krisli dómurinn inn-
rætir. þá lýsir hvað öðru, djúptæk
umhugsun og persónuleg reynsla.
Vakandi kiikja og kristni finnur
til þess alstaöar sem heilags hlut-