Bjarmi - 15.02.1931, Blaðsíða 4

28
B J A R M I
Lindin. 2. ár. 1930.
Þaó er góós viti, aó þetta ársrit frá
prestafjelagi Vestfiróinga viróist ætla aó
halda áfram, skila útgáfukostnaói og
flytja ýmislegt gott bæði frá prestum og
leikmönnum. Ræóur, greinar, ritdómar og
ljóð eru þar nálægt 30, en sumt, því mióur,
fremur bragódauft, óákveóió mas um trú-
mál. Jólaræóa sra Jóns Ölafssonar í Holti,
sem ritió byrjar á, flytur alveg ókristnar
únítaraskoóanir á hlutverki Krists. Sra
J. Ó. kallar Krist aó vísu frelsara, en seg-
ir þó: »Hann kendi mönnunum aó vinna
aó því aó frelsa sig sjálfir,. meó j>ví aó
hætta aó vilja j>aó sem rangt er og ástunda
þaó sem gott er og fagurt«. — Geta allir
sjeó að sú staóhæfing kemur hvorki heim
vió Nýjatestamentió nje Passíusálmana
nje ýmsar ritgeróir í Lindinni.
Sra Böóvar á Rafnseyri skrifar ritgevó
er hann nefnir: »Hvaó kennir Jesús um
framhald lífsins?« Þar segir hann, er har.n
hefir talió upp ýms harmkvæli jarólífsins:
»Hinn sorglegi sannleiki í öllu þessu er sá,
aó mestallar, ef ekki allar þessar þján-
ingar, líóur mannkynió sakir heimskunn-
ar. Frá hendi Guós er lífió inndælt og
fagurt, en heimskan hefir gert þaó aó kvöl
fyrir svo sorglega mörgum, ýmist heimska
sjálfra vor eða annara«.
En slík fullyróing er í meira lagi grunn-
færnisleg og raunalegt aó roskinn prest-
ur skuli ekki muna eftir aó syndin er
þyngsta böl og þjóóamein og aó hún er
spilt viljastefna en ekki tóm »heimska«.
Gáfur og göfuglyndi fara ekki jafnan
saman, heldur ekki heimska og illgirni.
Og mjer liggur vió aó segja að það sje
hættulegt bæói í trúarlegu og siðferóilegu
tilliti aó blanda saman heimsku og synd.
Jeg kæri mig ekki um aó telja fleira
upp af rangmælum í bókinni, en vil held-
ur benda á hitt, sem vel er sagt. — Ræóa
Sra Sigtryggs prófasts á Núpi vió minn-
ingarhátíóina 1 Dýrafirói lióió sumar er
góó hátíóaræða og erindi sra Jónmundar
Halldórssonar um »Kraft fagnaóarerind-
isins og. kröfur nútímans« er ágætt, eig-
inlega þaó besta í bókinni, aó mínum dómi.
Hann er ekki hræddur vió aó kalla synd-
ina rjettu nafni og segir meóal annars:
»Þaó er því fráleit hugsun aó reynandi
sje aó vinna:;:) manneskjur nútímans fyr-
ir Guós ríki á alt annan hátt en mann-
eskjur eldri tíma, og aó fagnaóarerindi
Jesú Krists eigi aó tylla sjer á tær vió
aldarandann og tískuna, Nei, manneskjur
nútímans bera í brjósti sjer alveg sama
þvermóóskufulla og óhlýóna leitandi og
spyrjandi mannshjartaó og manneskjur
eldri tma - - og þeim er engu síóur þörf á
syndafyrirgefningu og endurlausn«.
Er þaó vel sagt og ekki er áframhaldió
lakara; og vert aó eignast ritiö vegna þess-
arar ritgeróar einnar, þótt ekki væri
meira,
Sra Helgi Konráósson skrifar skorin-
oróan ritdóm um bók sra Gunnars í Sáui’-
ba^ um Jesúm Krist, og þar sem sra H.
K. er einn af yngstu prestum landsins, og
því enginn »gamal-guófræðingur«, er vel
vió eigandi aó birta nokkuð af ritdómin-
um í Bjarma. Hann segir:
»Sjáió vióurstygó eyóileggingarinnar
standa á helgum staó. (Matt. 24, 15.).
Þeir sem búa á afskektum stöóum,
þekkja fögnuó þess aó fá nýja bók í hend-
ur. Maóur tekur á móti henni eins og gesti,
sem beióist næturgistingar, og hugsar sjer
aó greiða eitthvaö fyrir honum, þegar
hann leggur á staó aftur. En ef hann
notar kveldstundina til aó ljúga einhverju
aó manni, og reynir síóan að stela ein-
hverjum dýrmætum hlut, áóur en hann
fer, þá má hann þakka fyrir aó sleppa
óumtalaó.
Mjer fanst sem slíkur gestur hefói kom-
ió, er jeg lagói frá mjer aó loknum lestri
Frh. á bls. 30.
*) f bókinni, bls. 119, stendur minna, en mun
vera prentvilla.