Bjarmi - 15.02.1931, Blaðsíða 6

30
BJ ARMI
Frh. frá bls. 28.
bók Gunnars Benediktssonar, sem hann
hefir gefið nafnió Æfisaga Jesú frá Naza-
ret. Sannleikui-inn er þá orðinn œrið
svip.brigðagjarn, ef hann er bæði í bók
þessari og guóspjöllunum, ásamt þeim
bókum, sem skrifaðar hafa verið af hlýju
til Jesú Krists og lotningu fyrir honum.
Og ekki mun það talin óþarfa eftirsjá eft-
ir einhverjum hjegóma, að mjer sárnar til-
raun höfundar til að svifta mig og
aðra óhamingjusama lesendur bókarinnar
trúnni á Jesúm Krist, sem opinberun
Guðs«.
Nýlunda, og hún verulega góó, er að sjá
í bókinni sjerstaka grein er heitir »Safn-
aðafrjettir«. Er þar sagt ýmislegt um
kirkjumál nokkurra safnaða, er eftirtekt
má vekja, og er vonandi aó lengri verði
sá frjettabálkur næsta ár. Pví að það er
ekkert vafamál, að slíkar frjettir eru til
hvatningar og leiðbeiningar að ýmsu leyti.
Bjarma væri og mjög kært að fá slíkar
frjettagreinar.
------■»><*><•■----
Leiðrjetting-. Pví miður voru nokkrar prent-
villur I kvæðinu »Á gamlaárskvöld« í 1. tölubl.
h. á. Er því a»,nað erindið og síðari hluti þess
4. endurprentaður. Feitara letur á orðunum sem
leiðrjett eru.
Með sín hátíðaiiöld,
með sinn gleðskap og gjöld,
með sín gæfu og framfaraspor,
með sín ljettkveðnu ljóð,
meö sinn andríka óð
og sitt Alþingis hátiðar vor.
Með sitt þrotlausa þras
og sitt margskonar mas,
og sinn mislita stjórnmálalýð.
Með sinn dugnað og dáð,
sina reynslu og ráð,
og sitt rangláta innbyrbis strib.
Síðari hluti 4. erindis:
ó, að hjarta og hönd
vildu binda hjer bönd
yfir bræðralag, kærleik og trú.
Pá er vegiirlnn vís,
þá úr roðanum rís
hin rjettlagða mannvinabrú.
Ávarp.
í fyrra barst Bjarma brjef og »ávarp ti! Al-
þingishátiðarinnar« frá einum vina sinna í Cana-
da, er verið hefir »baslari« (þ. e. einbúi) í 15
ár. Þótt ávarpið væri ekki lesið á Lögbergi, birt-
ir Bjarmi nú kafla úr þyí og brjefinu. Hvort-
tveggja sýnir meðal annars hvert hugur landa
vorra vestra leitar i einveru og á alvörustund-
um. Einbúinn skrifar:
»Þú hefir, þrátt fyrir alt, sent mjer
blessaóan Bjarmann fram til næstu stund-
ar. Hjartans þökk, jeg má ekki án hans
vera, og el þá von að mjer auönist að g.iöra
upp við þig áóur en lýkur síöustu sporum.
Formáli ofurlítill: Það var hjerna um
jólin í vetur. Jeg var aleinn sem fyr (15
ár). En heyrðu: jeg er ekki sakamdð-
ur fyrir mönnum. Tómlegt var - fanst
mjer. Jeg vissi af skógarhöggsmönnum --
Ungverjum hálfa mílu hjerna fyrir
vestan. Heldur en ekki neitt, datt mjer í
hug aó skjótast þangað. Til erindis greip
jeg meó mjer nýjan mjólkurdropa að færa
þeim á stórhátíðinni. Þegar þangað kom,
sást enginn maóurinn; allir á burt. Svo
búinn rölti jeg heim. Engan mann sá jeg
jóladaginn .. alla hátíðina — . Dálítil bót
í máii samt: Um kvöldið 1 myrkri, þegar
eimlestin rann hjá, gall hún við hátt, áóur
en hún skaust yfir »krossinguna«, fjórð-
ung mílu frá. Ö, sei, sei. Jeg var svo
sem ekki eina mannvera .hnattarins, skildi
jeg þá glöggt. Þó jólin væru döpur, var
hugurinn hress og næsta rogginn, flaug
víóa um; stanzaði aðeins þar og þar. Þing-
völlur við öxará varð glæsilegasti viökomu-
staóurinn, enda dvalið þar stundarkorn,
eða á meðan mjer datt í hug, að senda
þangaö kveöjuávarp ....«
Kaflar úr ávarpinu:
ísland! Sæl og blessuð, elsku mamma!
íslendingar! Sæl og blessuð elsku þjóóin
mín!
Ó Guð, heilagi faðir! Blessaðu þennan