Bjarmi - 15.03.1931, Blaðsíða 4

44
BJARMI
tíma játa þessar þrjár játningar. en þar
við bætast svo þær játningar, aöallega frá
16. öld, sem taka sjerstaklega fram hvað
einkenni þær kirkjudeildir, sem þá voru
að myndast eða mótast, og er Agsborgar-
játning lúterskra safnaða langmerkust
þeirra allra.
---—•> <-> <•--
Tilaga um útvarp.
títvarpið er að leggja undir sig land-
ið. Sennilega verða viðtæki komin á flest
heimili innan fárra ára. Eflaust er það
alment talað mikið gleði og þakkarefni.
Þar með er ekki sagt, aó útvarpinu þurfi
endilega að vera hælandi að öllu leytí
nú þegar, hvað þá að það sje svo full-
komió að engra umbóta á því sje að vænta.
Þvert á móti er vonandi að það standi
til bóta svo aó segja á öllum sviðum,
eins og alt sem er í bernsku. Næstu ár
verða reynsluár þess og lærdómstími. Al-
menningur áttar sig betur og betur á
því hverju hann vill fá útvarpaó, og ráó-
endum þess veróur æ ljósara hvaða kröf-
um þeim ber að verða við. Er líklegt að
þeir verði mjög hlustnæmir á allar breyt-
ingartillögur, og fúsir til að sinna hverju
því nýmæli er telja veröur æskilegt og
framkvæmanlegt.
Að sinni skal aöeins nefndur einn ann-
marki, sem þegar er kominn í ljós við-
víkjandi útvarpinu og borin fram um-
bótatillaga að því er hann snertir. Er
það gert í þeirri von að útvarpsráðió at-
ugi máliö og taki tillöguna til greina,
finnist því málió nokkurs vert og sjái
sjer fært að verða við óskum um lagfær-
ing á því.
Eins og sakir standa starfar útvarps-
stöóin aðallega aó kvöldinu frá kl. 7,25
—9. Verður svo sjálfsagt líka í framííö-
inni, því að þann tímann gefast flestum
tómstundir til þess að færa sjer útvarp-
ið í nyt. Á það ekki síóur við um sveit-
irnar. Þar er klukkan víða látin vera
klukkustund eða meira á undan síma-
klukku, og er því öllum útistörfum, nema
mjöltum, lokið að öllum jafnaði aó vetr-
inum, þegar svo er hallað degi. En mjölt-
um má haga svo, að þær sjeu fram-
kvæmdar, þegar þau efni eru á dag-
skránni, sem síst draga huga alls þorr-
ans, svo sem kensla og fleira. En einmitt
vegna þessa, að útvarpið verður að starfa
á þessum tíma, er sá galli á gjöf Njarð-
ar, aó þar sem húslestrar eru um hönd
hafðir, og þrátt fyrir alt er þaó allvíða
þann dag í dag, virðist útvarpið ætla að
gerast þeim nálega ósigrandi þrándur í
götu. Svo fáment er nú á sveitaheimil-
unum, að allir eru þrælbundnir við margs-
konar störf frá morgni til kvölds, og
hafa því ekkert færi á, að njóta guðrækn-
isstundar aó deginum. Enda hefur sú
venja tíókast að lesa lesturinn rjett áð-
ur en gengió er til náða og margt, sem
með henni mælir.
Enginn getur þjónað tveimur herrum.
Eins og sagt hefur verió, er ekki unt aö
lesa lesturinn á útvarpstímanum, þvi
mjaltir og annað kallar að, þegar það er
á dagskrá, sem fjöldann fýsir ekki að
hlusta á. En eftir útvarpstímann er svo
áliðið á »sveitaklukku«, að mönnum er
mál á að komast í rúmið.
Nú vil jeg allra manna síst gera lít-
ið úr útvarpinu, en eigi get jeg ætlað,
að alt sem það býður sje betra en hús-
lesturinn, nje að hann megi hverfa úr
sögunni fyrir þessar sakir. Er það líka
talsvert öndvert, að nú þegar unnið er
að endurvakning húslestranna, með út-
gáfu nýrra lestrabóka, hvatningarrits
um heimilisguðrækni og' ýmsum áskorun-
um lærðra og leikra og talsvert hefur
unnist á því sviði, þá verói útvarpið til
þess að bægja mönnum frá aó halda