Bjarmi - 15.08.1931, Page 2

122
BJARMI
getaó þakkað sjer þaö sjálfum« (Ef. 2, 8.).
Góðverk vor veita oss ekki inngöngu í Guðs
ríki. Ekki heldur það, að vjer sækjum Guðs
hús reglulega eða fylgjum vissum kröfum
kirkjunnar. Pað er aóeins eitt er veitt get-
ur sálinni inngöngu í ríki Guós, og þaö er
að vjer þekkjum Jesúm Krist og sjeum
þekt af honum. Þekkir þú Jesúm Krist?
Jeg spyr ekki hvort þú hafir lesið mikið
um hann eða dáðst að kenningu hans eða
talað um hann við aóra. Heldur —• þekkir
þú hann sem þinn persónulega frelsara og
vin; hefir þú helgað honum líf þitt? Ef
ekki, þá þekkir þú hann ekki og tilheyrir
þá þeim hóp, er heyra mun þessi þungu orð
Krists: »Jeg þekki yður ekki. Víkið frá
mjer!« Eóa ert þú meðal þeirra, er hugs-
unarlaust láta leiðast af heiminum, og
heyrir ekki er Jesús kallar til þín. Enn þá
kallar hann og býður þjer frelsi og líf. Ef
þú heyrir ekki rödd hans, er það vegna
þess, að heimurinn hefir gagntekið hug
þinn og hjarta. Eða hyggur þú að öðlast
frelsi án þess að bera krossinn? Jesús seg-
ir: »Vilji einhver fylgja mjer, þá afneiti
hann sjálfum sjer, taki upp kross sinn og
fylgi mjer«. Vjer erum dýru verði keypt,
keypt með blóói Jesú Krists. Á hann því
ekki heimting á lífi voru og þjónustu? —
Hann þráir líf vort aðeins til þess að hann
megi auðga þaó og blessa.
Vinur minn! Átt þú þetta líf í Kristi?
Eða verður þú í þeim hóp, er Guð verður
að neita um inngöngu? I þeim hóp verða
bæði ungir og gamlir, er hafa eytt æfi
sinni í þjónustu Satans og sintu ei viðvör-
un Drottins. Hió þrönga hlið er Jesús Krist-
ur. »Jeg er dyrnar; ef einhver gengur ’nn
um mig hann mun hólpinn verða«. Jesús
er eini vegurinn til föðurins.
Þröngar dyr eru takmörkum bundnar.
Vjer getum ekki borið stórar byröar í gegn
um þröngt hlió. Eins mun vera með hlið
eilífa lífsins. Þú kemst ekki með b.yrði
syndar þinnar og sektar, ekki heldur með
góðverk þín, er þú ætlar að bera fram fyr-
ir Guð. Nei, þú veróur að fara tómhentur,
treystandi aðeins á blóð Jesú Krists þjer
til frelsis.
Margir eru þeir, sem hika, jafnvel þó
þeir viti þörf sína. Þeir elska heiminn ou'
það sem heimsins er og eru því tregir til
að snúa sjer til Jesú. Þeir draga það dag
frá degi, þar til þaó er orðið of seint, ou
hliðinu er lokaö. Komið til Jesú. hikið ekki.
Aó vísu munu Guðs börn hafa þrenging
í þessu lífi, en heima hjá föðurnum bíður
þeirra gleói, friður og eilíf sæla.
Ungur maður fór frá foreldrum sínum
og lagði af stað út í heiminn. Hann vikli
sjá meira af lífinu. Er hann kvaddi móð-
ur sína, grátbað hún hann að vanrækja
aldrei að lesa Guðs orð daglega. Lengi vel
skrifaði hann henni vikulega, en svo fór
brjefunum að fækka, þar til loks þau
hættu alveg að koma. Heimurinn hafði
sigrað hann og tekið frá honum það besta,
er hann átti. Gamlir kunningjar hans
töldu hann glataóan ræfil, en í hjarta móð-
ur hans er enn þá von, að hún fái dreng-
inn sinn heim aftur. Mörg ár líða, en loks
er það eitt kvöld, aó hann kemur til baka,
hungraður, óhreinn, allslaus. Löngunin til
að sjá einu sinni enn gömlu foreldrana
sína knýr hann til aó nálgast gamla heim-
ilið sitt, en hann þorir ekki aó gjöra vart
við sig. Hann læðist að glug'ganum og
horfir inn. Þar sjer hann föður sinn ald-
urhniginn sitja við borð og lesa. Við ofninn
stendur móðir hans, harla þreytuleg. Það
var afangadagskvöld jóla. Hann sjer hvar
búið er að leggja á borð, og er lagt fyrir
þrjá. Þá vaknar von í hjarta hans. Þau
áttu þá von á drengnum sínum. Hann hik-
ar ekki lengur, en hleypur að dyrunum,
opnar og kallar: »Mamma, pabbi, jeg er
kominn heim, en jeg kem eins og glataði
sonurinn«. Fagnandi faðma þau hann að
sjer, og' rhóðirin segir: »Við höfum alt.af
beðið þín, og sjá, jeg hefi lagt á borð fyrir