Bjarmi - 15.08.1931, Síða 4

r
124
BJARMl
með miklum innileik og skilning'i á hugsun-
arhætti og freistingum æskulýósins.
Sumir halda því fram, að það fæli fólk
frá aó koma í kirkju og á kristilega fundi,
ef talað er um synd, og segja, að ungling-
ar hafi enga syndatilfinningu, •—- reynsla
mín í hau 20 ár, sem jeg hefi starfað á
meóal æskulýðs Noröurlanda er öll á ann-
an veg; oft er það, að hinir bestu og sak-
lausustu unglingar hafa mikla syndatil-
finningu, vegna bess að samviska þeirra er
svo viókvæm og kröfur þeirra til hrem-
leika hjartans háar. Unglingar muna oft
betur en þeir eldri, »aó Guð þekkir allar
hugsanir hjartans«.
Bræðurnir Wood og frú Wood voru ekki
hrædd við að tala við unga fólkiö sem
streymdi á fundi þessa — um synd. 1 þrjú
kvöld í röð var ræöuefnió: Hvað er synd?
Sigur yfir synd. Fyrirgefning syndanna.
Hin kvöldin var talað um að fylkj.a sjer
undir merki Krists, gefa honum hjarta sitt
heilt og óskift og vitna um hann og vinna
aðra fyrir hann. Það var talað um starf
heilags anda og um ábyrgó einstaklingsins
gagnvart kirkjudeild sinni.
»Og spámaóurinn sá dal, sem fullur var
af skinum beinum« (Esek. 37) sagói einn
ræóumaðurinn, »því líkt er ásigkómulagió
í mörgum sóknum í þessari stóru borg,
söfnuðurinn er eins og skinin bein í and-
legum skilningi. Það er ekkert líf; andleg-
ur dauði hvar sem maður snýr sjer; kcm
þú lífsandi og anda á þennan val, aó hann
megi lifna við! Dýrólegir hlutir myndu ske
á meóal vor ef hver einstakur meðlimur
safnaóanna færi aó hreyfa sig, lifnaói vió,
risi á fætur og færi að vitna um Guó sinn
og skapara. Þá myndi koma annar bragur
á heimilin, á tal manna, á verkstæóunum,
í verslunarhúsunum og verksmiójunum.
Þá myndi veröa meiri heióarleikur í við
skiftum, hreinskilni í viómóti og góóvilji í
garó annara. Stattu upp og skín sem ljós
í náttmyrkri þessarar aldar, - er skipun
Drottins t.il kristinnar kirkju —, og' kristin
kirkja er söfnuóurnir«.
Mjer mun seint úr minni líóa, ræða sem
Friórik Wood hjelt á pálmasunnudag um
hrygó Jesú yfir Jerúsalem. Textinn var:
»Og er hann kom nær og sá borgina, grjet
hann yfir henni«, Lúk. 19, 41. Átakanlega
talaói hann út frá þessum oróum, um hina
miklu andlegu neyó meóal miljónanna í
þessari stóru borg, - og- það var svo hljótt
í kirkjunni, að vel hefói mátt heyra títu-
prjón detta.
Á leíðinni heim, datt mjer í hug saga,
sem jeg hafói heyrt um danskan biskup:
Hann stóö á hæó og horfði yfir kaupstaó-
inn, þar sem hann bjó. Vinur hans, sem
var með honum. sá nokkur tár hr.ynja
nióur kinnar hans. »Hvers vegna grætur
þú?« spuröi hann biskupinn. »Jeg var aó
hugsa um hinar mörgu þúsundir í þessum
bæ, sem ekki hafa snúið sjer til Guós«, var
svarið.
Þegar hjörtu safnaða kristinnar kirkiu
verða snortin af þessari heilögu sorg, —
fara eyóimerkurnar aó blómgast.
Dagblöóin sögðu, að múgur og marg-
menni sækti fundi þeirra Gipsy Smiths og
sjera Fletchers; og svo fór það að kvisast,
að þaó væri vakning bæói hjer og þar í
borginni, og svo kom sú gleðilega fregn,
aó fólk sneri sjer í hópum til Guðs. »Vor-
regnió er komió«, skrifar eitt af kristilegu
vikublöóunum, »Guó hefir sent okkur vakn-
ingu, og þessi andlega hreyfing er svo
kröftug, að þvílíkt hefir ekki átt sjer siað
síðan Moody og Sankey heimsóttu Stóra-
Bretland árið 1880«.
Þessir vakningafundir enduóu meó þakk-
lætishátíó í Albert Hall 9. og 10. apríl. Þótt
fundarsalurinn í Albert Hall hafi sæti fvr-
ir 10 þúsund manns, var aósóknin svo
mikil, aó það varö aö leigja salinn í tvö
kvöld. Jeg var með bæði kvöldin.
Sonur eins af hinum nafnkunnu stór-
kaupmönnum Skotlands, Lindsay Glcgg.
stjórnaói fundinum. IJann er maöur mjög