Bjarmi - 01.08.1932, Qupperneq 4

116
BJARMI
fyrir börnin og þá, sem færa honum þau.
Hitt þarf ekki á að minnast, það er. svo
augljóst, að kristin þjóð, sem launar kenn-
arastjettinni sæmilega fyrir j)að, að undir-
búa æskulýðinn undir lífsstarf bans í
kristilegu þjóðfjelagi, ái fylsta rjett á j)ví,
að lírefjast heilhuga kristindómsfræðslu
af hendi kennaranna. Ef j)eir ekki, af trú-
arlegum eða öðrum ástæðum, geta kent
kristindóm, eiga þeir að leggja niður starf-
ið. Það er að vísu satt, að trúmál eru einka-
mál hvers manns, en með því að vera trú-
laus eða hafa gagnstæðar trúarskoðanir
og foreldrar og börn þeirra, hafa kennar-
arnir engin rjettindi eignast til að kenna
þeim börnum. Ónæmir menn við misling-
um geta auðvitað hagað sjer eins og þeim
gott þykir í þeim efnum, en menn, sem
ganga með mislinga, eiga engan rjett á
að veta innan um ósjúka menn, sem Iaeir
geta smitaö. Nú er þetta trúarringls-
faraldur, — ef j)á um það er að fæða,
scm ástæðu, — einna svipaðast misiing-
um. Og það er ekki nokkurt vafamál á
])ví, að bæði kennarar og aðrir myndu
hafa fylsta samhug með hverri móður,
sem vildi verja barnið sitt fyrir misling-
um, — og þá ekki síður fyrir vantrúnni.
Prestur.
------—> <£> <•—--—
Stói'.st(ikii|)lngli1 síðasta samþykti, meöal ann-
ars:
1. Stórstúkan tjáir þeiin prestum þakkir, er
prjedikað hafa bindindi í kirkjum sínum, en ósk-
ar þess jafníramt, að það verði íöst og viðtekin
regla allra presta, að prjedika bindindi í öll-
um kirkjum sínum að haustinu eða snemma
vetrar.
2. Stórstúkan telur, að sjerstaka áherslu verði
ao leggja á öll kenslu- og- siöferðismál þjóðar-
innar, og væntir stórstúkan j>ess, að kennarar
oi; prestar landsins styrki fastlega bindindis-
starfsemi og sýni mönnum fram á skaösemi á-
fcngis.
Stórstúkan lílur svo á, aö eigi megi frekka
I>essum starfsmönnum þjóöfjelagsins, enda treyst-
ir hún því, að þeir skilji köllun sína og vinni
ao J)ví að göfga og jn'oska j>jóðina.
Frá Madras á Indlandi.
Þegar jeg fer í skólann liggur leið mín
fram hjá mörgum musterum Ilindúa.
Venjulega er stór .hópur »helgra meinlæta-
manna« við eitt Jteirra. Þeir eru nefndir
Sanníasíar, og er átakanlegt að sjá útlit
Musteri t Mylapore í Madrasfylki.
þeirra og píslir J)ær, sem þeir sækjast
eftir. — 1 steikjandi sólarhita baka þeir
sig við bál, sumir horfa móti sól, aðrir
liggja á trjegöddum, o. s. frv.
Af hverju gera þeir þetta? — Þeir halda,
sumir, að guðum |)eirra sje það þóknan-
legt. Þeir þrá sájarfrið og vona, að J)ján-
ingar líkamans sjeu sálunni jirep að friðar-
heimi. Sumir munu þó nota meinlætin til
fjárdráttar. Almenningur dáist að þeim
eða óttast þá og gefur j)eim af örlæti.