Bjarmi - 15.05.1934, Blaðsíða 5

BJARMI
75
er að vakna og þar eru geysimiklar þjóð-
málahreyfingar. En þá vil jeg bæta við:
Hindúatrúin veitir þeim engin öfl nje liðs-
sinni. öll endurnýjunar og breytingaöflin
koma frá, Kristi.
Vjer leitumst ekki við að flytja Indlandi
hugsýn, en vjer flytjum Indlandi frásögn,
frásögnina um að orðið var hold og bjó
með oss. Vjer leitumst við að gefa Ind-
landi Krist; minna erum vjer ekki ánægð-
ir með og betra getum vjer ekki gefið
III.
Af hverju störfum vjer að kristniboði?
Blátt áfram af þeirri ástæðu að vjer g'et-
nm ekki verið kristnir nema vjer útbreið-
>?m kristindóm. Kristniboð er fLutningur
boðskapar um Jesúm Krist út um heim.
Jesús sjálfur er sannleikurinn. Sannleikur-
inn s etur ekki samkvæmt eðli sínu verið
staðbundinn, hann er almennur, gildir al-
staðar, og alveg óháður því hvað margir
eða fáir sjá hann. Hið ósanna eða ranga er
bundið við missýningar einstaklinganna
margra eða fárra. Ef einhver segði í
alvöru að 2 og 2 væru 5, þá væri það ?-
tnyndun hans sjálfs. Hitt að 2 og 2 eru
4 er almennur sannleiki, alveg óháður því
bvað margir kannast við hann.*)
Orskurðaratriðið er ekki: Eigum vjer
að senda kristniboða út um heim eða ekki?
Heldur er úrskurðaratriðið enn dýpra
°g róttækara: Er sannleikur fagnaðarer-
lndisins almennur, œtlaður 'óllu mannkyni
eða sjerstökum þjóðum?
Hafi fagnaðarerindið ekki almennt gildi,
bá er það ekki satt.
En sannleikurinn hefir almennt gildi og
Pví störfum vjer að kristniboði.
Andmælin eru ýmiskonar, það má líta
;i fáein: Asíumenn segja stundum: »Pað
0|' valdafíkn bak við kristniboðið. Vest-
,!) »Stóra margföldunartaflan« er jafnrjett fyr-
11 hví,, ])ótt meiri hluti mannkynsins ruglist í
henni.
rænar þjóðir ásælast lönd og senda kristni-
boða á undan til að gjöra oss óhrædda
við vestræn áhrif.« Því miður er ekki unt
að fullyrða að enginn fótur sje fyrir þess-
ari ásökun. Þess eru dæmi bæði í Kína
og á Indlandi að kristniboðar hafa ekki
verið hlutlausir í stjórnmálum. Það hafa
að vísu verið undantekningar, — en eðlilegt
samt að innlendir menn ókristnir haldi
þeim dæmum mjög á lofti. En benda má
þá á, að kristniboðsfundurinn mikli í Jerú-
salem árið 1928 i samþykkti í einu hljóöi
(fulltrúar frá 50 löndum) að biðja stjórn-
ir vestrænna þjóða að sleppa allri erlendri
ríkisvernd með kristniboðum og éignum
kristniboðsfjelaga í ókristnum löndum.
Aðrir seg'ja að kristniboðar sjeu að strit-
ast við að flytja trúmála og sjerflokka á-
greining kristinna landa til ókristnu land-
anna. Því miður er það heldur ekki ástæðu-
laus ásökun. Vjer höfum stundum munað
betur éftir að boða sjerskoðanir kirkju-
deildar vorrar eða sjerstefnu fjelagsins,
sem sendi oss, en að boða Krist sjálfan.
Samt játum vjer og reynum yfirleitt að
muna, að vjer erum ekki sendir að heim-
an til að reyna að búa til smámynd eða
eftirlíking'u af fjelagi voru eða kirkju,
heldur til þess að boða Krist, svo að smá-
mynd af hjartalagi hans megi endurspeg'l-
ast í hugarfari einhverra sem ekki þekktu
hann fyrri.
Kristur er ástæða kristniboðsins.
Kristúr er takmark kristniboðsins.
Kristur er eina hjálpræði einstakling-
anna, og einkavon þjóðanna.
Margoft verðum vjer í kristniboðsstarf-
inu að bera kinnroða fyrir »kristna« þjóð
vora eða kirkjufjelag vort, sem ætti að
sýna miklu betur krafta kristinnar trúar
en það gjörir.
Kristniboðsfjelögin eru heldur ekki
gallalaus; við það hljótum við að kannast
gagnvart Guði og glöggum mönnum.
Vjer kristniboðar erum heldur ekki galla-
lausir sjálfir. Á öllu þessu hljótum vjer