Bjarmi - 15.05.1934, Blaðsíða 11

BJARMI
81
»Sauikoniur i sraflivelfiiipiiiiir
Dr. Stanley Jones fór í mars og fyrri
hluta apríls fyrirlestrarför um Norður-
lönd og Eystrasaltslönd eins og þegar hef-
ir verið sagt frá. Leiðsögumaður hans var
Wade biskup Metodista á Norðurlöndum.
I kyrru vikunni hjeldu þeir samkomur
á Eistlandi við geysiaðsókn, en á páskadag
fóru þeir frá Tallinn (Reval) til Lenin-
grad. Dr. St. Jones fjekk ekki að flytja
nein opinber erindi á Rússlandi, en fjekk
þó að hitta að máli þá trúmálaleiðtoga, sem
enn starfa í borgum þeim, sem um var
farið, en eru þar í ónáð stjórnarvalda og
búa við ýmsar ofsóknir. »Þeir samfundir
minntu á samkomurnar í grafhvelfingum
Rómaborgar, þegar kristnir menn urðu að
fara huldu höfði,« sagði dr. St. Jones.
»Hvers vegna farið þjer til Rússlands?«
spurðu blaðamenn hann.
»Ástæðan til þeirar farar er sú, að stúd
entar á Indlandi spyrja mig iðulega á
»spurningafundum«: »Hvað segið þjer um
kommúnismann á Rússlandi?« — Komm-
únismi er eins og þjer vitið eitt af þeim við-
fangsefnum, sem stúdentar ræða um allan
heim, og ef til vill óvíða meira en á Ind-
landi. — Og þegar jeg er spurður svo,
hefi jeg fundið til þess, að jeg skuli ekki
hafa sjeð mig um á Rússlandi. Það er ann-
að að frjetta og lesa og annað að sjá sjálf-
ur. Og fyrst jeg fjekk þetta tækifæri,
er sjálfsagt að nota það.«
Frá Moskva fór dr. Jones beina leið til
Indlands, en Wade biskup sneri við til
Norðurlanda. Seg’ir biskupinn svo frá
Rússlandsförinni í Sænska Morgunblaðinu:
»Aðra eins páska hefi jeg aldrei lifað.
Jafnskótt og við vorum komnir yfir landa-
mæri Rússlands á páskadaginn var allur
helgidagafriður horfinn.*) Allar kristnar
PáskaháUðin var þó fyrrum aöal-stórhátíð
Hássa, eins on annarsstaðar i grísk-kaþólskri
kirkju. Ritstj.
hátíðar og helgidagar eru úr lögum numd-
ar hjá Rússum. I Leningrad komum við
í Isakskirkjuna miklu, sem nú er orðin
safnhús guðleysis. Það var átakanlegt,
mildast sagt, að litast um í þessu forn-
fræga musteri kristninnar og sjá þar ekki
annað en allskonar guðlastanir í myndum
og ritmáli. Um kvöldið lögðum við af staö
út í bæ að leita að einhverri kirkju, þar
sem guðsþjónusta færi fram. Eftir langa
leit fundum við óálitlegt samkomuhús á
baklóð, þar sem kristið fólk var saman
komið. Það voru fyrstu kynni okkar við
kristilegt starf í Rússlandi.
»Sje kirkjunni hafnað lendir allt í öng-
þveiti,« hefir dr. Jones stundum sagt, og
viðkynning okkar við Rússa staðfestir það.
Rússnesk frjettablöð minntust ekki einu
orði á ferðalag dr. Jones, og var það ærið
ólíkt því, sem hann hefir átt að venjast
annarsstaðar. — En skömmu áður en hann
kom hafði þó aðalblaðið í Moskva, »Isves-
tija«, flutt grein, þar sem teknar voru upp
nokkrar meginhugsanir úr því, sem er-
lend blöð höfðu haft eftir honum. Vitaskuld
var hans hvergi getið í því sambandi, orða-
lagið nokkuð á huldu og Guðs nafn hvergi
nefnt. Þó var að því vikið að varanlegar
hugsjónir yrðu ekki reistar á efnalegum
og verklegum framförum einum. Menn sæu
að lifnaðarháttum og siðferði hefði farið
aftur hjá þjóðinni þrátt fyrir efnalegar
og verklegar framfarir. Rússlandi bæri
nauðsyn til að reisa framtíðarvelferð þjóð-
arinnar á siðferðilegum grundvelli o. s. frv.
Þessháttar skrif er nýlunda með Rúss-
um á vorum tímum.
Þrátt fyrir allar ofsóknir hafði kristið fólk
i Rússlandi engan veginn lagt árar í bát
og þeir fjelagar sáu þess g'lögg merki í
Moskva, að það er ekki satt sem guðleys-
ingjar segja stundum, að erlendir menn
einir sæki kirkjur í höfuðborginni. Leið-
togar safnaðanna voru vongóðir um að
aftur mundi birta og ofsóknir dvína. Þeiv
sögðu: