Bjarmi - 15.05.1934, Blaðsíða 7

BJARMI
77
fjöll svo há — enginn staður svo afskekt-
ur — ekkert tungumál svo erfitt eng-
inn þjóðarígur svo mikill engin von-
svik svo róttæk — að það geti hindrað
þá kærleiksríku fórnfýsi, sem fórnandi
Guðs sonur hefir skapað í hjörtum þeirra.
Kærleikur hins krossfesta hefir sigrað þá.
Ki’istniboðið er grundvallað á kærleika
Krists.-----------
íslenskað úr bókinni »The might of sacri-
ficial love« eftir Stanley Jones. Sú bók er
meðal annars þýdd á dönsku og heitir þá
»Den lidende Kærlighed«. — De Unges
Forlag Aarhus og kostar aðeins eina krónu.
Guðstraustið.
Smásagu œtlud fermingarbörnurn.
Það var blíða logn og salla regn. Þokan
grúfði yfir fjöllunum og teygði sig fram úr
giljum og skörðum. Hún lá líkt og flóka-
slæður hjer og þar, en helst yfir ám og
lsekjum, svo langt sem sjóndeildarhring-
urinn náði.
Þetta var laugardagur fyrir hvítasunnu.
Presturinn á Stað hafði lokið barnaspurn-
ingum. Börnin voru nú á heimleið. Fjórar
stúlkur sem áttu samleið, voru nú að tala
um áhugamál sín, sem sjerstaklega voiui
í sambandi við fermingu þeirra, svo sem:
væntanlegar gjafir, veislur og skemmti-
ferðir.
»ö, að veðrið verði ekki svona andstyggi-
iegt á morgun!« mælti Bína kaupmanns-
dóttir.
»Já, segðu það,« önsuðu Anna og Marta
1 einu hljóði.
»Það væri óttalegt að hugsa sér,« mælti
Bína, »ef við sem erum nú búnar að fá
dýrindis silkikjóla, sokka skó og allt hugs-
anlegt skart ef við gætum svo ekki
komist lengd okkar, nema í viðbjóðslegum
vegnfötum, ó, hugsið ykkur! En út yfir
tseki þó ef hjela skyldi setjast á kjólinn
hennar Ingu!« sagði hún og brosti háðs-
lega.
Stúlkurnar hlógu og gáfu Ingu horn-
auga.
»Og ætli blessaður presturinn auglýsi
það ekki í kirkiunni, sem hann las yfir
okkur að lokinm fræðslu? spurði Marta.
»Jú, það var laglegur ræðustúfur sem
við fengum þar,« sagði Anna.
»Heyrðu, Inga!« kallaði Bína. »Fellur
þér ekki vel í geð að hlusta tvisvar sama
daginn á hin fögru orð, sem hann séra
okkar sagði í dag í þinn garð.«
»Fermingarsystkini eiga að bera bróður-
hug hvert til annars,« svaraði Inga, »svo
held ég að presturinn hafi ekkert meint
með því sem hann sagði þá, að minnsta
kosti ekkert illt.«
»Nei, þar kom það,« sögðu þær sem einn
maður. »Það var heldur ekki mikið ljótt
við það, þótt hann segði að Öll frammistaða
þín væri mikið betri en allra annara
barna, sem sér hefði veitst náð til að mega
uppfræða, enn sem komið vævik
»Hættið þessu, stúlkur góðar,« bað Inga.
»Nú, hvað vildir þú betra?« sagði Bína
ertandi, »annars er jeg nú farin að vona,
að sá góði maður verði svo heillaður af
þér á morgun, þegar þú verður komin í
skautbúninginn hennar mömmu þinnar,
að hann bjóði þér frúarstöðu á Stað. Þú
verður víst ekki leng'i að bæta honum
konumissinn.«
»Já, það laítur að líkum að svo fari,«
mælti Marta í líkum tón. »Við heyrðum
öll, hvað honum fannst þú vera dásamleg
í rauða vaðmálskjólnum!!«
»Jæja, hér skiftast leiðir,« sagði Inga.
»Verið nú sælar.«
»Vertu bless — við sjáumst víst á morg-
un.«
»Ef Guð lofar,« svaraði Inga.
»Ö, hve einveran er unaðsleg þeirn, sem
þrá hana,« hugsaði hún. Henni fannst það
blessun að geta losnað úr þessum leiða fé-
lagsskap. Og þessai- jafneldrur hennar