Bjarmi - 01.11.1934, Page 11

Hildur segir til sín og lýkur upp. svarar þó engu, en hniprar sig saman á legubekknum,
Augnaráð gömlu konunnar ber með sjer undrun og þög- heldur niðri í sjer andanum og kreistir aptur augun, eins
ular spurningar, og Hildur flýtir sjer að segja henni hvern- og lítið barn, sem er að fela sig.
ig að hún hafi skriðið inn um gluggann af því að hún hafi Eftir stundarkorn heyrir hún fótatak fjarlægjast, ang-
verið húsnæðislaus. Það er auðsætt að gamla konan skilur ist hennar smá þverrar, og nú reynir hún enn til að sofna,
BJARMI
169
3 rC