Bjarmi - 01.11.1934, Side 16

174
BJARMI
endal en heimatrúboðsmenn og »miðflokkui’inn«
(»centrum«) studdu Fuglsang-Damgaard.
Var hinum síðarnefnda veitt embættið í byrjun
ágúst slðastliðinn. Jafnhliða var dr. Brodersen
sóknarpresti við Jesúskirkju 1 Khöfn veitt sókn-
arprestsembætti við »Vor frúar kirkju« og gjörð-
ur stiftprófastur i Khöfn, sra Neiiendam kon-
ungl. »konfessionarius« var um leið veitt »Holm-
ens-prófastsdæmi«.
Hinn nýji Hafnarbiskup sem jafnframt er
nokkurskonar yfirbiskup dönsku kirkjunnar er
fæddur 1890 i Suður-Jótlandi, varð stúdent 1915
og var þá kallaður í ófriðinn. Var handtekinn
í Norður-Frakklandi og sat árum saman 1 fanga-
búðum hjá Frökkum. Starfaði hann þar að trú-
málum og mannúðarmálum meðal Suður-Jóta, en
Frakkar höfðu Suður-Jóta í sjerstökum fanga-
búðum og fóru vel með þá, er Jieif vissu að þeir
hefðu farið nauðugir í stríðið og vildu skilja
við Pjóðverja. Árið 1919 fór Fuglsang-Damgaaru
að lesa guðfræði við Hafnarháskóla nær þrítugur
að aldri, og nú fór loks verulega að greiðast úr
fyrir honum. Kandidat 1923, dósent 1925, dr.
theol. 1930, stiftprófastur i höfuðborginni 1933
og nú biskup. —- Pess eru dæmin færri að svo
skifti um fyrir xóbreyttum« hermanni og her-
fanga — eftir þritugs aldur. Auðvitað hefir hann
skrifað margt um trúmáJ, sem eftir hefir verið
tekið, t. d. þessar bækur: xVidenskabelig og
Kristelig Livstydning«, »Hvorfor beder vi«,
»Karl Barth og hans Theologk; xDogmerne og
det moderne Menneske« o. fl.
Góður ræðumaður, en betri »sálusorgari« og á-
kveðinn lúterskur guðfræðingur, mikill vinur Ox-
fordhreyfingarinnar, sjerstaklega vegna sálgæsl-
unnar þar, virtur og velmetinn, þótt sumum þyki
nóg um hvað fljótt honum gekk að komast i
æðsta sæti þjóðkirkju Dana. Þannig eru blaða-
dómarnir um hann.
Hann tók biskupsvígslu 30. f. m., en sama dag-
inn var til moldar borinn fyrirrennari hans á bisk-
upsstólnum Ilarold Osteníeld. Hann andaðist 24.
f. m. 70 ára gamall. Hann varð biskup árið 1911,
en hafði áður verið prestur um 20 ár. Ber öllum
kunnugum saman um að hann hafi verið ágætur
maður á ýmsa lund. Góður vinur ísl. kirkju var
hann og studdi vel Dansk-Islandsk Kirkesag.
Frá Svíþjóð. Hjer á árunum ljet fáfræðin is-
lenska og ósanngirnin oft x veðri vaka að heima-
trúboð væri svo sem ekkert í öðrum löndum en
Danmörku, allt ákveðið sjálfboðastarf að trú-
málum innan safnaðanna eða »heimatrúboð« væri
frá danskri »ofstækisstefnu« runnið.
Sannleikurinn var og er samt sá, að heimatrú-
Lofsöngur.
i.
Pín dýrðin fyllir, Drottinn, himna
þinni’ er dásemd jörðin uppljómuð;
allt þér skal flytja þakkar ýmna.
ó, þríheilagur Drottinn Guð!
Enn sig himinn hásöng gleður,
og hljóðin jörðin engla ber:
xHeilagur! Heilagur! Heilagur!« kveður
hún, xhei'sveitanna Drottinn er!«
II.
ö, vinir, Guði gjöldum hæstum
vort glaðast þannig lof og pris!
Mikilleik er af hans æztum,
vor elska’ og hugsun til hans ris.
Með hans hæða höfuð-ærum,
og helgri kirkju ’hans niðri’ á jörð,
vér honum ljóðaljóð vor færurn
og láturn streyma’ út þakkargjöi’ð.
III.
Þin dýrðin fyllir, Drottinn, himna;
þinni’ er dásemd jörðin upp ljómuð;
allt þér skal flytja þakkar ymna.
ó, þriheilagur Drottinn Guð!
þitt dýrðarnafnið, — dróttkveð þessum, —
vér dýrkum, — engla’, — á jarðarstig:
xHeilagur! Heilagur! Heilagur!« — blessum,
Guð hersveitanna, æztan þig! —
Lfirus Slgurjónsson.
boðið er yngra í Danmörku en i ýmsum öðrum
löndum, og er t. d. mikið öflugra I Sviþjóð og
Noregi en í Danmörku.
xSvenska Morgonbladet« skýrir svo frá t." d.
að telja megi um 800 þús. unga og gamla með-
limi sjálfboðastarfsins kristilega þar í landi.
xSvenska Missionsforbundet« er fjölmennast, um
155 þús. fjelagar (fyrir utan sunnudagaskólabörn),
næst er »Evangeliska Fosterlandsstiftelsen«, um
135 þús. fjelagar.
Árið, sem leið gáfu sjálfboðafjelögin kristilegu
í Svíþjóð um 20 milljónir króna til ytra og innra
trúboðs.
Leiðrjetting: Línuskifti slæm urðu i síðasta
tölubl. bls. 149. Málsgreinin í miðjum fremra
dálki á að vera á þessa leið:
í ársbyrjun 1934 var það svo öflugt orðið að
menn bjuggust við að Miiller ríkisbiskup yrði að
draga sig í hlje. Er altalað að óvarkárni Nie-
möllers hafi valdið að ekki varð af því.
Ritstjóri: S. Á. Gíslason.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.