Bjarmi - 01.05.1936, Blaðsíða 3

B J A R M . I
35
Trúarlíf í Færeyjum.
KÍRISTILEGa? HEIMII.ISIILAR
t'tgefandi: Pngli' menn í lteykjavík.
Kemur fit 1. og 15. hvers mánaðar.
Askriftargjald kr. 5.00 á ári.
Gjalddagi 1. jnnl.
Kitstjórn: Astriiður Siguis eii.dórsson
itjarni Eyjólfsson
Gunnar Sigurjóusson.
Aígreiðsla Þórsgötu 4. — Síini 3504.
l'ósthólí 651.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
leika um samfélag við Guð. Eg
átti enga slíka trúarvissu, enda
pótt ég játaði lútherska" trú eins
og þetta. fólk gerði, og vildi
treysta Guði eins og það.
Ég skyldi ekki, hvernig á því
gæti staðið, og hugsaði með
sjálfum mér: Ætli þetta sé ekki
einhver trúarvilla eða ímyndun,
að menn geti í raun réttri eign-
azt slíka vissu. En trúarvilla og
ímyndanir á svæði trumála
hafa jafnan verið mér ógeðfelld-
ar, — og gæti ég bezt trúað,
að það sem ég lærði í stærð-
íræði hjá Birni heitnum Jens-
syni eigi sinn þátt í því.
Þá var það, að mér kom í hug
grein, sem ég hafði lært mörg-
u,m árum áður í kverinu. mínu,
þar sem talað er um, að vér get-
um eignast »gleðiríka fullvissu
um, að vér séum Guðs börn og
samarfar- Jesú Krists«. Þau. orð
höfðu, verið mér sem hebreska
þangað til, en nú sannfærðu þau
mig um, að hér var ekki um
neina sérkreddu að ræða og vís-
uðu mér beint og óbeint til Páls-
bréfa og Jóhannesar-ritanna í
Nýja, testamentinu, þar sem
þessi dulræna trú er megin-
uppistaðan, er aftur hjálpaði
mér til að eignast þessa perlu,
trúarvissuna.
1 útvarpserindi mínu um
kristniboð hvatti ég hlustendur
til að kynna sér það og sinna
því málefni, en ég býst ekki við,
ae ég hefði nokkuð skipt mér
aí því máli fyr né síðar, ef ég
hefði ekki sjálfur þekkt af
reynslu, þetta, innsta eðli krist-
innar trúar.
Væri kristniboðið ekki annað
en tiiraunir trúboða til að fá
fólk til að sleppa samsinningu
fyrri trúarbragða sinna og taka
sér í munn samsinningu við
trúarskoðun kristniboðanna,
þá teldi ég ekki ómaksins vert
að fórna mannslífum og fé til
að koma þeim skiptum á. En al-
veg ei.ns er ég enginn stuðnings-
maður þeirra presta eða trú-
boða heima fyrir, sem ekki hafa
annað að flytja en áminningar
Frh. á öftustn siðu.
Hór í bæ cr staddur maður ' að
nafni J. H. Simonsen frá Færeyjum.
Er hann tendur til þcss rð starfa
meðal færeyiskra sjómanna her við
lnnd. Hann hefir aðsetur á íjcímanna-
stofunni á Norðurstfg 4. Ritstj. þessa
blaðá hittu hann þar að míili ti! þcs3
að fá fréttir af trúmaialífi Færey-
inga. Fer hér & eftir það hekta, sem
sngt var.
»Vór böfum heyrt, að það hafi
undanfarið verið vakningar á
Færeyjum. Er það rétt?«
»Já, það eru nær 30 ár síðar.
þær hófust. 1 fyrstu fóru þær
hægt yfir, því fólkið kunni ekki
vel við, að leikmenn væru að
prédika, en eftir því sem
árin liðu og skilningur fólks-
ins óx, hafa. þær færst i
aukana, og orðið að heil-
brigðri kirkjulegri hreyfingu.
Ein af orsökunum fyrir fram-
gangi starfsins eru ef til vill,
hin erfiðu atvinnuskilyrði bæði
á sjó og landi, þar sem menn
standa augliti til auglitis við al-
vöru lífsins, Einnig veldur hin
trúarlega, alvörugefni, sem er
eins og mörgum Færeying í blóð
borin, máklu um í þessu efni.«
»Eru margir launaðir leikpré-
dikarar, sem vinna að þessum
málum?«
»Þeir eru 3 hjá »Innra tríi-
boðinu« og auk þess hefir K. F-.
U. M. í Danmörk sent 1 mann,
sem starfar í Þórshöfn. Þetta
starf hófst eiginlega með því,
að danska »Innra trúboðið«
sendi tvo guðfræðinga til að
starfa á Færeyjum. Fyrir 17 ár-
um var fyrsti Færeyingurinn
ráðinn til þessa starfs og nú eru
allir starfsmennirnir færey-
iskir«.
»Hvernig er 'starfinu eiginlega
bagað?«
»Aðferðin hefir í stuttu máli
A'erið sú, að við höfu.m starfað
í sunnudagaskólum meðal barn-
anna, en haldið helgunarsam-
komur og vakningarsamkomur
fyrir aðra.
Helgunarsamkomurnar eru
baldnar í miðri viku, en vakn-
ingarsamkomurnar á sunnudög-
um, því þá er hægast að fá fólk-
ið til að koma á samkomur.
Stundum, en þó einkum- á vetr-
um, eru. haldnar vakningarvik-
ur í bæjunum. Á daginn er hald-
in helgunarsamkoma, en opin-
ber samkoma á kvöldin, Enn-
fremur eru haldnar reglubundn-
ar samkomur í bæjunum allt ár-
ið. —
Ein grein »Innra trúboðsins«
er »Broderkredsen paa Havet«,
sem hefir um 200 trúaða sjó-
menn innan sinna vébanda.
Hver meðlimur starfar á því
skipi, sem hann er á, með því
aö halda samkomur, biblíulest-
ur, bænastund, eða eitthvað slíkt
;'' sunnudögum. Oft hafa orðið
vakningai- á skipunum fyrir
þetta starf. Þessir menri starfa
líka heima á veturna, h'ver í
sinni byggð og fara stundum
prédikunarferðir í önnur byggð-
arlög.
»Broderkredsen paa Havet«
heldur ársþing sitt í nóvember
ár hvert. Þa(u eru háð til skiptis
í hinum stærri bæjum, Þingið
stendur yfir 3—4 daga. Síðast-
liðið ár var það háð í Þórshöfn.
T sambandi við það voru haldn-
ar samkomur á hverju kvöldi í
kirkjunni, og voru þær svo vel
eóttar, að kirkjan var troðfull
öll kvöldin og rúmar hún þó
jafnmarga og Dómkirkjan hér
í Reykjavík.«
»Hvernig fara þessar samliom-
ur fram?«
»Þær hef jast með því að ein-
hver biður bæn, les í Guðs orci
og heldur ræðu. Því næst er orð-
ið gefið frjálst og kemur fyrir
að 10—12 standa upp og vitna,
bæði prestar og leikmenn. Fólk
úr flestum bæjum eyjanna sæk-
ir ársþingið.«
»En hvernig er sjómanna-
starfið sjálft rekið?«
»Sjómannastarfið er rekið
þannig, að hér við ísland er
starfað á vorvertíð og auk þess
á sumrin á Norður- og Austur-
landi. Síðast liðið sumar var
einnig starfað meðal sjómanna
við Grænland. I sumar verður
byggt þar sjómannaheimili, og
var fé til þess, 10 þús. kr., aflao
með frjálsum samskotum í Fær-
eyjum síðastliðinn vetur. Ann-
ara tekna sjómanna trúboðsins
er aflað með samskotum, sem
fer fram í öllum kirkjum einu,
sinni á ári.«
»Hve margar kirkjur eru í
Færeyjum?«
»Þær eru um 60.«
»Auk þessara tekjuaflana, sem
að framan getur, vinnur kven-
íélag S. K. A. (Sömandsmision-
ens kvindelige Arbeidere) að því
að afla fjár. I því eru mörg
BRITTA
27
getur ekki hafa haft hugmynd um tilfinningar
þínar gagnvart henni?«
»Ekki minnstu hugmynd,« svaraði Hjálmar
með cskammfeilni, til þess að leyna því, að þao
var eins og þessi ósannindi logbrenndu hann
í tunguna.
»Þá hefi ég gert henni rangt til?« sagði Eirík-
ur og fór iðrunin að gera, vart við sig hjá honum.
»Já, það hefir þú.«
Eiríkur var hugsandi, og smám saman birti
yfir svip hans. Loks leit hann á Hjálmar og
rétti honum hendina,
»Þakka þér fyrir!« sagði hann. »Þú getur ekki
ímyndað þér, hvílíkri byrði þú hefir létt af mér,
það er þungbært að gruna þá, sem manni þykir
vænt um,«
»Það er það víst,« sagði Hjálmar.
»Enginn annar en þú hefði losað mig við
allan grun,« hélt Eiríkur áfram, »því að ég veit,
að maður getur treyst orðum þínum betur eh
nokkurs annars. Þú hefir aldrei getað sagt ó-
satt.«
Hjálmar leit niður þegar hann heyrði þetta
hrós og fannst hann vera mesta vesalmenni, en
hann þagði, til þess að ónýta ekki fórn, sína með
einu orði. Hann hafði fórnað meiru en lífinu
fyrir Elsu, hann hafði fórnað heiðri sínum. Sam-
vizkan ákærði hann, en hann þaggaði hana nið-
ur. —
28
Eitt var Hjálmari Ijóst. Hann varð að fara
burtu og það skjótlega. Hann gat ómögulega
haldið áfram að vera að Bergdölum og sjá Elsu
þar sem eiginkonu Eiríks. Eldri bróðirinn skildi
þetta og þurfti því engar skýringar, þegar
Hjálmar stuttu síðar bað um að fá sinn hlu.ta
af búgarðinum og verzluninni í reiðu peningum.
»Þú skalt fá þá jafnskjótt og mér hefir tek-
izt að útvega þá,« svaraði Eiríkur, »en hvað hef-
ir þú hugsað þér að leggja upphæðina í?«
»Það veit ég ekki enn þá, þá koma dagar
og þá koma ráð,« sagði Hjálmar. »Fyrst og
fremst ætla ég út að skemmta mér.«
Eiríkur hristi höfuðið.
»Eg er hræddur við að láta þig fá allt, fyrr
en þú ert búinn að gera áætlanir þínar,« sagði
hann, »annars getur verið, að þú sólundir því
öllu saman og standir svo slippur og snanður
eftir.,«
»Nú já, og hvað þá. Ég skal ekki verða nein-
um til byrði. Ég get unnið. Og eftir á að hyggja,
eru þetta ekki mínir peningar?«
»Jú, auðvitað, en ...«
»Og er ég ekki myndugur?«
»Jú, kannske eftir aldri.«
»Hef ég þá ekki rétt til þess að gera það sem
ég vil við það, sem ég á?«
^ »Það er af umhyggju fyrir þér ...«