Bjarmi - 01.01.1970, Blaðsíða 8

Ég þakka Guði fyrir, að hann
gefur mér tækifæri til þess að
segja frá því, með hvaða hætti
ég komst til trúar, eftir að ég
hef sjálfur fundið skýringu á
því í Guðs orði.
I Efesusbréfi 1,4 segir: ..
Guð hefur fyrir grundvöllun
heimsins útvalið oss í Kristi tii
þess að vér værum heilagir og
lýtalausir fyrir honum í kær-
leika.“ Og ennfremur hjá Jere-
mía 1,5: „Áður en ég myndaði
þig í móðurkviði, útvaldi ég
þig.“ Að ég er kristinn, og á
auk þess hlutdeild í heilagri
þjónustu, er því algerlega vegna
náðar Guðs og útvalningar í
Kristi.
Lofaður sé Guð! Hans er rík-
ið, og mátturinn og dýrðin.“
Ég er frá Báfeng í Honan-
héraði, fæddur 1889.
1 barnaskólanum fræddi
kennarinn mig um heimspek-
inga til forna og helga menn,
hversu þeir, vegna dyggða
sinna og sjálfsaga, báru af sam-
tímamönnum. Ég varð hrifinn
af því og óskaði þess heitast
að verða lærisveinn þeirra.
Er ég hafði náð meiri þroska
og var kominn yfir tvítugt, var
ég farinn að brjóta heilann um
ráðgátur lífsins. Hvers vegna
fæddist ég? Hver er tilgangur
lífs míns og allrar tilveru?
Slíkar spurningar létu mig ekki
í friði. Enginn hinna miklu
meistara okkar kínversku trú-
arbragða, konfúsíanismans, dá-
ismans og búddismans, gáfu
mér fullnægjandi svar.
Eftir tvítugsaldur hætti ég
námi og byrjaði með lyfjasölu
í smáum stíl. Jafnframt lærði
ég nokkuð til lækninga af eldri
bróður mínum. Það var úrræði
til þess að hafa í sig og á. Æðri
hugsjónir hafði ég engar. Lífs-
skoðun minni var þannig hátt-
að, að hvers konar synd var
mér leyfileg, ef ekki varðaði við
landslög. Allt var mér leyfilegt,
svo sem áfengisnautn, ópíum,
fjárhættuspil, ljótt orðbragð og
saurlifnaður. Ég var sem sé
„dauður í synd og yfirtroðslu“,
eins og segir í Guðs orði.
Þegar kínverski prestur-
inn og vakningaprédikar-
inn Ljó Dá Sheng kom til
Islands, í hoði Kristni-
hoðssambandsins, prédik-
aði liann á ýmsum stöðum
á landinu, alls 22 sinnum,
ýmist í kirkjum eða sam-
komuhúsum, og var þá
ævinlega túlkaður. Hann
VITNIS-
BURÐUR
KlN-
VERJANS
var einn af kunnustu og
mest metnu kristnu leið-
togum í heimalandi sínu.
Ilann flúði fyrir nokkrum
árum, vegna trúarofsókna,
til eylandsins Taiwan (áð-
ur Formósa), undan suð-
urströnd Iv.na. Vitnisburð-
ur lians er hér skráður
eftir lians eigin frásögn.
Kristniboðsstöð höfðu Norð-
menn þá þegar stofnað í ná-
grannabænum, Dayin. Þar var
fastráðinn kínverskur trúboði,
Lí Sjen Dji að nafni, maður úr
sömu sýslu og ég. Hann var
bráðmælskur, og oft fór ég að
hlýða á hann. Það var samt
ekki af góðum hug sprottið. Ég
þóttist vita, að útlent trúboð
í Kína kæmi ekki til af góðu.
Einkum var nafn Jesú Krists
mér þyrnir í augum. Trúboð-
arnir störfuðu í skjóli yfirvald-
anna og því gagnslaust að
sporna við þvi. Ég ákvað nú
samt að kynna mér kenningar
þessa landa míns og kveða hann
síðan í kútinn. Hann mundi þá
verða sér til skammar í deilum
við mig og yrði honum úr því
ekki líft í Dayin.
Þannig hófust stælur okkar.
Útkoma þeirra varð samt ævin-
lega sú, að ég varð undir og
kom ekki orði fyrir mig. Loks
fór svo fyrir mér, að vitnis-
burður og boðskapur Lí Sjen
Dji snart samvizku mína. Sjálf-
sagt tuttugu sinnum á hálfu
öðru ári háðum við langar rök-
ræður. Þær snerust einatt um
biblíuleg meginatriði, svo sem
persónuleika og almætti Guðs,
sköpun alheimsins, tilgang
mannlífsins hér á jörð, vald
syndarinnar, sekt og dóm, Guð
og manninn, krossinn, þörf
hjálpræðis o. s. frv.
Smám saman glæddist hja
mér nýr skilningur. Þó lét ég
mig ekki, hélt áfram að stæla
og beitti nýjum brögðum. Ég
hugsaði sem svo: Þar sem ég
hef ekki lesið þessa Biblíu hans,
er engin von til, að ég geti gert
hann orðlausan. Ég verð að
kynna mér kenningar hennar
og mæta honum síðan með hans
eigin vopnum.
Ég hóf nú lesturinn og festi
mér einkum í minni það, sem
braut í bág við okkar kínversku
trúarfræði og siðvenjur. Lestur
Biblíunnar hafði þau áhrif á
mig, að ég hóf enga sókn gegn
fagnaðarerindinu. Andstaða
mín linaðist dag frá degi, óvið-
ráðanlega. Ég varð að viður-
kenna, að kenningar ki’istin-
H R.IAKMI