Bjarmi - 01.01.1970, Qupperneq 14

„Jólaannimare‘ virö-
ast sífeTlt færast fram,
þegar um desember er að
rœða. Þess gætir einnig i
kristilegu starfi. Erfitt er
halda ferðastarfi uppi í
desembermánuði, og komu
þeir Benedikt Arnkélsson
og Gunnar Sigurjónsson
til Reykjavíkur, þegar
rúm vika var af desember.
Voru þeir síðast með sam-
komur i Skagafirði.
£s, Mest bar á ýmsum
jólafundum i starfi kristi-
legu félaganna í desember,
og eru þeir svo sviplíkir,
að frá þeim er ekkert sér-
stakt að segja Yngri deilct-
ir K.F.U.M. og K. við Amt-
mannsstíg, svo og sunnu-
dagaskólinn þar, fóru til
kirkju að vanda sunnu-
daginn fyrir jól. Var geng-
ið fylktu liði frá húsi fé-
laganna og til kirkjunnar,
en barnaguðsþjónusta var
í Frikirkjunni kl. 2. Séra
Ingólfur Guðmundsson
þjónaði fyrir altari og pré-
dikaði. — Yngri deildir
félaganna í Laugames-
hverfi fóru sama dag til
barnaguðsþjónustu i
Laugarneskirkju, þar sem
sóknarpresturinn, séra
skynjaði eins og í þoku, að eitt-
hvað rakt umlukti limi hans.
Hann mundi ekkert eftir ofsa-
regni næturinnar.
Síkið fram með járnbrautar-
teinunum var hálft af vatni, sem
enn hafði ekki sigið eftir dæg-
urlanga rigningu. Vatnið um-
lukti brennandi fötin.
Hendur Andersons höfðu þeg-
ar fengið sinn skerf útilátinn af
eldi og hita. Það gat enginn
þekkt þær framar ...
Daginn eftir vissu allir í hópi
eimreiðarstjóranna um ferð
Andersons. Þeir vissu meira um
Anderson og litlu hendumar
hans en nokkru sinni áður.
Þeir vissu, að hann var hetja.
Þeir vissu, að brunasár hans
Hátíðir og
liappdrætti
Nr. 5«2
Kristniboðsfélag kvenna í
Reykjavík lét í sambandi
við fjáröflunarsamkomu
þess 8. nóv. s.l. draga um
málverk, sem því bafði
verið gefið. Enginn gaf
sig fram á samkomunni
eða nœstu samkomum sem
handhafa seðils Nr. 582.
— Eigi einhver lesenda
„Bjarma“ seðilinn, er
hann vinsamlega beðinn
að tilkynna það á skrif-
stofu Kristiboðssambands-
ins Amtmannsstíg 2B.
voru mikil, en samt ekki lífs-
hættuleg. Þeir vissu samt, að
hendur hans höfðu orðið verst
úti.
Þegar þeir sátu við matborð-
ið í biðsalnum sínum og voru að
borða úr nestispökkunum, var
erfitt fyrir þá að verða sammála
um umræðuefni. Karlson, eim-
reiðarstjóri, hafði samt aðeins
eitt mál um að tala. Hann gat
ekki losnað við hugsunina um
þennan unga Anderson og slys-
ið, sem hann hafði orðið fyrir.
„Það væri alveg hræðilegt, ef
hann gæti ekki leikið framar á
fiðlu eftir þetta,“ sagði hann og
var alvarlegur á svip. „Mér
fannst það nú óttalega bjána-
legt, þegar hann var að romsa
Garðar Svavarsson, hafði
efnt til guðsþjónustu, og
jólin voru sungin.
£^ Árshátíð félaganna
var haldin laugardaginn
10. janúar og var með
svipuðu sniði og verið hef-
ur. Guðlaugur Þorláksson
stjórnaði samverunni, sem
var mjög fjölmenn. Þeir,
sem þar voru, létu mjög
vel af árshátiðinni.
£> Skógarmenn K.F.U.M.
höfðu haft sina árshátið
á föstitdeginum og laugar-
deginum á undan. Föstu-
daginn 3. janúar var árs-
hátið yngri Skógarmanna
og daginn eftir þeirra
eldri.
£> K.F.U.K. hafði bazar
sinn að vanda fyrsta laug-
ardag í desember og um
kvöldið var samkoma með
dagskrá, sem fjállaði um
hendurnar. Fór þar saman
söngur, frásögur og Ijóða-
lestur til túlkunar á efn-
inu. Að því er fjársöfnun
félagsins varðar má segja
það, sem oft hefur verið
sagt áður, að aldrei hefur
gengið eins vsl og í þetta
skipti.
þetta um fiðluleikinn og hve
hann vildi varðveita hendumar
mjúkar og fínar vegna þessa
fiðluleiks, en samt væri reglu-
lega sorglegt, ef hann gæti ekki
framar leikið á fiðlu, jafn mik-
ið og hann vandaði sig og lagði
að sér og gerði þetta allt fal-
lega.“
„Ég hef heyrt, að þeir ætli að
ná í heilbrigða húð til þess að
laga skemmdirnar, sem hann
hefur orðið fyrir,“ sagði einn
í hópnum.
„Þá gef ég mig fram,“ sagði
Person. „Og sá, sem gefið getur
fína húð og gerir það ekki, hann
má skammast sín og það hressi-
lega.“
Hinn handsmái Anderson,
14 BJABMI