Bjarmi - 01.01.1990, Page 5

Þórarinn Björnsson:
justangolan og
andblær dauðans
Þórarinn Bjömsson er
guðfræðingur og
framkvæmdastjóri
Landssambands KFUM
og KFUK.
Svört skýrsla
Hósea spámaður er með ívitnuðum orðum
að lýsa Guðs útvöldu þjóð, nánar tiltekið
Norður-ísrael eins og ástandið var þar á 8. öld
fyrir Krist. Lýsingin er hvorki fögur né björt
en á sér e.t.v. ýmsar hliðstæður í fjölmiðlum
nútímans þar sem svik, prettir, morð, þjófn-
aðir, framhjáhald og fleira þess háttar þykir
jafnan þess vert að frá því sé greint í orðum og
myndum.
En Hósea er ekki að flytja fréttir á nútíma
vísu, ekki að vekja óhug eða gefa mönnum
efnivið til að smjatta á. Hósea boðar dóm
Guðs, óumflýjanlegan dóm Guðs yfir þjóð
sem hefur gleymt þeim Guði er gaf henni lífið,
bjargaði úr ánauð í Egyptalandi og gaf gott
land að búa í.
„í landinu er engin trúfesti, né kærleikur,
né þekking á Guði“ segir spámaðurinn.
Grundvallar undirstöður mannlegrar farsæld-
ar eru í molum. Og það hefur haft alvarlegar
afleiðingar í för með sér. Engum er lengur
treystandi, réttlætið fótum troðið og ávextir
kærleikans maðkétnir að innan. Á hinn bóg-
inn blómstrar hjátrúin ágætlega og margvís-
iegt illgresi í skjóli hennar. í stað þess að trú-
festi og kærleiki cinkenni dagfar manna eitrar
sviksemi og gerræðislegt eiginhagsmunapot
mannlegt samfélag í landinu.
Allt landið drúpir
En það er ekki aðeins þjóðin eða fólkið í
landinu sem er kaunum hlaðið. Athygli vekur
að Hósea setur illa breytni þjóðarinnar einnig
1 samband við ástandið í náttúrunni. Sjálft
landið drúpir „og allt visnar sem í því er, jafn-
vel dýr merkurinnar og fuglar himinsins, og
enda fiskarnir í sjónum eru hrifnir burt.“
Þannig prédikaði Hósea á 8. öld fyrir Krist.
Ætli það sé ofsögum sagt að Hósea hefði eins
getað mælt þetta á okkar dögum, þar sem of-
„Heyrið orð Drottins, þér ísraelsmenn! Því að Drott-
inn hefir mál að kæra gegn íbúum landsins, því að í
landinu er engin trúfesti, né kærleikur, né þekking á
Guði.
Þeir sverja og Ijúga, myrða og stela og hafafram hjá.
Þeir brjótast inn í hús, og hvert mannvígið tekur við af
öðru. Fyrirþvídrúpirlandið, ogalltvisnarsem íþvíer,
jafnvel dýr merkurinnar og fuglar himinsins, og enda
fiskarnir í sjónum eru hrifnir burt“ (Hós. 4:1-3).
veiði, mengun og ásælni mannsins gengur svo
langt að öll jörðin stynur undan? Eða heyrum
við ekki frá því sagt í fréttum hve hart við höf-
um gengið að náttúrunni, jafnt á láði, legi sem
í lofti? Ónýtir skógar, dauðir selir, götótt
ósonlag. Þetta eru aðeins örfá dæmi um þau
ótal graftarkýli sem hafa afmyndað afvegaleitt
mannkyn, mannkyn þar sem þekking á Guði
er í molum og lotningin fyrir því sem hann hef-
ur skapað sýnist alltof fátíð.
. . hvert
mannvígið tek-
ur við aföðru. “